Όλα στον αέρα, ακόμη, για το PSI

Στον αέρα και με όλα τα θέματα ανοικτά βρίσκεται η συμφωνία για την εφαρμογή του PSI+ στο πλαίσιο της συμφωνίας της 26ης Οκτωβρίου  η οποία προβλέπει κούρεμα 50% επί της αξίας των ελληνικών ομολόγων που κατέχουν οι ελληνικές και ξένες τράπεζες.

Λόγω του μεγέθους του διακυβεύματος και του ύψους των απομειώσεων που θα πρέπει να εγγράψουν οι τράπεζες, η διαπραγμάτευση είναι εξαιρετικά σκληρή. Οι πρώτοι όροι που έθεσαν οι τραπεζίτες για να καθήσουν στο τραπέζι, αφορά στο επιτόκιο των νέων ομολόγων που θα λάβουν έναντι του κουρέματος, ζητώντας μέσο επιτόκιο της τάξεως του 8% που χαρακτηρίζεται «ληστρικό» από την Ελλάδα  η οποία προτείνει 4,5% που δεν γίνεται δεκτό από τις τράπεζες.

Η βασική προσπάθεια και ελπίδα των ελληνικών τραπεζών είναι να ναυαγήσει το PSI, ενδεχόμενο που δεν θεωρείται τελείως απίθανο και στηρίζεται στο επιχείρημα πως ένα τόσο γενναίο haircut θα συνοδεύεται από τον κίνδυνο σημαντικής αύξησης του κόστους δανεισμού πολλών ευρωπαϊκών κρατών για αρκετά χρόνια μετά, κάτι που υποστηρίζουν επίσης αρκετοί ευρωπαίοι πολιτικοί.

Εφόσον το PSI+ προχωρήσει, η μάχη θα δοθεί όχι μόνο στο θέμα του επιτοκίου αλλά και στον τρόπο συμμετοχής των κρατών στις ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών. Οι Έλληνες  τραπεζίτες θεωρούν δεδομένη την υπαγωγή των τραπεζών τους στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και παλεύουν αφενός για να εξασφαλίσουν περισσότερο χρόνο - πέραν από τον Ιούνιο του 2012 - για να προσπαθήσουν να βρουν ιδιωτικά κεφάλαια για τις αναγκαίες αυξήσεις κεφαλαίου που θα ακολουθήσουν, αφετέρου στην περίπτωση που τα κεφάλαια –το πιθανότερο- δεν καλυφθούν από ιδιωτικές πηγές,  η συμμετοχή του κράτους να γίνει μέσω της έκδοσης προνομιούχων μετοχών , κάτι που προσκρούει στις προθέσεις του υπουργού Οικονομικών κ. Ευάγγελου Βενιζέλου.

Ανοικτό και εξαιρετικά κρίσιμο θέμα για τους Έλληνες τραπεζίτες είναι επίσης ο τρόπος εξόδου από το ΤΧΣ μετά την πρώτη διετία.

Εύλογη είναι η αγωνία για το πού θα καταλήξουν οι τράπεζες και πώς θα γίνει αυτό, μετά το 2013, κάτι που συνδέεται βέβαια και με την τύχη ενός εκάστου εκ των σημερινών managers των μεγάλων τραπεζών.  Το σχέδιο που μέχρι στιγμής εξετάζουν στις τράπεζες είναι η συμμετοχή του κράτους με την έκδοση κοινών μετοχών να συνοδεύεται από options βάσει των οποίων οι σημερινοί βασικοί μέτοχοι να δύνανται να ανακτήσουν τον έλεγχο των τραπεζών μετά τη διετία.

Ωστόσο, όποιο σχέδιο κι αν επικρατήσει τελικά, το μόνο βέβαιο στην παρούσα φάση είναι η αβεβαιότητα που κυριαρχεί σε όλα τα πεδία και κυρίως το που θα καταλήξουν οι ευρωπαίοι ηγέτες και ειδικότερα η κ. Μέρκελ από την επίμονη άρνηση της οποίας στη λύση του ευρωομολόγου, βρίσκονται σε νευρική κρίση όλοι οι υπόλοιποι μηδέ αρκετών γερμανών πολιτικών εξαιρουμένων.

Κανείς δεν μπορεί σήμερα να προβλέψει, πώς θα είναι η κατάσταση δύο χρόνια αργότερα, αν οι αγορές θα έχουν ηρεμήσει και αν οι σημερινοί μέτοχοι των τραπεζών θα είναι σε θέση να επιστρέψουν τα τουλάχιστον 15 δισεκ. ευρώ που θα καταβάλει το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας καταλαμβάνοντας αυτοδικαίως τη θέση του βασικού μετόχου σε όλες τις μεγάλες ελληνικές κρατικοποιημένες τράπεζες, με ποσοστά που δεν θα είναι μικρότερα του 20% του μετοχικού κεφαλαίου.