FT: Γιατί το Grexit είναι η καταστροφή που δεν πρέπει να συμβεί

Αφιερωμένο στις αρνητικές επιπτώσεις του Grexit είναι το editorial των Financial Times. Η οικονομική εφημερίδα αναλύει γιατί όσοι προκρίνουν μια τέτοια λύση για την Ελλάδα είναι επιπόλαιοι και πώς, ακόμα και όντας κατά κάποιον τρόπο προετοιμασμένη η παγκόσμια και κυρίως η ευρωπαϊκή οικονομία, δεν μπορεί να υπολογίσει τις μακροπρόθεσμες συνέπειες μιας τέτοιας πραγματικότητας.

«H απεχθής λέξη "Grexit" δεν θα έπρεπε να είχε επινοηθεί ποτέ. Πολύ χειρότερη από μια συμβατική χρεοκοπία, μια απόφαση για την αποχώρηση από ένα νόμισμα συνδέεται συχνότερα με ισχυρές αναταράξεις» αναφέρει χαρακτηριστικά το άρθρο, ενώ παρομοιάζει μια τέτοια κατάσταση με την εγκατάλειψη του παλιού μάκρου από την Γερμανία της Βαϊμάρης.

Αν και όπως εξηγεί το άρθρο, η συζήτηση για το Grexit έχει ανάψει μετά την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, κάτι τέτοιο είναι επιπόλαιο και λάθος: «Αν η υποτίμηση ήταν τόσο ωφέλιμη η Ελλάδα δεν θα είχε μπει ποτέ στο ευρώ». 

Πάντως, οι FT επισημαίνουν πως το λάθος εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι επίσης το γεγονός πως παραβλέπει ότι «η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη θα δεχόταν ισχυρό πλήγμα: η αναπόφευκτη χρεοκοπία της Ελλάδας θα απέτρεπε τους πλουσιότερους ψηφοφόρους από το να βοηθήσουν ξανά τους γείτονες τους σε μια οικονομική δυσκολία. Θα είχε πολύ μικρή σημασία πώς τα πήγε η Ευρώπη στην καταιγίδα που θα επακολουθούσε αμέσως μετά. Η εικόνα μιας χώρας να αποχωρεί θα καθιστούσε δυνατό αυτό που προηγουμένως ήταν αδύνατο να φανταστεί κανείς».

«Η έξοδος από ένα ενιαίο νόμισμα οδηγεί σε αχαρτογράφητα ύδατα για τα οποία δεν έχουν προετοιμαστεί κατάλληλα ούτε οι πολιτικοί ούτε οι αγορές» καταλήγει χαρακτηριστικά το άρθρο.

Ολόκληρο το άρθρο:
H απεχθής λέξη «Grexit» δεν θα έπρεπε να είχε επινοηθεί ποτέ. Πολύ χειρότερη από μια συμβατική χρεοκοπία, μια απόφαση για την αποχώρηση από ένα νόμισμα συνδέεται συχνότερα με ισχυρές αναταράξεις. 

Είναι κάτι που έχει συμβεί μόνο σε στιγμές ιστορικής αποτυχίας, όπως όταν η Γερμανία της Βαϊμάρης εγκατέλειψε το παλιό μάρκο. 

Δεν προκαλεί έκπληξη που οι αρχιτέκτονες του ευρώ δεν προέβλεψαν ρυθμίσεις για την δυνατότητα εξόδου μιας χώρας.

Από τότε που το ριζοσπαστικό αριστερό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε την εξουσία, η ατίθαση συμπεριφορά των ηγετών του έχει οδηγήσει σε κλιμάκωση των συζητήσεων για έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ. Δεν πρόκειται για μια απλή απειλή με στόχο να επανέλθει στην τάξη την ελληνική κυβέρνηση.

Μετά την αποτυχία των προηγούμενων κυβερνήσεων να μεταρρυθμίσουν την οικονομία, οι Ελληνες ψηφοφόροι εξέλεξαν τον Ιανουάριο ένα κόμμα που υποσχέθηκε να ακυρώσει όποια πρόοδο είχε επιτευχθεί. Από το να υπομείνουν το κουραστικό παιχνίδι των υποσχέσεων που δίνονται κακόπιστα με αντάλλαγμα την παράταση των δανείων, πολλοί Ευρωπαίοι (συμπεριλαμβανομένων των περισσότερων Γερμανών) θα προτιμούσαν η Ελλάδα να βάλει τέλος στο δράμα και να επιστρέψει στη δραχμή.

Το κάνουν πιστεύοντας πως πλέον αυτό δεν θα δημιουργούσε μια υπαρξιακή κρίση για την Ευρώπη. Η οικονομική έκθεση στην Ελλάδα είναι πολύ μικρότερη από ότι το 2012. Όσοι είχαν ελληνικό χρέος το ξεφορτώθηκαν στο διάστημα αυτό. Τώρα υπάρχουν ισχυρά τείχη προστασίας που θα αποτρέψουν την μετάσταση από μια χώρα στις άλλες. Τέλος, η ΕΚΤ είναι πολύ καλύτερα εξοπλισμένη για να αντιμετωπίσει τις οικονομικές πιέσεις από ότι στο απόγειο της κρίσης πριν από τρία χρόνια.

Υπάρχουν φωνές εκτός Ελλάδας που τώρα βλέπουν την αποχώρηση από το ευρώ ως την καλύτερη λύση για το μέλλον των Ελλήνων. Με ένα νέο νόμισμα, υποστηρίζουν, η κυβέρνηση θα μπορούσε να διαγράψει μεμιάς κάθε χρέος και κάθε μισθολογική σύμβαση. Μια εφήμερη οικονομική δυσκολία είναι προτιμότερη από μια αιώνια παγίδευση στο λάθος νόμισμα, που απαιτεί ένα δίχως τέλος αποπληθωρισμό για την μείωση του εγχώριου κόστους.

Με μια νέα δραχμή η Αθήνα θα μπορούσε και πάλι να επανακαθορίσει το δικό της νομισματικό μέλλον. Aκόμα και ο Γιάνης Βαρουφάκης, ο μαχητικός νέος υπουργός Οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ, έχει γράψει ένα μπλογκ που εξηγεί πως θα μπορούσαν να λειτουργήσουν εναλλακτικές ρυθμίσεις.

Αυτή η επιπολαιότητα με την οποία αντιμετωπίζεται το Grexit είναι λάθος. Αν η υποτίμηση ήταν τόσο ωφέλιμη η Ελλάδα δεν θα είχε μπει ποτέ στο ευρώ. Ένα πιο αδύναμο νόμισμα κάνει τις εισαγωγές πιο ακριβές, κάτι ιδιαίτερα επιβλαβές για μια μικρή οικονομία. Η αντικατάσταση των υποχρεώσεων σε ευρώ με υποχρεώσεις σε δραχμές συνιστά μια άνευ προηγουμένου χρεοκοπία που θα διέλυε το χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Μόνο οι Έλληνες φορολογούμενοι θα αναγκάζονταν να αποδεχτούν το νέο νόμισμα. Η Αθήνα θα χρειαζόταν πλεόνασμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών για να εξασφαλίσει πρόσβαση στις αγορές. Αντί για την εγκαινίαση μιας νέας εξαγωγικής οικονομίας, το Grexit θα παράτεινε την εποχή της κατάρρευσης του βιοτικού επιπέδου και της μετανάστευσης στο εξωτερικό.

Η ευρωπαϊκή άγνοια είναι επικίνδυνη και για ένα άλλο λόγο. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το 98% μιας μεγάλης οικονομίας μπορεί να προστατευτεί από την αποτυχία μιας μικρής. Ορισμένοι μάλιστα θα καλωσόριζαν την έξοδο ενός μόνιμου ταραχοποιού. Αλλά μια τέτοια εκτίμηση ξεχνά την ουσία. Η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη θα δεχόταν ισχυρό πλήγμα: η αναπόφευκτη χρεοκοπία της Ελλάδας θα απέτρεπε τους πλουσιότερους ψηφοφόρους από το να βοηθήσουν ξανά τους γείτονες τους σε μια οικονομική δυσκολία. Θα είχε πολύ μικρή σημασία πως τα πήγε η Ευρώπη στην καταιγίδα που θα επακολουθούσε αμέσως μετά. Η εικόνα μιας χώρας να αποχωρεί θα καθιστούσε δυνατό αυτό που προηγουμένως ήταν αδύνατο να φανταστεί κανείς.

Η έξοδος από ένα ενιαίο νόμισμα οδηγεί σε αχαρτογράφητα ύδατα για τα οποία δεν έχουν προετοιμαστεί κατάλληλα ούτε οι πολιτικοί ούτε οι αγορές.

Το σχέδιο της Ενωμένης Ευρώπης θα υπέφερε το πιο μεγάλο πισωγύρισμα από την δεκαετία του 1950. Ανεξάρτητα από το πόσο μικρή είναι η Ελλάδα ή πόσο ενοχλητικοί είναι οι ηγέτες της, είναι πολύ καλύτερο για την Ευρώπη να κρατήσει την Αθήνα στο ευρώ.