Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης μέσα από τα μάτια ενός 12χρονου

Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης είναι μία μεγάλη γιορτή, που κάθε χρόνο γίνεται όλο και καλύτερη. Το μαρτυρούν αυτό τα συνεχή sold out στις ταινίες (πρέπει να φροντίσεις εγκαίρως για να προλάβεις θέση), οι εκλεκτοί καλεσμένοι (σκηνοθέτες και ηθοποιοί παγκόσμιας κλάσης), οι πολλοί επισκέπτες που καταφτάνουν από κάθε πλευρά του κόσμου καθώς και η μεγάλη συμμετοχή στα παράλληλα happenings.

Πριν λίγες μέρες έριξε αυλαία το 59ο ΦΚΘ: Ηταν 10 μέρες γεμάτες ταινίες, συζητήσεις, εκδηλώσεις και πολλές όμορφες αναμνήσεις για όσους συμμετείχαν. Φέτος διαπιστώσαμε μάλιστα ότι το Φεστιβάλ είναι μία πολύ καλή ευκαιρία και για οικογενειακή απόδραση, για όσους έχουν παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας.

Ένας 12χρονος, ο Διονύσης Π. που έζησε αυτό το Νοέμβριο την εμπειρία του φεστιβάλ, τη μοιράστηκε μαζί μας αποδεικνύοντας ότι είναι μεγάλο δώρο για ένα παιδί να συμμετέχει σε μία γιορτή πολιτισμού και τέχνης.

«Φέτος πέρασα λίγες μέρες με την οικογένειά μου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Δεν είχα ξαναπάει εκεί, δεν είχα ξαναπάει γενικώς σε φεστιβάλ, και στη Θεσσαλονίκη είχα βρεθεί μόνο για λίγες ώρες πριν λίγα χρόνια.

Αυτές τις τρεις μέρες που έμεινα στη Θεσσαλονίκη έκανα τόσα πολλά πράγματα που μου φάνηκαν περισσότερο διάστημα. Ευτυχώς υπήρχαν ταινίες για παιδιά. Δεν ήταν από τις γνωστές, έρχονταν από διάφορες χώρες, αλλά ήταν πολύ ενδιαφέρουσες.

Αυτό όμως που δεν περίμενα ήταν ότι μου άρεσαν και οι ταινίες για μεγάλους. Ισως οι γονείς μου να έκαναν καλές επιλογές. Ειδικά μία ταινία για την ιστορία της ΑΕΚ και τον τελικό στο ευρωπαϊκό κύπελλο μπάσκετ με τη Σλάβια Πράγας, το «1968», θα μου μείνει. Ηταν σαν μάθημα ιστορίας, αλλά πολύ ενδιαφέρον. Και το ακόμα καλύτερο είναι ότι γνώρισα και τον σκηνοθέτη, τον Τάσο Μπουλμέτη, ο οποίος είναι πολύ γνωστός γιατί έχει σκηνοθετήσει και την «Πολίτικη Κουζίνα». Βγάλαμε και φωτογραφίες μαζί (χρειάζονται και αποδείξεις!).

Επίσης κάτι που μου φάνηκε πολύ καλό σαν ιδέα ήταν ότι μετά από κάθε ταινία σου έδιναν χαρτάκι για να ψηφίσεις πώς σου φάνηκε αυτό που είδες και μπορείς να βαθμολογήσεις από πολύ καλό μέχρι πολύ κακό. Ετσι όλος ο κόσμος μπορεί να πει τη γνώμη του. Εμαθα ότι στο τέλος μετράνε όλα αυτά τα χαρτάκια και έτσι βγαίνουν τα βραβεία Κοινού Fischer.

Είχε και φεστιβάλ με ταινίες Virtual Reality αλλά δυστυχώς από αυτές δεν πρόλαβα τίποτε γιατί δεν μπορούσαμε να μείνουμε περισσότερες ημέρες. Σίγουρα όμως θα ήταν τέλειο. Γενικώς η όλη επίσκεψη ήταν φανταστική γιατί εκτός από τις ταινίες κάνεις και επισκέψεις στην πόλη. Βόλτα στην παραλία, Εβραϊκό Μουσείο, Ροτόντα, το σπίτι του Κεμάλ Ατατούρκ. Περπάτημα πολύ, αλλά βλέπεις τόσα πράγματα που ξεχνιέσαι. Και έχει και πολύ ωραίο φαγητό, και μάλιστα αν έχεις εισιτήριο για τα σινεμά σου κάνουν έκπτωση.

Ετσι όλη η πόλη γιορτάζει στο Φεστιβάλ και συμμετέχει με αυτούς τους τρόπους. Αυτό το καταλαβαίνεις και από τους πολλούς εθελοντές. Γνώρισα αρκετούς και ήταν όλοι τόσο ευγενικοί και πρόθυμοι να βοηθήσουν αν είχες κάποια απορία. Εμαθα μάλιστα ότι έχει και Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ τον Μάρτιο, που αυτό μου αρέσει ακόμα πιο πολύ. Σίγουρα θα ξαναπάω…».