Σπύρος Μυλωνάς: Ο Ελληνοαμερικανός μεγιστάνας που έγραψε ιστορία στη ναυτιλία και... δεν άντεχε τη θάλασσα

Ο Σπύρος Μυλωνάς, πυλώνας της ναυτιλιακής κοινότητας και ένας από τους πλουσιότερους Ελληνες της Νέας Υόρκης, έφυγε από τη ζωή την περασμένη Δευτέρα, 24 Οκτωβρίου, πλήρης ημερών - ήταν 94 ετών. Η ιστορία του μοναδική, όσο και ο ίδιος. Γεννήθηκε στις 13 Νοεμβρίου του 1928 στη Ζάκυνθο, γιος του Νικολάου και της Σοφίας Μυλωνά, οικογένειας εμπόρων και αγροτών.

Η μεγάλη ανατροπή ήρθε όταν ο Σπύρος ήταν 12 ετών. Ο πατέρας του πέθανε ξαφνικά. Η απώλεια αυτή τον άνδρωσε. Τον ανάγκασε να ωριμάσει και να ατενίσει το μέλλον με αποφασιστικότητα, ακόμα κι αν αυτό συνοδεύτηκε από πόνο. Μία άλλη καταστροφή σφράγισε τη μοίρα του. Τον Αύγουστο του 1953 τρεις σεισμικές δονήσεις ισοπέδωσαν την πόλη της Ζακύνθου, την Κεφαλονιά και την Ιθάκη. Η οργή του Εγκέλαδου άφησε πίσω της 455 νεκρούς, 2.412 τραυματίες και 21 αγνοουμένους. Το Αργοστόλι και το γραφικό Ληξούρι ισοπεδώθηκαν. Δεν έμεινε πέτρα...

Το νησί και οι κάτοικοί του είχαν μακρύ και δύσβατο δρόμο να διανύσουν για να ορθοποδήσουν. Ο Σπύρος, όμως, για ένα πράγμα ήταν σίγουρος. Στα 25 του χρόνια δεν είχε χρόνο για χάσιμο. Ετσι, πήρε μια ιδιαίτερα δύσκολη απόφαση. Αναζήτησε την τύχη του στο εξωτερικό. Κατάφερε να αποφοιτήσει από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Αριστος φοιτητής, έτρεχε μεταξύ ακαδημαϊκών αιθουσών και δουλειάς για να συντηρήσει τη χήρα μητέρα του και τις δύο αδελφές του, τη Λίλη και τη Ρενέ.

Μπάρκαρε ως λογιστής σε πλοίο του Χανδρή. Χρόνια αργότερα παραδέχτηκε ότι δεν ήταν άνθρωπος της θάλασσας και έτσι κατέβηκε στο πρώτο λιμάνι. Ενημέρωσε τον καπετάνιο και με τηλεγράφημα προς την εταιρεία ξεμπάρκαρε, δίχως να έχει κάποιο εναλλακτικό σχέδιο. Με εφόδιο το πτυχίο και την τόλμη του μπόρεσε να βρει δουλειά ως λογιστής στον μακρινό Παναμά.

Εκεί κατάφερε να γίνει πολύτιμος σύμμαχος των ελληνικών εταιρειών, καθώς ξέμπλεκε από τα γρανάζια της γραφειοκρατίας όλα τα ελληνικά πλοία που περνούσαν τη διώρυγα. Η επιτυχία του αυτή τον ώθησε να δημιουργήσει τη δική του εταιρεία, αυτή τη φορά στη Νέα Υόρκη. Το έκανε πράξη το 1966 και το όνομα αυτής Ionian Transport. Λέγεται, μάλιστα, ότι αγόρασε αμερικανικά πλοία, τα οποία του απέδωσαν πολλά χρήματα, καθώς τα ναύλωσε η αμερικανική κυβέρνηση για να μεταφέρουν πολεμοφόδια και στρατιώτες στο Βιετνάμ.

Ο Σπύρος Μυλωνάς έχει συνδεθεί με οκτώ εταιρείες, σύμφωνα με τα δημόσια αρχεία. Οι εταιρείες του ιδρύθηκαν σε διάστημα 23 ετών, με την πιο πρόσφατη πριν από 17 χρόνια, τον Δεκέμβριο του 2005. Τρεις από τις εταιρείες εξακολουθούν να είναι ενεργές ενώ πέντε είναι πλέον καταχωρημένες ως ανενεργές.

Ο ίδιος επέκτεινε τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες στα ακίνητα, στα πετρελαιοειδή και την ενέργεια. Ηταν και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Navigator Gas, της ναυτιλιακής εταιρείας που είχε στην κατοχή της έναν από τους μεγαλύτερους στόλους μεσαίου μεγέθους πλοίων στον κόσμο. Ηταν επίσης μέλος του διοικητικού συμβουλίου της New York Shipping Cooperation, μέλος της «Ηγεσίας των 100».

Η αγάπη του για την Ελλάδα, όμως, υπήρξε το κατευθυντήριο φως για τον ίδιο. Πάντα η πατρίδα βρισκόταν στην καρδιά του, όπως και η ανάγκη να προσφέρει όσα περισσότερα μπορούσε. Ηταν ευγνώμων για τη δική του επιτυχία και επιθυμούσε να ανταποδώσει στην Ομογένεια. Για τον λόγο αυτό παρέμεινε εξαιρετικά δραστήριος σε θέματα που την αφορούσαν. Μεταξύ άλλων, ήταν ιδρυτικό μέλος του Εθνικού Προσκυνήματος του Αγίου Νικολάου, μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Atlantic Bank, ενώ είχε τιμηθεί με το μετάλλιο Ellis Island Medal.

Συνεργάτες και φίλοι κάνουν λόγο για έναν άνθρωπο ανοιχτό, μεσογειακό, αν και η Νέα Υόρκη ήταν το σπίτι του, φιλόξενο και ανοιχτόμυαλο. Ακόμα κι όταν το όνομά του φιγούραρε στις λίστες των πλουσιότερων ανθρώπων, επέμενε να παραμένει απλός και προσιτός. Το γραφείο του στο Columbus Circle, με θέα στο Σέντραλ Παρκ στο Μανχάταν, ήταν ανοιχτό για όλους και εκείνος ντυμένος πάντα στην πένα, έτοιμος να ακούσει νέες ιδέες και να καθοδηγήσει τους νεότερους επιχειρηματίες.

Οι πιο κοντινοί του άνθρωποι περιγράφουν ότι δεκάδες είναι όσοι χρωστούν την επαγγελματική τους ανέλιξη σε εκείνον. Τα καλοκαίρια επέστρεφε στην Ελλάδα, στο εξοχικό του, ένα από τα ωραιότερα σπίτια της Αθηναϊκής Ριβιέρας. Βρίσκεται στο Σούνιο και διαθέτει ιδιωτική παραλία. Ακόμη, αγαπούσε την τέχνη έχοντας μια πλούσια συλλογή με έργα ακόμα και του Πικάσο.

Το 1965 δημιούργησε τη δική του οικογένεια. Με τη σύζυγό του Αναστασία Τατιάνα Μυλωνά έμειναν μαζί 21 ολόκληρα χρόνια και απέκτησαν δύο κόρες, τη Σοφία και την Κλαίρη. Πολλά χρόνια μετά τον χωρισμό τους άνοιξε το δεύτερο κεφάλαιο στην προσωπική του ζωή, όταν παντρεύτηκε την Αντωνία Κοτοβού, η οποία είχε δύο κόρες από τον πρώτο της γάμο: τη Νικόλ και την Κορίν.

Στα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Σπύρος Μυλωνάς, που απέφευγε όπως ο διάολος το λιβάνι τις συνεντεύξεις και κρατούσε τη ζωή του μακριά από τη δημοσιότητα και τα ταμπλόιντ, έγινε βορά σε αυτά. Ολα ξεκίνησαν από μια αγωγή που κατατέθηκε από τον ίδιο εναντίον της συζύγου του.

Οπως ήταν αναμενόμενο, κανένα μεγάλο αμερικανικό έντυπο δεν άφησε ασχολίαστη την ενδοοικογενειακή διαμάχη μεταξύ του Ελληνοαμερικανού μεγιστάνα και της συζύγου του. Στην αγωγή ζητούσε 10 εκατ. δολάρια ως αποζημίωση από τη σύζυγό του, την οποία κατηγορούσε ότι τον κακομεταχειριζόταν και τον κακοποιούσε, προσδοκώντας να επέλθει ο θάνατός του και να οικειοποιηθεί την περιουσία του.

Οπως αναφέρεται στην αγωγή, «έχει χάσει την υπομονή της περιμένοντας από τον κατά 26 χρόνια μεγαλύτερο σύζυγό της να φύγει από τη ζωή και προσπαθεί με κάθε τρόπο, μέσω απειλών, προσβολών αλλά και κατάχρησης της επιρροής της πάνω του, να αποσπάσει όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα για τον εαυτό της. Προσπάθησε να τον πείσει να αλλάξουν και την προγαμιαία συμφωνία για ποσό 8,9 εκατ. δολαρίων».

Το εν λόγω ποσό στην πραγματικότητα ανήκει στις ενήλικες κόρες του Mυλωνά, το οποίο είχε δοθεί ως πίστωση προκειμένου να δημιουργηθεί η εταιρεία real estate Axia το 2015-2016. Μαζί με τη σύζυγό του ο Σπύρος Mυλωνάς ίδρυσε την εταιρεία προκειμένου να μετατρέψουν ένα κτίριο διαμερισμάτων σε σύγχρονο συγκρότημα. Χάρη στο δάνειο αυτό είχαν τη δυνατότητα να αναπτύξουν το ακίνητο με χαμηλότερο επιτόκιο και χωρίς φόρους υποθήκης.

«H γυναίκα του μετά από αυτό έγινε πιο ανυπόμονη και άπληστη. Mάλιστα, είχε δώσει εντολή στη γυναίκα που συγύριζε το σπίτι τους να μαζέψει όλα τα πράγματα του Σπύρου Mυλωνά για να τον διώξει», υποστηρίζεται στην αγωγή και κατόπιν προστίθεται ότι «του επέτρεψε να μείνει μόνο αφότου εκείνος δέχτηκε να χαριστεί το δάνειο των 8,9 εκατ. δολαρίων». Από τότε, όμως, όπως λέγεται, τον κακομεταχειριζόταν.

Οσο σοκαριστική κι αν ήταν η κίνηση αυτή, άλλο τόσο ήταν και η μετέπειτα άρνησή του ότι είχε προσφύγει στη Δικαιοσύνη. Εφτασε, μάλιστα, να ισχυριστεί ότι έμαθε για την αγωγή όταν τυχαία άνοιξε την εφημερίδα «New York Post». Κατηγόρησε τις δύο του κόρες λέγοντας ότι ποτέ δεν είδαν με καλό μάτι τη δεύτερη σύζυγό του. Πράγματι, ήταν κοινό μυστικό ότι η Σοφία Ντινγκλ και η Kλερ Mυλωνά δεν διατηρούσαν σχέσεις με τη μητριά τους.

Η επίσημη δήλωσή του, όμως, ότι «πιθανότατα οι κόρες μου έπεισαν τον δικηγόρο μας, Τζαντ Μπερστίν, να κάνουν αγωγή πίσω από την πλάτη μου», σόκαρε τους πάντες. Πρόσθεσε ότι, αφού οι κόρες του εργάζονταν στη ναυτιλιακή εταιρεία του πατέρα τους, χρησιμοποίησαν «την αγωγή ως έναν τρόπο για να αποκτήσουν τον έλεγχο της επιχείρησης με το ευρύ επενδυτικό χαρτοφυλάκιο αξίας 500 εκατ. δολαρίων». Στη συνέχεια, όμως, ξεκαθάρισε ότι «τις αγαπάω και δεν επιθυμώ τη διαίρεση της οικογένειας στα δύο». Κάτι όμως που μάλλον είχε ήδη συμβεί, όπως σχολίασε καυστικά ένα δημοσίευμα.

Τα πράγματα περιπλέχτηκαν ακόμα περισσότερο όταν ο πρόεδρος της Ionian Management, Αντριου Ντάφνος, υποστήριξε ότι πράγματι ήταν ο Σπύρος Mυλωνάς εκείνος που στο γραφείο του ζήτησε από τον δικηγόρο Τζαντ Μπερστίν να συμπληρώσει τα χαρτιά της αγωγής. O τελευταίος επιβεβαίωσε ότι έλαβε εντολή από τον 88χρονο -τότε- μεγιστάνα, ενώ άφησε υπόνοιες και για την υγεία του, υποστηρίζοντας ότι ο πελάτης του δεν θυμόταν. Τότε παρενέβη ένας από τους στενότερους φίλους του Μυλωνά, ο γνωστός σε όλους Tζον Kατσιματίδης. Ξεκαθάρισε ότι ο φίλος του ήταν μια χαρά στην υγεία του και «δεν ισχύουν όλα αυτά που λέγονται».

Οι περιπέτειες, όμως, δεν τελείωσαν εκεί για τον μεγαλοεπιχειρηματία. Λίγα χρόνια νωρίτερα, είχε αρνηθεί να πληρώσει το χρέος της συζύγου του στην Εφορία, ύψους 2,27 εκατ. δολαρίων. Και πάλι ο Κατσιματίδης είχε εκπροσωπήσει δημόσια τον φίλο του επιβεβαιώνοντας ότι δεν πρόκειται να βάλει το χέρι στην τσέπη για να βοηθήσει την εν διαστάσει σύζυγό του. «Δεν είναι ευθύνη του Σπύρου. Είμαι ο οικονομικός διαχειριστής του και δεν έχω εξουσιοδοτήσει τους συνεργάτες του Σπύρου να πληρώσουν τα χρέη τής εν διαστάσει συζύγου του στην Εφορία. Είναι δική της ευθύνη, σύμφωνα με τη σύμβαση γάμου. Κάνουν ξεχωριστές φορολογικές δηλώσεις και οι δηλώσεις του Σπύρου είναι ενημερωμένες», είχε δηλώσει τότε ο Κατσιματίδης.

Το τελευταίο πλήγμα ήταν όταν οι αμερικανικές αρχές έβαλαν στο στόχαστρο την Ionian Management, μαζί με τις Ionian Shipping & Trading και Lily Shipping, εμπλέκοντάς τες σε υπόθεση παραβίασης των κανονισμών για τις εκπομπές ρύπων στις ΗΠΑ. Το τάνκερ «Ocean Princess» της Ionian Shipping & Trading φέρεται να έκαιγε καύσιμο που ξεπερνούσε το όριο του 0,10% σε θείο αρκετές φορές μεταξύ του διαστήματος Μάρτιος 2016 - Σεπτέμβριος 2018.

Σύμφωνα με τη δικογραφία, στο πλοίο δεν διατηρούνταν αρχείο καυσίμων και είχε παραποιημένα έγγραφα που το έδειχναν να έχει τροφοδοτηθεί με καύσιμα από το Σεν Μαρτέν, ενώ στην πραγματικότητα είχε τροφοδοτηθεί από τις δικές του δεξαμενές. Επίσης, μέλη του πληρώματος του πλοίου φέρονται να είπαν ψέματα σε επιθεωρητές της αμερικανικής ακτοφυλακής και να τους προέτρεψαν να κάνουν το ίδιο.

Οι Ionian Shipping και Lily Shipping βρέθηκαν ένοχες και έτσι αμερικανικό δικαστήριο τους επέβαλε πρόστιμα ύψους 3 εκατ. δολαρίων, θέτοντάς τες σε τετραετή εποπτεία, οπότε και θα εφάρμοζαν σχέδιο περιβαλλοντικής διαχείρισης. Τρία στελέχη του πλοίου καταδικάστηκαν σε τρία χρόνια επιτήρησης με απαγόρευση να επιστρέψουν στις Ηνωμένες Πολιτείες σε αυτό το διάστημα.

Παρά τις πρόσφατες δυσκολίες, ο Σπύρος Μυλωνάς αφήνει πίσω του μια τεράστια επιχειρηματική δραστηριότητα, μια δυσθεώρητη περιουσία και μια οικογένεια με παιδιά και εγγόνια. Ευχάριστος, έξυπνος και χιουμορίστας, συχνά διηγούνταν την ιστορία της μυθιστορηματικής ζωής του που τον έφερε στα μεγαλύτερα σαλόνια της Νέας Υόρκης, ακόμα και σε αυτά της Ουάσινγκτον, με τον Λευκό Οίκο να μην εξαιρείται...