Ολγα Μιχαλοπούλου: Το πορτρέτο μιας γυναίκας

Συναντιόμαστε μια Παρασκευή μεσημέρι στη βεράντα του εστιατορίου «1902», χώρος που επιλέχθηκε κυρίως λόγω της εγγύτητας με τη Σχολή Αναβρύτων στο Αλσος Συγγρού, όπου γίνονται τα γυρίσματα της σειράς «Ηλέκτρα». Για την Ολγα Μιχαλοπούλου, που μεγάλωσε στα βόρεια προάστια, η περιοχή είναι γνώριμη και της θυμίζει τις βόλτες που έκανε εκεί με την οικογένειά της όταν ήταν παιδί. Η περίοδος στην οποία διαδραματίζεται η «Ηλέκτρα» αντιθέτως, δεν της είναι καθόλου οικεία.

«Η “Ηλέκτρα’’ διαδραματίζεται στη Χούντα. Επιστρέφουμε στο παρελθόν, παρακολουθούμε τις δυσκολίες στην καθημερινότητα, τις συνήθειες, τα σπίτια όπου ζούσαν, τα ρούχα που φορούσαν, τις συμβάσεις τους, ακόμα και το πώς φλέρταραν. Μπορεί η “Ηλέκτρα’’ θεματολογικά να μοιάζει με άλλες σειρές, αλλά αυτό που την κάνει διαφορετική είναι η συνεχής μας αναζήτηση. Επιμελούμαστε ενδελεχώς τις λεπτομέρειες, προσπαθώντας να αποτυπώσουμε την κοινωνία της εποχής και να έχουν πειστικότητα οι χαρακτήρες. Και σε αυτό το αρνητικό κλίμα εκείνης της εποχής, η ιστορία εξελίσσεται μέσα από την αγάπη, τον έρωτα και την απώλειά του, την απελευθέρωση και τη χειραφέτηση», μου περιγράφει με λίγα λόγια το έργο.



Πόσα κοινά μπορεί να έχει με την ηρωίδα που υποδύεται; «Η Νεφέλη είναι 16 χρόνων και ερωτευμένη με έναν άντρα πολύ μεγαλύτερό της, αλλά δεν θα του εκφράσει ποτέ τι νιώθει. Πριν γνωρίσει τον καθηγητή της, τον Παύλο, που τον ερμηνεύει ο Αποστόλης Τότσικας, ντρεπόταν ακόμα και να ζητήσει ένα ποτήρι νερό. Από τη στιγμή όμως που ο Παύλος θα βρεθεί σε κίνδυνο, εκείνη θα κάνει τα πάντα για να τον βοηθήσει. Θα βρεθεί σε καταστάσεις πολύ δύσκολες, που θα τη μεγαλώσουν απότομα. Δεν πιστεύω ότι έχω κοινά με την ηρωίδα μου, αλλά τη θαυμάζω. Θα λειτουργούσα με παρόμοιο τρόπο. Γι’ αυτόν που θα αγαπούσα θα γύριζα τον κόσμο ανάποδα. Αγαπάς μόνο ολοκληρωτικά. Από μόνη της η λέξη το περικλείει. Αν αγαπάς, αγαπάς», τονίζει.

Νιώθει άραγε ιδανική την εκκίνησή της σε μια καριέρα όπου θα βρίσκεται συνεχώς μπροστά στην κάμερα; «Ως είδος είμαστε ματαιόδοξοι, ναρκισσιστές, θέλουμε να είμαστε νέοι για πάντα. Το επάγγελμα του ηθοποιού δεν είναι μόνο το να είσαι μπροστά στην κάμερα, αλλά σίγουρα έχει έκθεση και απευθύνεται στον κόσμο. Είναι ιδιαίτερα δύσκολο να έρχεσαι αντιμέτωπος διαρκώς με την εικόνα σου και να μπορεί ο καθένας να σε κρίνει.
Οι επιλογές μας μάς καθορίζουν, αισθάνομαι υπέροχα με αυτές. Παίζω σε μια σειρά όπου οι συνθήκες και το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικά και παράλληλα συμμετέχω σε μια παράσταση στο θέατρο Σφενδόνη σε σκηνοθεσία Χάρη Φραγκούλη, το “Where are you my love’’. Ειλικρινά, δεν ξέρω τι παραπάνω μπορεί να θέλει ένας ηθοποιός στο ξεκίνημά του», λέει ενθουσιασμένη.



Της ζητώ να αναφερθεί σε προσωπικές ευτυχισμένες στιγμές της. «Είναι αλληλένδετα, όταν είσαι ευτυχισμένος με τη δουλειά σου τότε και η ζωή σου κυλά ευχάριστα. Αποφεύγω να δίνω σημασία σε μικροπράγματα που προκαλούν νεύρα και δυσαρέσκεια, διαλέγω η ζωή μου να έχει λιγότερο δράμα. Ευτυχισμένες στιγμές είναι ο χρόνος που περνάω με τον ανιψιό μου, αλλά και με τους φίλους μου. Οταν στη ζωή σου έχεις ανθρώπους που εκτιμάς και αγαπάς, κυλά όμορφα. Λατρεύω να επισκέπτομαι τόπους, να τους εξερευνώ και να γνωρίζω τους μόνιμους κατοίκους τους, κάθε ηλικίας. Αυτές οι αναμνήσεις είναι παράθυρο στην αληθινή ζωή, εμπλουτίζουν τις εμπειρίες και τα συναισθήματα», αναφέρει.

Η αδερφή της, Χρύσα, είναι επίσης ηθοποιός. Αναρωτιέμαι αν η μητέρα της είχε αντιρρήσεις για τις επαγγελματικές επιλογές τους. «Η μητέρα μας δεν ήθελε να γίνει καμία από τις δύο μας ηθοποιός, επειδή είναι ασταθές οικονομικά επάγγελμα. Μας έχει όμως εμπιστοσύνη, δεν είναι παρεμβατική, μας έμαθε να είμαστε δεμένες. Μας ενώνει όλους μια βαθιά αγάπη, συζητάμε, αλληλοϋποστηριζόμαστε. Θέλω να κάνω τα πάντα για να βλέπω χαρούμενα τα αδέλφια μου». Ως ηθοποιός εκτίθεται στο κοινό. Της αρέσει άραγε να εκτίθεται και στα social media; «Εχω λογαριασμό στο Instagram και σε άλλες εφαρμογές και επιλέγω να ανεβάζω με κάποια συχνότητα φωτογραφίες από όμορφες στιγμές ή ταξίδια. Δεν χρησιμοποιώ τα social media για να εκφράσω την άποψή μου, την οποία προτιμώ να συζητώ σε πιο στενούς κύκλους».

Κλείνοντας τη συζήτησή μας, μου αποκαλύπτει ποιο είναι το ισχυρότερο όπλο στη φαρέτρα της. «Οταν θέλω κάτι, πεισμώνω πολύ και αυτό με κάνει να δίνομαι χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Δεν είναι όπως σε ένα παιδί που θέλει κάτι και αν δεν το πάρει, θα κάνει μούτρα. Λειτουργεί θετικά, με κάνει να μη δίνω σημασία στον αρνητισμό γύρω μου και να προσηλώνομαι στον σκοπό»