Μην σώζετε κόσμο, πάνε χαμένα τα λεφτά!

Λάβρος κατά της αμερικανικής κυβέρνησης, του οικονομικού επιτελείου υπό τον Τίμοθι Γκάιτνερ και την αμερικανική ομοσπονδιακή τράπεζα εμφανίστηκε ο διάσημος μεγαλοεπενδυτής Τζιμ Ρότζερς.

Ο άνθρωπος που αποτελεί έναν από τους ελάχιστους εν ζωή «γκουρού» που έχουν απομείνει στην αμερικανική οικονομική και επιχειρηματική σκηνή, ο επενδυτής πιυ πρώτος πίστεψε στις δυνατότητες της συντονισμένης διαχείρισης κεφαλαίων και ίδρυσε μαζί με τον Τζοτζ Σόρος το περίφημο Quantum Fund, κατηγορεί τώρα ευθέως την αμερικανική κυβέρνηση ότι με τις επιλογές και τις αποφάσεις της οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια την αμερικανική οικονομία ολοένα και πιο βαθιά στην κρίση και στην ύφεση!

Η ομολογουμένως αιρετική αυτή άποψη σκίασε την γενικότερη ευφορία που επικρατούσε τις τελευταίες ώρες στην αμερικανική χρηματαγορά, αφού ο μίστερ Ρότζερς χαίρει της εκτίμησης του επενδυτικού κοινού και έχει αποδείξει πολλάκις στο παρελθόν πως εξαπολύει εύστοχα αν και συνήθως καυστικά σχόλια.

Κι αν μόλις προ δύο μηνών προέβλεπε την τροπή που θα έπαιρνε η ισοτιμία του βρετανικού νομίσματος, λέγοντας ευθαρσώς πως δεν θα στοιχημάτιζε ούτε μια πένα υπέρ της βρετανικής οικονομίας και πως η σοφή κίνηση όλων θα ήταν να πουλήσουν στερλίνες (για να δικαιωθεί από την μετέπειτα πορεία της λίρας), γιατί άραγε να κάνει λάθος τώρα που κατηγορεί τον Ομπάμα και τους υπουργούς του πως «χρηματοδοτεί χρεοκοπημένες εταιρείες και στερεί κεφαλαία από τις υγιείς επιχειρήσεις»;

Συγκεκριμένα ο ιδρυτής της Rogers Holding δηλώνει πως η αμερικανική κυβέρνηση επιλέγει να «πάρει περιουσιακά στοιχεία από ικανούς ανθρώπους και να τα δώσει σε ανίκανους». Μιλώντας στο ειδησεογραφικό πρακτορείο Bloomberg δεν δίστασε να δηλώσει πως η κεντρική επιλογή θα έπρεπε να είναι η μη χορήγηση βοήθειας σε εταιρίες εξ΄ορισμού χρεοκοπημένες, φέρνοντας ως τέτοιο παράδειγμα την ΑIG.

«Δημιουργούμε τράπεζες και εταιρίες – ζόμπι» δήλωσε χαρακτηριστικά ο κύριος Ρότζερς, λέγοντας πως τα κεφάλαια που κατευθύνονται στις προσπάθειες διάσωσης καταδικασμένων εταιριών θα μπορούσαν κάλλιστα να δοθούν σε υγιείς επιχειρήσεις ή ακόμα καλύτερα στην πραγματική οικονομία, στην ενίσχυση της αγοραστικής δύναμης των Αμερικανών πολιτών, ώστε να «ξανακινηθεί» ο κύκλος της οικονομίας και να βγει η χώρα από το αδιέξοδο.