Η δραματική έκκληση της μάνας για να σωθεί το παιδί της

«Παλεύουμε, προσπαθούμε να βρούμε κουράγιο πρέπει να κάνουμε κουράγιο. Πρέπει να σωθεί το παιδί μου, δε μπορώ να το αφήσω στην τύχη του». Πόνος, δάκρυα, συγκίνηση. Μία μάνα βρίσκεται αντιμέτωπη με τον πιο φρικτό εφιάλτη της ζωής της. Το παιδί της, η 4,5 χρόνων κόρη της, κινδυνεύει αφού -όπως διαγνώστηκε- πριν λίγους μήνες έχει όγκο στο κεφάλι. Η κυρία Κωνσταντίνα  Γιαπιτζόγλου – Μιχούδη εξηγεί πως όλα συνέβησαν εντελώς ξαφνικά, όταν μετά από μία μαγνητική εξέταση θα βρίσκονταν αντιμέτωποι με μία φρικτή πραγματικότητα.

«Η Μαρία δε μιλούσε. Είχε φτάσει ήδη τεσσάρων χρόνων, είχαμε ακούσει ότι αυτό σπάνια μεν αλλά συμβαίνει να αργούν να μιλήσουν τα παιδιά. Δε μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε ότι πηγαίνοντας κάποια στιγμή στο γιατρό για να κάνουμε μία σειρά εξετάσεις, θα γινόταν μαγνητική και θα μαθαίναμε ότι το παιδί μας είχε όγκο στο κεφάλι».

[Όπως επισημαίνεται στο σχετικό ενημερωτικό μήνυμα που κοινοποιήθηκε για οποιαδήποτε βοήθεια μπορεί κανείς να απευθύνεται στο τηλέφωνο 6978219825 ή να χρησιμοποιεί τον τραπεζικό λογαριασμό 0026-0775-60-01-01210006 του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου (Κατάστημα Αλεξανδρούπολης), στο όνομα Γιαπιτζόγλου Κωνσταντίνα.
Ο αριθμός IBAN του λογαριασμού είναι ο GR 9202607750000600101210006]

Η Κωνσταντίνα είναι μητέρα τεσσάρων παιδιών. Είναι νέα γυναίκα, 32 χρόνων, που ξαφνικά και ενώ ζούσε μία ζωή δύσκολη μεν αλλά ευτυχισμένη με την οικογένειά της έπρεπε να κάνει κουράγιο, να βρει δύναμη να αντιμετωπίσει αυτό που συνέβη στο παιδί της.

«Πάγωσα όταν μου το είπαν οι γιατροί. Σκέφτηκα γιατί σε μένα, γιατί στο παιδί μου. Και μετά κατάλαβα ότι δεν έχω χρόνο για χάσιμο. Πρέπει να σταθώ δυνατή και το καταφέρνω. Με τη βοήθεια του συζύγου μου του Μιχάλη Μιχούδη. Αποφασίζουμε να πάμε στη Γερμανία. Καταλαβαίνουμε ότι και λόγω οικονομικής κατάστασης αυτό είναι δύσκολο. Ξεκινάμε έναν αγώνα κάνοντας έκκληση για βοήθεια. Δεν έχεις χρόνο να σκεφτείς αν αυτό που κάνεις είναι σωστό ή όχι το να ζητάς βοήθεια από τρίτους. Όταν αγωνίζεσαι για τη ζωή του παιδιού σου και καταλαβαίνεις πως όλα κρέμονται από μία κλωστή σκύβεις ακόμη και το κεφάλι, δε χωρά ούτε εγωισμός ούτε περηφάνια ούτε τίποτα. Η Μαρία έπρεπε να πάει στη Γερμανία. Θα έκανα τα αδύνατα δυνατά, δε με ένοιαζε τίποτα».

Σύμφωνα με όσα λέει αποκλειστικά στο protothema.gr η μητέρα της μικρής Μαρίας ο κόσμος ευαισθητοποιείται και έτσι σε σύντομο χρονικό διάστημα θα αφήσει τα άλλα τρία παιδιά της στους γονείς της και θα συνοδέψει με το σύζυγό της, Μιχάλη, τη Μαρία στη Γερμανία.

«Είχα τρελαθεί εκείνη την περίοδο. Πάθαινα συνεχώς κρίσεις πανικού, φοβόμουν, δεν ήξερα τι περίμενε το παιδί μου. Χρειάστηκε να φτάσουμε στο νοσοκομείο της Γερμανίας για να αναζωπυρωθεί η ελπίδα ότι κάτι μπορεί να γίνει. Το μόνο που θέλαμε να ακούσουμε από τους γιατρούς ήταν ότι ο καρκίνος ήταν καλοήθης. Ευτυχώς και μετά από σειρά εξετάσεων που έγιναν στην κόρη μου οι γιατροί μας ανακοίνωσαν ότι ο όγκος στο κεφάλι ήταν καλοήθης. Για μας ήταν μία ανάσα».

Όπως η ίδια θα πει ακολουθεί ένα διάστημα -από τότε που επιστρέφουν από τη Γερμανία μέχρι και σήμερα- συνεχούς αγωνίας για την εξέλιξη της πορείας της μικρής της κόρης.
«Επιστρέψαμε μετά από λίγες ημέρες ξανά από τη Γερμανία στην Ελλάδα. Ακόμη δεν ήταν εντελώς ξεκάθαρο το εάν θα μπορούσε ή όχι η Μαρία σε τόσο μικρή ηλικία να υποβληθεί άμεσα στην προβλεπόμενη διαδικασία ακτινοβολιών. Οι γιατροί συνέστησαν να περιμένουμε λίγο τους επόμενους μήνες μέχρι τα Χριστούγεννα προκειμένου να ξαναγίνουν εξετάσεις και να επιβεβαιωθεί εάν θα κριθεί σκόπιμη η άμεση διαδικασία ακτινοβολιών για το παιδί μου. Ελπίζουμε λοιπόν να μη γίνει μετάσταση. Μακάρι το παιδί μου μέσα στην ατυχία του να είναι τυχερό».

Αυτή τη στιγμή η οικογένεια αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα.
Η Κωνσταντίνα δεν εργάζεται αφού προσέχει τα παιδιά της, ο σύζυγός της εργάζεται ως ντιλιβεράς σε πιτσαρία και ίσα που καταφέρνει να βγάζει ένα μεροκάματο που δε μπορεί να καλύψει τις καθημερινές ανάγκες της εξαμελούς οικογένειας σε καμία περίπτωση.

Η ίδια και ο σύζυγός της κάνουν έκκληση μέσα από το protothema.gr προκειμένου να ευαισθητοποιηθεί ο κόσμος και να τους στηρίξει οικονομικά για να καταφέρουν για χάρη του παιδιού τους να ξαναπάνε στη Γερμανία τις επόμενες ημέρες.

«Συγκινούμαι που βλέπω τα άλλα τρία παιδιά μου να προσέχουν τη Μαρία σαν να είναι η… μαμά τους. Είμαι πολύ περήφανη για αυτό. Να βλέπεις τα παιδιά σου τόσο θαρραλέα, ενωμένα σα μια γροθιά. Εκεί σκέφτεσαι πως τα χρήματα δεν έχουν καμία αλλά καμία αξία, σημασία έχει η αγάπη και η ενότητα σε μία οικογένεια. Δυστυχώς όμως τα χρήματα χρειάζονται για να γίνει αυτό το ταξίδι στο εξωτερικό γιατί είναι κρίσιμη η κατάσταση του παιδιού μου. Όσο για τη Μαρία; Δε χορταίνει να κουλουριάζεται στην αγκαλιά μου».