Σόιμπλε: Κάντε αυτά που συμφωνήσαμε και ξεχάστε την ελάφρυνση του χρέους

Υπάρχει ένα... φάντασμα που πλανάται πάνω από τις σχέσεις ΔΝΤ και Βερολίνου, το οποίο δεν είναι άλλο από την έντονη -πιθανώς επιεικής χαρακτηρισμός- αντίθεσή τους αναφορικά με το ελληνικό χρέος. Και ταυτόχρονα οι ΗΠΑ, δια του υπουργού Οικονομικών, Τζακ Λιου, μοιάζουν ως διαιτητής που προσπαθεί να «σώσει την κατάσταση», αλλά μάλλον αποτυγχάνει.

Για μία ακόμη φορά, από τη μία πλευρά η Κριστίν Λαγκάρντ και από την άλλη ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, φρόντισαν να εξηγήσουν στους -απόντες- Έλληνες τις απόψεις τους για το ελληνικό χρέος.

Η κυρία Λαγκάρντ, σταθερή και αμετακίνητη, έχοντας ως μη δεχόμενη αμφισβήτησης δικαιολογία τους κανόνες που διέπουν το ΔΝΤ, ξεκαθάρισε ότι το Ταμείο δεν πρόκειται να εισέλθει στο ελληνικό πρόγραμμα και ως εκ τούτου να δώσει ένα ποσό το οποίο μπορεί να φθάσει στα 16 δισ. ευρώ, εάν δεν υπάρξει ελάφρυνση του «ξεκάθαρα μη βιώσιμου ελληνικού χρέους».

Φρόντισε να προσθέσει και την ανάγκη επιτάχυνσης των μεταρρυθμίσεων, αλλά κατέστη κάτι παραπάνω από εμφανές ότι το χρέος αποτελεί το βασικό αγκάθι για το ΔΝΤ και φυσικά για τον βασικό του χρηματοδότη που δεν είναι άλλος από τις ΗΠΑ.

Την αρχή είχε κάνει, άλλωστε, ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, Τζακ Λιου δηλώνοντας ότι «η μόνη σταθερή απάντηση σε ένα μη βιώσιμο χρέος, είναι η αναδιάρθρωσή του. Πάντα πίστευα ότι το συντομότερο που θα φθάσουμε σε αυτό, το καλύτερο. Όσο καθυστερείς να το κάνεις, τόσο πιο δύσκολο γίνεται για την οικονομία που στηρίζει το χρέος».

Όπως ήταν μάλλον φυσικό η απάντηση κατέφθασε από τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών, κ. Σόιμπλε, ο οποίος διατηρεί ακριβώς την ίδια άτεγκτη στάση, αναφορικά με τις απόψεις που εκφράζει, με την κυρία Λαγκάρντ.

«Το χρέος της Ελλάδας δεν είναι το πρόβλημα. Όταν η συζήτηση επικεντρώνεται μόνο στο ζήτημα του χρέους, αυτό παραπλανά τον ελληνικό λαό. Το πρόβλημα είναι ότι η Ελλάδα θα πρέπει να ανακτήσει, ή πιο σωστά να αποκτήσει ανταγωνιστικότητα», έσπευσε να τονίσει ο Γερμανός υπουργός.

Σαφώς ο κ. Σόιμπλε δεν έχει επιλέξει τυχαία να διαδραματίσει τον ρόλο του κακού, καθώς γνωρίζει ότι οποιαδήποτε συζήτηση για το ελληνικό χρέος, πόσο μάλλον πρόταση για αναδιάρθρωσή του, θα βρεθεί αντιμέτωπη με κάτι παραπάνω από ισχυρές αντιδράσεις στο εσωτερικό της γερμανικής κυβέρνησης και μπορεί ακόμη και να αποτελέσει αιτία για απώλεια της εξουσίας -στις επικείμενες εκλογές τον Σεπτέμβριο του 2017 – από τον κυβερνητικό συνασπισμό Χριστιανοδημοκρατών (CDU) και Χριστιανοκοινωνιστών (CSU).

Διαβάστε περισσότερες οικονομικές ειδήσεις στο newmoney.gr