Ζήτησαν να φάνε και δεν τους άφησαν οι... αλληλέγγυοι!

Δύο νεαρές φοιτήτριες, μέλη της Επιτροπής Αλληλεγγύης, που συνόδευαν μετανάστες στον Ερυθρό Σταυρό, συνελήφθησαν από αστυνομικούς με την κατηγορία της παρεμπόδισης σίτισης των νοσηλευόμενων μεταναστών.

Σύμφωνα με πληροφορίες, εναντίον των δύο γυναικών υποβλήθηκε μήνυση από το διευθυντή της Β' Παθολογικής Κλινικής, Δημήτριο Ζαχάρωφ, όταν εκείνος διαπίστωσε ότι οι δύο συνοδοί των απεργών πείνας δεν τους επέτρεψαν, μολονότι εκείνοι το ζήτησαν, να δεχθούν φαγητό από το νοσηλευτικό προσωπικό. Μάλιστα, οι δύο νεαρές δεν επέτρεψαν στον ίδιο τον κ. Ζαχάρωφ να χορηγήσει ορό στους μετανάστες και διαπληκτίστηκαν μαζί του.

Οι δύο συλληφθείσες οδηγήθηκαν στη ΓΑΔΑ το μεσημέρι της Τρίτης, ενώ εκεί έχει μεταβεί και η συνήγορός τους, κα. Ιωάννα Κούρτοβικ.

Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση φαίνεται να υιοθετεί σκληρή στάση απέναντι στους μετανάστες της «Υπατίας», καθώς αρμόδιοι κύκλοι διαμηνύουν ότι υπάρχει τελεσίγραφο: «Ή δέχεστε την πρόταση για τους 6+6 μήνες ή θα σας απελάσουμε άμεσα» είναι το μήνυμα, το οποίο, σύμφωνα με πληροφορίες, ισχύει συνολικά για τους απεργούς πείνας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.

Στο μεταξύ, το βράδυ της Τρίτης η προϊσταμένη της Εισαγγελίας Πρωτοδικών, Ελένη Ράϊκου, με έγγραφό που έστειλε στον διοικητή της Α' Υγειονομικής Περιφέρειας Αττικής, Άρη Μουσιώνη, γνωστοποιεί ότι δεν έχει νομική δυνατότητα «να χορηγήσει εντολή, ή άδεια για επιχείρηση, ή ενέργεια οποιασδήποτε ιατρικής πράξης», ενώ τονίζει τις ποινικές ευθύνες των γιατρών αν δεν πράξουν, όσα οφείλουν, για τη σωτηρία ασθενούς.

Όπως αναφέρει η εισαγγελέας «ο γιατρός έχει το δικαίωμα, αλλά επέχει και ιδιαίτερη νομική υποχρέωση, να προβεί κατά τους κοινώς παραδεκτούς κανόνες της ιατρικής επιστήμης στη θεραπεία που θεωρείται αναγκαία για τη σωτηρία ή τη διασφάλιση της ζωής ή της υγείας του ασθενούς. Σε αντίθετη περίπτωση, κινδυνεύει να θεωρηθεί ως δράστης εγκλήματος δια παραλείψεως».

Η κ. Ράικου ζητά από τους γιατρούς να υπερασπισθούν το έννομο αγαθό της ζωής έναντι εκείνου του δικαιώματος αυτοδιάθεσης του ασθενούς και τους παρακινεί να επιχειρήσουν όλες τις απαιτούμενες ενέργειες για τους απεργούς «προς αποφυγή μη αναστρέψιμης βλάβης της υγείας τους, οι οποίες άλλωστε φέρουν τον χαρακτήρα «κοινωνικά πρόσφορης πράξης» μη συγκρουόμενης προς την κοινωνική ηθική τάξη, προς την οποία ευρίσκεται σε απολύτως παράλληλη θέση, καθώς η επιλογή μεταξύ του δικαιώματος αυτοδιαθέσεως της ζωής του ασθενούς και αυτού τούτου του έννομου αγαθού της ζωής, αναμφισβήτητα προσβλητέο παρίσταται το πρώτο των ως άνω δικαιωμάτων».