Οι ταινίες της εβδομάδας

The Hunger Games: Επανάσταση, Μέρος ΙΙ / The Hunger Games: Mockingjay Part II

Του Φράνσις Λόρενς.
Με τους Τζένιφερ Λόρενς, Τζος Χάτσερσον, Λίαμ Χέμσγουορθ, Ντόναλντ Σάδερλαντ
Περιπέτεια, 2015, ΗΠΑ, 137’.
 Αντίο, Κάτνις Εβερντιν. Η ιστορία σου ήταν κινηματογραφική με τα όλα της, το θάρρος, τις θυσίες, τους έρωτες και τις επαναστάσεις σου. Θεαματική αλλά και σκοτεινή, όπως σου αρμόζει, είναι και η τελευταία σου ταινία, με εσένα να έχεις τσαλακωθεί απ’ όλες τις κακουχίες και τις απώλειες. Για σένα, ο θάνατος θα είναι πάντα προσωπική υπόθεση, η λύτρωση, ένας Γολγοθάς. Αντίο, «Hunger Games». Ησασταν μία από τις καλύτερες κινηματογραφικές τριλογίες. Εχετε ήδη μείνει στην Ιστορία.

Chevalier

Της Αθηνάς-Ραχήλ Τσαγγάρη. Με τους Βαγγέλη Μουρίκη,
Σάκη Ρουβά, Γιώργο Πυρπασόπουλο, Μάκη Παπαδημητρίου, Πάνο Κορώνη, Γιώργο Κέντρο
Κωμωδία, 2015, Ελλάδα, 99’.
Η Αθηνά Τσαγγάρη δημιουργεί μια κω-μω-δί-α που τεμαχίζει τον ανθρώπινο (και όχι μόνο ανδρικό) ανταγωνισμό: μια παρέα ανδρών πάνω σε ένα σκάφος αποφασίζει να παίξει το Chevalier για να καθορίσει τον «καλύτερο γενικότερα». Το χιούμορ είναι ασταμάτητο και σπάει κόκαλα ιδίως στις στιγμές της μεγαλύτερης μπαναλιτέ: την ώρα που οι άντρες μιλάνε για τρίχες, μαγειρική και το σώμα τους. Δεν είναι επιφανειακό όλο αυτό. Ερωτήματα περί λογικής, υποκειμενικότητας, αυθαιρεσίας και, κυρίως, ορίων κυριαρχούν. Το πεδίο ενός σκάφους μπορεί να ακούγεται περιοριστικό, αλλά η Τσαγγάρη κατορθώνει -και με τον χειρισμό του χώρου και με τις καταπληκτικές ερμηνείες που εκμαιεύει από τους ηθοποιούς της (αδύνατον να διαλέξεις τον «καλύτερο γενικότερα»)- να κάνει τα φυσικά και συμπεριφοριστικά όρια ασαφή και διαρκώς διαπραγματευόμενα. «Lovin’ you, I see your soul come shinin’ through».

99 σπίτια / 99 Homes

Του Ραμίν Μπαχρανί. Με τους Αντριου Γκάρφιλντ, Μάικλ Σάνον, Λόρα Ντερν
Δραματική, 2014, ΗΠΑ, 112’.
Νεαρός πατέρας αναγκάζεται να δουλέψει για τον διεφθαρμένο μεσίτη που του έκανε έξωση για να κερδίσει πίσω το σπίτι του: το δράμα του Ραμίν Μπαχρανί αγγίζει τη σκληρή πραγματικότητα τόσων ανθρώπων («99 σπίτια - είμαστε το 99%») και μέχρι ένα σημείο αποδίδει τον τρόμο και την απόγνωση που τo συνοδεύoυν. Ακόμα και η μουσική ενίοτε έχει έναν (καλοδεχούμενο) απόηχο από Μπρους Σπρίνγκστιν. Αλλά όταν ο Μπαχρανί απομακρύνεται από το κοινωνιολογικό και αγκαλιάζει το μελοδραματικό, ε, τότε μας πετά απέξω.

Η γέφυρα των κατασκόπων / Bridge of Spies

Του Στίβεν Σπίλμπεργκ. Με τους Τομ Χανκς, Μαρκ Ράιλανς, Εϊμι Ράιαν
Δραματική, 2015, ΗΠΑ, 141’.
Πιο κοντά στο παλιομοδίτικο «Αλογο του πολέμου» παρά στην αγωνία του «Μονάχου», η νέα ταινία του Σπίλμπεργκ είναι ένα βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα κατασκοπικό δράμα, αξιοπρεπέστατο αλλά και κομμάτι άτονο. Ο Τομ Χανκς ταιριάζει κουτί στον ρόλο του ακριβοδίκαιου δικηγόρου που αναλαμβάνει την πρώτη ανταλλαγή κατασκόπων εν μέσω Ψυχρού Πολέμου, αλλά αυτός που ξεχωρίζει είναι ο έξοχος Μαρκ Ράιλανς στον ρόλο του Ρώσου πράκτορα.

Ασφαλτος / Asphalte

Του Σαμιέλ Μπενσετρί.
Με τους: Ιζαμπέλ Ιπέρ, Βαλέρια Μπρούνι Τεντέσκι, Μάικλ Πιτ
Κομεντί, 2015, Γαλλία, 100’.
Μια σουρεαλιστική κομεντί που συνδέει έξι αλλόκοτους χαρακτήρες σε μια εργατική πολυκατοικία στα προάστια του Παρισιού.