Μηδέν εις το πηλίκον...

Εννέα ημέρες συνομιλιών και διαπραγματεύσεων, δεκάδες συζητήσεις στο περιθώριο των «επίσημων» τραπεζιών, εκατοντάδες «σύμβουλοι», «ειδικοί» και «απεσταλμένοι» που αναλώθηκαν σε ατέρμονες διαδικασίες «δούναι κα λαβείν» προκειμένου οι διαβουλεύσεις στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου που διεξάγονταν στη Γενεύη να τελεσφορήσουν αυτή τη φορά και η διεθνής κοινότητα να αποκτήσει επιτέλους μια Χάρτα για την απελευθέρωση του παγκόσμιου εμπορίου. Άδικος κόπος. Ξανά ...

Οι συνομιλίες κατέρρευσαν όπως δήλωσε επισήμως αργά χθες το βράδυ ο επικεφαλής του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου Πασκάλ Λαμί. Και κατέρρευσαν επειδή προφανώς συνέβη αυτό που όλοι υποψιάζονταν αλλά και όλοι απεύχονταν. Οι «ισχυροί» διαφώνησαν. Δηλαδή οι αντιπροσωπείες της Κίνας, της Ινδίας και των ΗΠΑ δεν κατάφεραν να φτάσουν σε μια στοιχειώδη έστω συμφωνία για ένα πλαίσιο κανόνων αναφορικά με τις εισαγωγές και εξαγωγές αγροτικών και βιομηχανικών προϊόντων.

Η συνέχεια ήταν λίγο έως πολύ αναμενόμενη. Οι Ευρωπαίοι, δια στόματος του Επιτρόπου αρμόδιου για θέματα εμπορίου Πήτερ Μάντελσον δήλωσαν ότι η εξέλιξη είναι «απογοητευτική», ανάλογες δηλώσεις έκαναν και οι εκπρόσωποι της Κίνας και των ΗΠΑ, ενώ ουδείς δεν είχε έναν λόγο να πει για τις συνέπειες από την κατάρρευση των συνομιλιών στις χώρες του Τρίτου Κόσμου και δευτερευόντως στις αναπτυσσόμενες οικονομίες αρκετών χωρών της Λατινικής Αμερικής.

Τα πως και τα γιατί του ναυαγίου ήταν ομοίως αναμενόμενα: οι μεγάλες χώρες δεν μπόρεσαν να συμφωνήσουν στην κατάρτιση ενός κοινού πλαισίου δασμών και φόρων στις εισαγωγές αγροτικών ειδών. Προτίμησαν να διαφυλάξουν τα κεκτημένα της εγχώριας παραγωγής τους, αδιαφορώντας πλήρως για τις συνέπειες στις τρίτες χώρες, για την διαρκώς αυξανόμενη επισιτιστική κρίση σε πολλές περιοχές του πλανήτη και εν τέλει εθελοτυφλώντας στην απολύτως πιθανή προοπτική της μετακύλησης του προβλήματος στις ίδιες εν ευθέτω χρόνω.

Νέος κύκλος συνομιλιών δεν είναι προς το παρόν ορατός. Αλλά ακόμα κι αν συμφωνήσουν σε ένα μελλοντικό ... χρονοδιάγραμμα διαπραγματεύσεων, το σίγουρο είναι πως για όσο διάστημα οι δυτικές και γενικότερα οι μεγάλες οικονομίες θα αντιμετωπίζουν πιεστικά προβλήματα (ενέργειας, ανισορροπίας στην κατανομή του πλούτου, κτλ), μάλλον ατελέσφορη θα παραμείνει η οποιαδήποτε προσπάθεια εξεύρεσης μιας κοινής γραμμής πλεύσης.

Διότι τελικά σε περιόδους κρίσης κανείς δεν φαίνεται διατεθειμένος να δώσει στον άλλο κομμάτι από την δικιά του πίτα ...