Μάρα Ζαχαρέα: «Το μεγαλύτερό μου επίτευγμα είναι η οικογένειά μου»

Aν πρέπει κανείς να μιλήσει για τη Μάρα Ζαχαρέα μάλλον δεν έχει λόγο να εξάρει τα ηγετικά χαρακτηριστικά της, την πυγμή και τη δυναμική της. Οχι ότι δεν διαθέτει τις εν λόγω αρετές. Ισα ίσα. Είναι όμως κάτι άλλο που υπερισχύει και σε οδηγεί να αγνοήσεις τις εύκολες στερεοτυπικές αναφορές τύπου «σιδηρά κυρία». Η μητρική φροντίδα και στοργή με τις οποίες περιβάλλει τη δουλειά της. Μάλιστα, αν ένα από τα «παιδιά» που στη μακρά και αξιόλογη επαγγελματική πορεία της έχει αναλάβει να αναθρέψει είναι το δελτίο ειδήσεων του STAR, σήμερα το καμαρώνει στην καλύτερη στιγμή του.

Επικεφαλής του ενημερωτικού τομέα του τηλεοπτικού σταθμού από το 2017, η πολύπειρη δημοσιογράφος -αυτόν τον επαγγελματικό προσδιορισμό επιλέγει συνειδητά έναντι εκείνου της παρουσιάστριας- κατάφερε όχι μόνο να τον αναδείξει σε υπολογίσιμη δύναμη, αλλά να τον οδηγήσει στην κεφαλή της τηλεθέασης. Αλλά στο τέλος της ημέρας η επαγγελματική επιτυχία, αν και προφανώς καλοδεχούμενη, δεν σηματοδοτεί ούτε την αρχή, ούτε το τέλος του κόσμου για τη Ζαχαρέα. Κυρίως είναι η οικογένεια που δημιούργησε, για την οποία νιώθει ευγνώμων. Οσο για την τηλεοπτική δημοσιογραφία; Την ευχαριστεί κι αυτή που της έμαθε, όπως λέει, κάθε φορά που πέφτει να σηκώνεται ακόμα πιο δυνατή.

Gala: Tι πήγε σωστά την τηλεοπτική σεζόν που ολοκληρώνεται και το κοινό έδειξε ξεκάθαρη προτίμηση στην ενημέρωση του STAR;

Μάρα Ζαχαρέα: Ηταν μια δύσκολη χρονιά από πλευράς ανταγωνισμού και θεματολογίας, διότι μην ξεχνάμε πως μετά από μία πανδημία που κανείς δεν περίμενε και βρήκε τον πλανήτη να αναρωτιέται αν το ζούμε στ' αλήθεια ή αν είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας, μας ήρθε και ένας πόλεμος στην καρδιά της Ευρώπης που επίσης κανείς δεν ανέμενε. Mε τα υπάρχοντα στοιχεία, μετρώντας από την 1η Σεπτεμβρίου, το δελτίο μας είναι πρώτο σε σύνολο και δυναμικά κοινά από Δευτέρα έως Παρασκευή, που είναι και οι βασικές ημέρες ανταγωνισμού των κεντρικών παρουσιαστών και πρώτο στα δυναμικά κοινά όλη τη σεζόν, μετρώντας δηλαδή και τα Σαββατοκύριακα.

Είναι ένα σπουδαίο επίτευγμα εάν υπολογίσει κανείς ότι το STAR είναι ένα κανάλι το οποίο συνειδητά δεν ενδιαφέρεται να επενδύσει στην ενημέρωση. Ο φίλος μου Νίκος Ευαγγελάτος, τον οποίο εκτιμώ πολύ για τον επαγγελματισμό του, μου είπε τις προάλλες μια φράση πολύ εύστοχη: «Αυτό που κάνετε στο STAR είναι άθλος». Η συνταγή είναι απλή: πολλή δουλειά και ανοιχτές κεραίες στο να προσαρμοζόμαστε στις απαιτήσεις του τηλεοπτικού κοινού για τη θεματολογία που το ενδιαφέρει.

G.: Ποια ήταν η πρώτη σου σκέψη όταν το 2017 σου πρότειναν να αναλάβεις τη διεύθυνση ειδήσεων και ενημέρωσης του σταθμού;

Μ.Ζ.: Ηταν μια απρόσμενη πρόκληση. Ενιωθα ένα βάρος παραπάνω να τα καταφέρω, διότι το 2017 ήμουν η πρώτη διευθύντρια ειδήσεων στην ιδιωτική τηλεόραση μετά από 28 χρόνια λειτουργίας. Αυτό από μόνο του λέει πολλά για το πώς αντιμετωπίζονται οι γυναίκες. Τώρα υπάρχει και η Αρτεμις Δήμου στον ALPHA και μακάρι να γίνουν περισσότερες. Για μένα ο πρωταθλητισμός ήταν μονόδρομος. Δούλεψα και δουλεύω πολύ σκληρά από το πρωί ως το βράδυ, χωρίς αργίες, καλοκαίρια ή Σαββατοκύριακα. Ακόμα και όταν δεν είμαι στο κανάλι, είμαι στο τηλέφωνο και στα mails. Πρέπει δε να σου πω πως δεν έχω εγκαταλείψει ούτε το ρεπορτάζ. Εκτός από τη διεύθυνση και την παρουσίαση θα μιλήσω στο τηλέφωνο με τις πηγές μου και θα δώσω στη συνέχεια τις πληροφορίες μου στον αρμόδιο συντάκτη. Οσο ψηλά και αν φτάσει κάποιος, για μένα αν εγκαταλείψει το ρεπορτάζ δεν είναι δημοσιογράφος.

Οποιος νομίζει -είτε άνδρας είτε γυναίκα- πως άλλο είναι ο παρουσιαστής και άλλο ο δημοσιογράφος πλανάται. Σε αυτά τα τεσσεράμισι χρόνια που είμαι στη διεύθυνση προσπάθησα επίσης να οργανώσω καλύτερα τη δουλειά, να εμπλουτίσω το ανθρώπινο δυναμικό και να δώσω ιδιαίτερο βάρος στην οπτικοποίηση. Τώρα που πετύχαμε μπορώ να πω ότι σταδιακά δίνω περισσότερη βαρύτητα στην ποιότητα και την αξιοπιστία της ενημέρωσης που παρέχουμε κάθε βράδυ και λιγότερο στα νούμερα της τηλεθέασης. Με την έννοια ότι με ενδιαφέρει πλέον περισσότερο εάν στο τέλος της ημέρας μπορώ να πω στον εαυτό μου «σήμερα το ευχαριστήθηκα το δελτίο». Aν έχει πάει καλά στα νούμερα, τόσο το καλύτερο.

G.: Δύσκολο να διατηρήσει ένας δημοσιογράφος της τηλεόρασης την αξιοπιστία αλλά και την αξιοπρέπειά του σε μια εποχή γεμάτη από fake news, hoaxes και παραπληροφόρηση;

Μ.Ζ.: Δύσκολο, ναι, όσο καλές προθέσεις και να έχεις, διότι είναι πλέον πολλές οι πηγές πληροφόρησης και δεν είναι εύκολο να τσεκάρεις τα πάντα κάθε φορά. Κυρίως την εικόνα. Βλέπεις ένα υλικό στο YouTube ή στα social media και νομίζεις ότι είναι αξιοποιήσιμο μέσα στην πίεση του χρόνου και τυχαίνει να αποδειχτεί ότι είναι ενός χρόνου πριν. Εκεί όμως που χρειάζεται μεγάλη προσοχή είναι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Από τη μια έχουν αμεσότητα, από την άλλη η παραπληροφόρηση πάει σύννεφο και πρέπει ο καθένας να φιλτράρει τι διαβάζει.

G: Δημοσιογράφος γιατί;

Μ.Ζ.: Εγινε εντελώς τυχαία. Είχα περάσει στο Οικονομικό της Νομικής στην Αθήνα, δεν μου άρεσε, ψαχνόμουν και έτυχε εκείνη την περίοδο να είναι διευθυντής της «Αυγής» ένας πολύ καλός φίλος του πατέρα μου. Ξεκίνησα δοκιμαστικά στο οικονομικό ρεπορτάζ. Πήγα στη συνέχεια για μεταπτυχιακό στο City του Λονδίνου πάνω σε θέματα Μαζικής Επικοινωνίας και όταν γύρισα ξεκίνησα τη δουλειά. Σιγά σιγά με κέρδισε η δράση διότι τον πρώτο χρόνο προβληματιζόμουν εάν θα έμενα στην Ελλάδα ή θα έφευγα πάλι στην Αγγλία για διδακτορικό. Κάπου εκεί όμως γνώρισα τον Θόδωρο. Οπότε τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

G.: Θυμάσαι το πρώτο σου ρεπορτάζ;

Μ.Ζ.: Ξεκίνησα από εφημερίδες. «Επικαιρότητα» και «Ελεύθερος Τύπος». Δεν θυμάμαι το πρώτο μου ρεπορτάζ. Θυμάμαι όμως την πρώτη φορά που μου εμπιστεύτηκαν να κάνω ζωντανή σύνδεση σε σοβαρό θέμα στο MEGA. Ηταν Ιούλιος, η δεξίωση του Προέδρου της Δημοκρατίας επί Κωνσταντίνου Καραμανλή. Χτυπούσε η καρδιά μου τόσο δυνατά που νόμιζα ότι ο ήχος θα περνάει από το μικρόφωνο που μου είχαν καρφιτσώσει στο πέτο του σακακιού. Ηταν όμως τότε πολύ όμορφα χρόνια. Υπήρχε μια ευγενής άμιλλα στο ρεπορτάζ.

G.: Παρότι έχεις δουλέψει σε όλα τα μέσα, επέλεξες την τηλεόραση. Σε κατέκτησε η δύναμη της εικόνας;

Μ.Ζ.: Είναι πιο πεζή η εξήγηση. Ημουν από το σχολείο πολύ καλή στα προφορικά. Μεγάλο ταλέντο στην απομνημόνευση. Μου άρεσε στην τηλεόραση η δράση, η αμεσότητα, η γρηγοράδα, ενώ η ατμόσφαιρα στις εφημερίδες εκείνα τα χρόνια με κούραζε. Ξενύχτι και κάπνα. Στην πορεία εκτίμησα και τη δύναμη της εικόνας. Ακόμα και αν γύριζα πίσω τον χρόνο, πάλι την τηλεόραση θα επέλεγα. Θεωρώ ότι είναι το μέσο με τη μεγαλύτερη δύναμη. Το Διαδίκτυο έχει μπει πολύ δυνατά στη ζωή μας, αλλά στην Ελλάδα τουλάχιστον, η τηλεόραση είναι ακόμη το μέσο που κινεί τα νήματα.

G.: Πώς καταφέρνει κάποιος που βασικό εργαλείο της δουλειάς του είναι η εικόνα του να μη γίνει ο ίδιος πιο σημαντικός από το γεγονός;

Μ.Ζ.: Οταν σέβεσαι τον τηλεθεατή και έχεις απόλυτη συναίσθηση του «προσωρινού» σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής, τότε το καταφέρνεις. Εγώ προσπαθώ να νιώθω πάντα δημοσιογράφος. Εάν σε ενδιαφέρει περισσότερο η εμφάνισή σου και να ανεβάσεις μια φωτογραφία στο Instagram, δεν πρόκειται να πας μακριά. Μιλώ πάντα για την παρουσίαση ειδήσεων. Υπάρχουν όμορφες κοπέλες που διαβάζουν άψογα τα ΟΝ, αλλά το βλέμμα τους είναι ακατοίκητο.

G.: Είσαι μια επιτυχημένη γυναίκα και μάλιστα σε θέση ευθύνης και εξουσίας σε έναν ξεκάθαρα πατριαρχικό επαγγελματικό κλάδο. Νιώθεις παράδειγμα ή πρότυπο για άλλες γυναίκες;

Μ.Ζ.: Κατά καιρούς δεν σου κρύβω ότι νέες συνάδελφοι μου έχουν πει ότι με βλέπουν σαν πρότυπο. Δεν είναι όμως αυτός ο στόχος μου, ούτε πιστεύω στα πρότυπα. Ο καθένας στον χώρο του πρέπει να διαμορφώσει την πορεία του ανάλογα με τα ενδιαφέροντα και την προσωπικότητά του. Με ενοχλεί όμως που οι γυναίκες δεν έχουν την ίδια αντιμετώπιση και τις ίδιες ευκαιρίες με τους άνδρες. Αυτή την περίοδο στη χώρα μας κάνουμε προόδους.

Τόσο με το κίνημα #MeToo όσο και με την προσπάθεια να δοθεί ένα τέλος στη «δικτατορία» της εμφάνισης, με αφορμή για παράδειγμα την κυρία Μπάρκα. Ομως, έχουμε ακόμη πολύ δρόμο. Εχετε αναρωτηθεί, ας πούμε, γιατί θεωρούμε περίπου αυτονόητο να δώσουν τα κανάλια την παρουσίαση μιας ανάλαφρης ψυχαγωγικής εκπομπής σε γυναίκα, αλλά καθόλου αυτονόητο να δώσουν σε γυναίκα διευθυντική θέση; Εάν σας ρωτήσω να μου πείτε μια γυναίκα παρουσιάστρια ψυχαγωγίας θα μου πείτε εφτά ονόματα. Εάν σας ζητήσω να μου πείτε γυναίκες διευθύντριες σύνταξης ειδήσεων όμως;

G.: Εσένα ποια είναι η προσωπική σου συνταγή της επιτυχίας;

Μ.Ζ.: Ολα σχετικά είναι. Αν μιλάμε για τη δουλειά, θα σου πω ότι είχα παιδεία που τη θεωρώ πιο σημαντική από την εκπαίδευση, έτυχα σε πολύ σωστό timing για την ιδιωτική τηλεόραση στην Ελλάδα και δούλεψα πολύ σκληρά χωρίς εκπτώσεις. Πολλοί προσπάθησαν να μου βάλουν εμπόδια και τότε και τώρα. Τίποτα δεν μου χαρίστηκε. Αλλά πιστεύω βαθύτατα πως αργά ή γρήγορα η ζωή απαντά σε όλους και όλα.

G.: Εχεις νιώσει να σε υποτιμούν ή να σε υποσκελίζουν μόνο και μόνο λόγω του φύλου σου;

Μ.Ζ.: Προφανώς. Δεν νομίζω πως θα ρωτήσεις κάποια γυναίκα που ανέβηκε ψηλά στον τομέα της και θα σου πει το αντίθετο. Ειδικά τα πρώτα χρόνια ήταν πολύ έντονο. Επρεπε να προσπαθήσω διπλά και τριπλά από τους άνδρες συναδέλφους μου να αποδείξω ότι αξίζω. Αρκεί να σου πω ότι και στο πολιτικό ρεπορτάζ επίσης είχα κατακτήσει μια πρωτιά. Το 1991 ήμουν η μοναδική γυναίκα στο πολιτικό ρεπορτάζ του MEGA. Μόνη μου ανάμεσα σε εφτά άνδρες. Ασε, δεν θέλεις να ξέρεις τι πέρασα. Νομίζω όμως πως οι δυσκολίες με πείσμωσαν περισσότερο. Σήμερα, όταν ακούω ορισμένους να θεωρούν ότι πιέζονται ή κουράζονται σκέφτομαι «αχ και να ήσουν εκείνα τα χρόνια στο MEGA».

G.: Σκέφτηκες ποτέ να τα παρατήσεις;

Μ.Ζ.: Πολλές φορές. Μία τη θυμάμαι ακόμη. Είχα βάλει ένα ωραίο κόκκινο φόρεμα και ψηλοτάκουνα καλεσμένη στη γιορτή του Σταύρου Θεοδωράκη και κατέληξα να μη φτάσω ποτέ γιατί έπρεπε να πάω τρέχοντας στο υπουργείο Εξωτερικών επειδή είχε σκοτωθεί ο Γιάννος Κρανιδιώτης. Δανείστηκα ένα μαύρο σακάκι από συνάδελφο για να μη φαίνεται το κόκκινο ρούχο και μετέδιδα μέχρι τις δύο το πρωί. Οταν τελείωσα συνειδητοποίησα πως ήμουν στη Βασιλίσσης Σοφίας χωρίς λεφτά και κλειδιά γιατί είχαμε ξεκινήσει με τον Θόδωρο για τη γιορτή και έπρεπε να περιμένω να τελειώσει τη δική του μετάδοση για να περάσει να με πάρει. Είχα καθίσει στο πεζοδρόμιο και έλεγα στον εαυτό μου πως δεν είναι δουλειά αυτή που διάλεξα και αύριο πρέπει να παραιτηθώ.

G.: Η ζωή σου μέχρι σήμερα ήταν όπως την είχες φανταστεί; Καλύτερη; Χειρότερη;

Μ.Ζ.: Είχα φανταστεί να έχω μία όμορφη οικογένεια. Να έχω συνοδοιπόρο στη ζωή μου. Να είναι καλά τα παιδιά μου. Χαίρομαι που τα όνειρά μου στο κομμάτι αυτό έχουν επιτευχθεί. Δεν είναι εύκολο στις μέρες μας να κρατηθεί μία οικογένεια ενωμένη. Φέτος τον Σεπτέμβριο κλείνουμε τριάντα χρόνια γάμου. Οπότε αν με ρωτάς για το μεγαλύτερο επίτευγμά μου θα σου πω αυτό. Μου έχει μείνει μία φράση του Μιτεράν: «Οταν σβήνουν τα φώτα και οι κάμερες στρέφονται μακριά, τότε θα καταλάβεις πως ό,τι είχε ενδιαφέρον στη ζωή βρισκόταν αλλού».

G.: Σε τι άλλο είσαι πολύ καλή;

Μ.Ζ.: Στη ζωγραφική. Εάν δεν είχα ακολουθήσει τη δημοσιογραφία, σίγουρα θα είχα στραφεί στην τέχνη.

G.: Εχεις κάποια μικρή καθημερινή ιεροτελεστία;

Μ.Ζ.: Το πρωινό καφεδάκι. Οταν σηκώνομαι το πρωί θέλω να έχω μισή ώρα μόνο για τον εαυτό μου πριν αρχίσει το τρέξιμο της ημέρας.

G.: Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που κάνεις το πρωί όταν ανοίγεις τα μάτια σου;

Μ.Ζ.: Κοιτάω το κινητό να δω τι ώρα είναι. Βλέπω ότι στη διάρκεια της νύχτας έχουν έρθει mails και αρχίζω να τα διαβάζω. Με έναν μαγικό τρόπο ο γάτος μου καταλαβαίνει αμέσως ότι έχω ξυπνήσει και πηδά πάνω στο κρεβάτι.

G.: Εχεις περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής σου σε μια απαιτητική και ανταγωνιστική δουλειά. Ποια είναι η ανταμοιβή σου;
Μ.Ζ.: Το προφανές θα ήταν να σου απαντήσω το χρήμα και η αναγνωρισιμότητα, αλλά θα σου απαντήσω πως πέτυχα κάθε φορά
που έπεφτα να σηκώνομαι πιο δυνατή.

Styling: Λίζη Παπάζογλου, Make up - Hair: Βίκυ Χιώτη, Κατερίνα Σπυροπούλου Βοηθός styling: Ελένη Εξάρχου. Ευχαριστούμε τη «Mamush Gallery» (Μπενάκειο Εμπορικό Κέντρο, Παναγίτσας 3, Κηφισιά, τηλ.: 210 6232900, mamushgallery.com) και τον Χρήστο Γκίκα για την ευγενική φιλοξενία της φωτογράφησης