Υψηλά τα ποσοστά παχυσαρκίας στα παιδιά

Αυξημένα επίπεδα ινσουλίνης και βισφατίνης σε παχύσαρκα παιδιά έδειξαν τα αποτελέσματα έρευνας του εργαστηρίου βιοχημείας της άσκησης του ΤΕΦΑΑ του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και του Ινστιτούτου Σωματικής Απόδοσης και Αποκατάστασης του Κέντρου Έρευνας και Τεχνολογικής Ανάπτυξης Θεσσαλίας (Κ.Ε.ΤΕ.Α.Θ.), που εδρεύουν στα Τρίκαλα.

Τα αποτελέσματα της έρευνας, που θα δημοσιευθούν στο επόμενο τεύχος του έγκριτου επιστημονικού περιοδικού Pediatric Exercise Science, έδειξαν ότι τα επίπεδα της βισφατίνης, μιας νέας σχετικά λιποκυτταροκίνης που βρίσκεται σε υψηλές ποσότητες στο κοιλιακό λίπος, ήταν κατά περίπου 20% αυξημένα στα παχύσαρκα παιδιά, ενώ τα επίπεδα ινσουλίνης ήταν αυξημένα κατά 12%.

Όπως εξηγεί στο ΑΜΠΕ ο αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας Αθανάσιος Τζιαμούρτας, η βισφατίνη μιμείται τη δράση της ινσουλίνης και παίζει σημαντικό ρόλο στη σχέση παχυσαρκίας και μεταβολικού συνδρόμου, ενώ τα επίπεδα της στους ενηλίκους αυξάνονται με την παχυσαρκία και το διαβήτη τύπου ΙΙ.

Αυτά τα δεδομένα συμβαδίζουν με αποτελέσματα προηγούμενων εργασιών, που έδειξαν ότι η βισφατίνη ήταν υψηλότερη, ειδικά στα παιδιά με κεντρική παχυσαρκία, αντίσταση στην ινσουλίνη ή υπερινσουλιναιμία, σημειώνει ο κ. Τζιαμούρτας.

Στο πλαίσιο της έρευνας παρατηρήθηκε πως όταν τα παχύσαρκα παιδιά έκαναν συστηματική άσκηση (κολύμβηση για τουλάχιστον ένα χρόνο) τα επίπεδα βισφατίνης δεν παρουσίασαν διαφορές από τα παιδιά κανονικού βάρους, αναδεικνύοντας τη σημασία της σωματικής δραστηριότητας.

Παρόμοια ήταν και τα αποτελέσματα της αντιπονεκτίνης, πεδίο στο οποίο τα παχύσαρκα παιδιά παρουσίασαν αυξημένα επίπεδα κατά περίπου 30%.

 «Η αυξημένη σωματική δραστηριότητα έχει συσχετιστεί με αυξημένο προσδόκιμο επιβίωσης και ελαττωμένο κίνδυνο εμφάνισης καρδιαγγειακών επιπλοκών. Ακόμη, η φυσική δραστηριότητα επιφέρει θετικές επιδράσεις στη σωματική και ψυχολογική υγεία του ατόμου, ενώ μπορεί να βοηθήσει σημαντικά στη ρύθμιση του σωματικού βάρους και της αρτηριακής πίεσης, στη βελτίωση του λιπιδαιμικού προφίλ του ατόμου (κυρίως με την αύξηση της 'καλής' HDL χοληστερόλης) και στη μείωση του κινδύνου εμφάνισης σακχαρώδη διαβήτη» επισημαίνει ο κ. Τζιαμούρτας.

Η σωματική δραστηριότητα, σύμφωνα με τον ίδιο, θα πρέπει να εντάσσεται στην καθημερινότητα του ατόμου από την παιδική ακόμη ηλικία, παρακινώντας τα παιδιά να ασκούνται περισσότερο και να ασχολούνται λιγότερο με δραστηριότητες που ελαττώνουν τη φυσική δραστηριότητα, όπως η πολύωρη παρακολούθηση τηλεόρασης και χρησιμοποίησης του ηλεκτρονικού υπολογιστή.

Σημαντικός αρωγός προς την αύξηση της σωματικής δραστηριότητας μπορεί να είναι και το σχολείο με το μάθημα της φυσικής αγωγής. Σε συνδυασμό, μάλιστα, με τη σωστή διατροφή θα μπορούσε να επιφέρει μείωση του σωματικού βάρους, που αποτελεί έναν από τους κυριότερους παράγοντες για την αύξηση της ινσουλινοαντίστασης και κατ' επέκταση αποτροπής της εγκαθίδρυσης του διαβήτη τύπου ΙΙ στα παιδιά. Συμπερασματικά, τα επίπεδα των λιποκυτταρινών του πλάσματος σχετίζονται άμεσα με την ποσότητα του λιπώδους ιστού και αυτό συμβαίνει τόσο στα παιδιά όσο και στους ενήλικες.

Η φυσική δραστηριότητα ελαττώνει την ποσότητα του λιπώδους ιστού σε υπέρβαρα και παχύσαρκα παιδιά και εφήβους, με αποτέλεσμα να επιδρά και στα επίπεδα των λιποκυτταρινών.

«Η σημαντικά αυξημένη αντίσταση στην ινσουλίνη που παρουσιάστηκε στα παχύσαρκα παιδιά, σε συνδυασμό με τη μεταβολή των λιποκυτταρινών, πρέπει να απασχολήσει τα άτομα που ασχολούνται με τη δημόσια υγεία έτσι ώστε να προωθηθούν ενέργειες για την αντιμετώπιση των προδιαθεσικών παραγόντων για την εμφάνιση σακχαρώδη διαβήτη, δηλαδή την παχυσαρκία και την έλλειψη σωματικής δραστηριότητας» τονίζεται στην έρευνα.