Πόλεμος Louis Vuitton και Chanel με το Ebay

Όταν μια αγορά παρουσιάζει ετήσιο τζίρο άνω των 65 δισ. δολαρίων, ακούγεται λογικό να προσελκύει κάθε είδους και μορφής «αντιπάλους» που θα ήθελαν τον έλεγχό της. Κι ακόμα πιο λογικό είναι να ερίζουν διάσημοι και μη για την «πίτα» της συγκεκριμένης αγοράς, ιδίως όταν αποδεικνύεται πως – αναλογικά με το εύρος της παγκόσμιας κρίσης – δεν είχε τόσες και τέτοιες απώλειες όσο θα περίμενε κανείς. 

Επομένως, όταν «παρείσακτοι» παρεισφρύουν στο «πεδίο μάχης» κολοσσών όπως οι διάσημοι οίκοι πολυτελών αγαθών LVMH Moet Hennessy Louis Vuiton SA - Chanel και Cie. Financiere Richemont (για τους μην γνώστες πρόκειται για τον μεγαλύτερο οίκο κατασκευής και πώλησης κοσμημάτων διεθνώς!), ο «πόλεμος» αναμφίβολα θα ξεσπάσει.  

Όπερ και εγένετο, με τους μεγάλους «παραδοσιακούς» οίκους από την μία και τις παντός είδους ιντερνετικές εταιρίες λιανικής πώλησης από την άλλη. Πόλεμος αδυσώπητος, ανελέητος που τελικά φαίνεται πως κρίνεται στα ... σημεία. Ή σωστότερα στο ... lobbying στην καρδιά των αποφάσεων, εν προκειμένω στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή που θα έδινε – μέχρι πριν από λίγες ημέρες – το πράσινο φως στις ιντερνετικές εταιρίες να εμπορεύονται απεριόριστο αριθμό πολυτελών ειδών σε παγκόσμια βάση!  

Κάτι που απειλούσε ευθέως την πρωτοκαθεδρία των εμπορικών οίκων που κατασκευάζουν αυτά τα είδη και τα εκμεταλλεύονται εμπορικά, έχοντας όμως ένα σαφέστατο μειονέκτημα σε σχέση με τους ιντερνετικούς ανταγωνιστές τους: το κόστος. Κόστος για την επένδυση σε «χλιδάτα» καταστήματα, σε προσωπικό, σε διαφημιστική εκστρατεία, σε παντός είδους «λογαριασμούς» που απλά ΔΕΝ υπάρχουν για εταιρίες όπως η EBay Inc., που ήταν και αυτή που προσπάθησε να κερδίσει τον «πόλεμο» για λογαριασμό των «εικονικών καταστημάτων». Και θα το πετύχαινε εάν οι «αντίπαλοι» δεν χρησιμοποιούσαν τα μεγάλα τους όπλα. 

Όπως για παράδειγμα ο επικεφαλής του οίκου Chanel, διάσημος σχεδιαστής μόδας Karl Lagerfeld, ο οποίος συναντήθηκε προσωπικά με την Επίτροπο, αρμόδια για θέμαγτα ανταγωνισμού, Neelie Kroes στις Βρυξέλλες, στις 11 του περασμένου Φλεβάρη.  Όπου και «εξήγησε» στην Επίτροπο τους λόγους για τους οποίους το να δοθεί η δυνατότητα πρακτικά στον οιονδήποτε διαθέτει μια ιστοσελίδα να πουλάει πολυτελή είδη διάσημων σχεδιαστών και οίκων ουσιαστικά θα κατέστρεφε τη συγκεκριμένη αγορά.  

Κύριο επιχείρημά του ήταν το ότι όπως δεν μπορεί ο κάθε έμπορος να πουλάει προϊόντα της Chanel ή της Prada (εάν προηγουμένως δεν έχει λάβει την αντίστοιχη άδεια από τις παραγωγούς εταιρίες και δεν διατηρεί ένα συγκεκριμένο προφίλ στο κατάστημά του), αυτό θα έπρεπε να ισχύει και στο χώρο των on line πωλήσεων.  

Το γεγονός πάντως πως τελικώς η αρχική στάση της Κομισιόν δείχνει τώρα να αλλάζει, αποδεικνύει πως είτε ο μεσιέ Lagerfeld έχει ... πειθώ, είτε το αδυσώπητο lobbying στο οποίο αποδύθηκαν οι ενδιαφερόμενες εταιρίες το τελευταίο διάστημα είχε αποτέλεσμα.  

Έτσι, στο τελικό κείμενο της κοινοτικής οδηγίας προβλέπεται σαφώς πως οι εταιρίες on line πωλήσεων θα μπορούν να διαθέτουν επώνυμα προϊόντα στη βάση επιμέρους συμφωνιών που θα συνάπτουν με την κατά περίπτωση παραγωγό εταιρία – δηλαδή οι οίκοι θα μπορούν πρακτικά να επιβάλλουν ποσοστώσεις στο συνολικό αριθμό των on line πωλήσεων των προϊόντων τους – όμως ΔΕΝ θα μπορούν να επιβάλλουν καμία απολύτως απαγόρευση πώλησης των προϊόντων τους σε χώρες όπου ΔΕΝ έχουν φυσική παρουσία (είτε με δικά τους καταστήματα, είτε μέσω εμπορικών συμφωνιών με τοπικούς εμπόρους και εισαγωγείς).

Οίκοι – ίντερνετ :1 – 0. Αλλά κατά πως φαίνεται το ματς θα έχει κι άλλο ημίχρονο ...