Ποιες ασθένειες «απειλούν» όλους τους Έλληνες

 

Ο «ΡΕRSEAS» εκπονείται από την Εταιρία Μελέτης Παραγόντων Κινδύνου για Αγγειακά Νοσήματα και αποτελεί την πρώτη μελέτη που σε βάθος χρόνου στοχεύει να αποτυπώσει τους καρδιομεταβολικούς παράγοντες κινδύνου του πληθυσμού (υπέρταση, υπερλιπιδαιμία, διαβήτης, παχυσαρκία) σε συνάρτηση με τις συνήθειες ζωής (κάπνισμα, άσκηση, διατροφή, συνήθειες ύπνου).

 

Το δείγμα αποτελούν οι κάτοικοι της Ελαφονήσου. Κατά τους ερευνητές, τα αποτελέσματα της μελέτης «PERSEAS» όμως μπορούν, ποιοτικά και ποσοτικά, να γενικευτούν στο σύνολο του ελληνικού πληθυσμού με στατιστική απόκλιση 5 ποσοστιαίων μονάδων χωρίς σημαντικό κίνδυνο σφάλματος ή διαφοροποιήσεων.

 

Από την εξέταση του σωματικού βάρους και των διατροφικών συνηθειών, διαπιστώθηκε ότι περισσότεροι από το 70% έχουν υπερβάλλον βάρος, 22% είναι παχύσαρκοι και 14% νοσηρώς παχύσαρκοι. 

Το 25% του δείγματος κάνει καθημερινή κατανάλωση φρούτων και λαχανικών, τα όσπρια καταναλώνονται από το 70% των νησιωτών τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα, ενώ για τους περισσότερους τα ψάρια αποτελούν σταθερή διατροφική συνήθεια τις περισσότερες ημέρες της εβδομάδας.

Αντιθέτως, περισσότεροι από το 50% καταναλώνουν κόκκινο κρέας 1-2 φορές εβδομαδιαίως, ενώ με την ίδια συχνότητα καταναλώνει άσπρο κρέας (κυρίως πουλερικά) το 60%. 

 

Στο πλαίσιο των παραγόντων καρδιαγγειακού κινδύνου, το 37,5% του πληθυσμού γνωρίζει ότι πάσχει από υπέρταση, το 37% γνωρίζει ότι πάσχει από κάποιας μορφής δυσλιπιδαιμία, ενώ το 10% γνωρίζει ότι έχει σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2.  Επιπλέον, το 10% του πληθυσμού έχει ιστορικό στεφανιαίας νόσου, 11% περιφερικής αγγειακής νόσου και μόλις 3%  αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου. Το 45% του πληθυσμού παρουσιάζει υψηλές τιμές χοληστερίνης.

 

Οι ειδικοί εκτιμούν ότι στο μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της Ελαφονήσου (περίπου 90%, σε αυτούς δηλαδή που δεν έχουν υποστεί κάποιο καρδιαγγειακό επεισόδιο) μπορούν να εφαρμοστούν μέτρα πρωτογενούς πρόληψης, ενώ στους υπόλοιπους η συνεχής ευαισθητοποίηση πάνω σε θέματα καρδιαγγειακής υγείας μπορεί να συμβάλλει στη βελτιστοποίηση της δευτερογενούς πρόληψης.