Γιώργος Μαζωνάκης: «Από 7 ετών ντυνόμουν με κοστούμια και γραβάτες»

Ο Γιώργος Μαζωνάκης έδωσε μια πολύ αποκαλυπτική συνέντευξη στο περιοδικό Madame Figaro και μίλησε για πρώτη φορά για πολλά!

«Είχα μια μεγαλομανία από μικρός. Ήδη από 7 ετών ντυνόμουν με κοστούμια και γραβάτες. Τότε δεν είχα συνείδηση του τι έκανα, αλλά μεγαλώνοντας αυτό με φρίκαρε. Αν μου πατούσες το παπούτσι, μπορεί να έκλαιγα μισή ώρα, επειδή με λέρωσες, ή αν μου έπιανες τα ρούχα, επειδή μου τσαλάκωνες την εικόνα».

Αποφασίζει να αποκαλύψει σε ποιο άτομο θα έλεγε ένα μεγάλο «ευχαριστώ»: «Στην ηθοποιό Νέλλυ Γκίνη. Είμαστε μακρινοί συγγενείς. Κάποια στιγμή, εκεί γύρω στα 15, κλέβω το τηλέφωνό της από την ατζέντα της μητέρας μου και της τηλεφωνώ. Της λέω «Θέλω να γίνω τραγουδιστής». Μου λέει «Μα εσύ δεν είσαι ο Γιώργος, της Κλειώς; Δεν είσαι πάρα πολύ μικρός;». Της είπα ψέματα. Τότε μου λέει πως θα με στείλει σε μια δασκάλα φωνητικής, η οποία θα έκρινε αν κάνω για τραγουδιστής ή όχι. “Μα, θέλω να γίνω και ηθοποιός” της λέω. “Ας το αυτό, πρώτα δες αν κάνεις για τραγουδιστής” απάντησε. Και πήγα στη δασκάλα έχοντας μαζί μου τον δικό μου πιανίστα, επειδή φοβόμουν ότι εκείνη δεν θα ήξερε τα τραγούδια που ήθελα να πω. Ήθελα πρώτα να πάω στο ωδείο και μετά στα μαγαζιά. Σαν να έχω σπουδάσει κάτι, δηλαδή.».

Μιλάει και για το πώς αντιμετώπισαν οι γονείς του τα παιδικά του όνειρα: «Οι γονείς μου δεν έδιναν σημασία. Αδιαφορούσαν. Την πρώτη φορά που είχα πιάσει δουλειά ως τραγουδιστής πήγα στη μάνα μου. Σιδέρωνε εκείνη την ώρα, ο πατέρας μου διάβαζε εφημερίδα. Τους λέω «Έγινα τραγουδιστής». Δεν απάντησαν. Δεν το καταλάβαιναν τότε. Κανείς στην οικογένεια δεν είχε ασχοληθεί με το τραγούδι, την υποκριτική, το θέατρο, τα εικαστικά, Όλο αυτό τους ήταν άγνωστο. Μόλις τους το είπα έμειναν ...παγωτό. Δεν το έκαναν από κακία. Εξάλλου, από την πρώτη ημέρα που ξεκίνησα να τραγουδάω πια επαγγελματικά, ήταν μαζί μου».

Όσο για την εμφάνισή του, δήλωσε: «Μου αρέσουν οι εκκεντρικές λεπτομέρειες στην εμφάνισή μου. Είναι όμως θέμα της στιγμής. Δεν αισθάνομαι ότι οι λεπτομέρειες αυτές είναι κάτι ξένο από μένα. Αν το ένιωθα, θα τις είχα αφαιρέσει την ίδια στιγμή. Κάποιος φίλος μου είπε πως είμαι faux νάρκισσος και faux εκκεντρικός».
 
Τέλος, αναφέρθηκε και στα δύσκολα χρόνια που πέρασε, κυριώς με τον ίδιο του τον εαυτό: «όταν ήταν μεγάλη επιτυχία το «Θέλω να Γυρίσω στα Παλιά» με τους Going Through, ήμουν κλεισμένος στο σπίτι μου και στον εαυτό μου. Αυτή η φάση κράτησε από το 1999 έως το 2003. Έβριζα τους πάντες, μου έφταιγαν τα πάντα. Ήθελα να απαρνηθώ όλο αυτό που ήμουν. Μόλις άρχισε να παίρνει μορφή αυτή η άρνηση όμως, τότε αποφάσισα πως ήθελα να ξαναγυρίσω σ' εκείνο που είχα».