Οι υποψήφιοι του βραβείου ΔΕΣΤΕ στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης

Συνεπής στο ραντεβού του, ο θεσμός των βραβείων ΔΕΣΤΕ έγινε και φέτος κανονικά καθώς εγκαινιάστηκε πρόσφατα η έκθεση των υποψηφίων που θα διαρκέσει μέχρι και τις 9 Σεπτεμβρίου όπου και θα γίνει η ανακοίνωση του νικητή του βραβείου από τον ιδρυτή του ιδρύματος Δάκη Ιωάννου.

Οι υποψήφιοι του βραβείου είναι οι εξής : Μαρία Θεοδωράκη, Ηλίας Παπαηλιάκης, Μιχαήλ Πυργέλης, Κώστας Σαχπάζης, Αλέξανδρος Τζάννης και Μαριάννα Χριστοφίδου.

Θα ξεχωρίσουμε τα έργα των Τζάννη και Σαχπάζη. Ο Ηλίας Παπαηλιάκης είναι ένας εξαιρετικός Έλληνας ζωγράφος και δεν χρειάζεται συστάσεις στο ελληνικό κοινό, καθώς έχει ήδη διαγράψει μια πορεία στα ελληνικά -και όχι μόνο- εικαστικά πράγματα.

Ο Αλέξανδρος Τζάννης παρουσιάζει μια νέα σειρά γλυπτών κεραμικών, που κρατούν (μέσα από μια αφαιρετική διαδικασία) τις ακαδημαϊκές αρχές της γλυπτικής, συνδυάζοντας μια μετα-φουτουριστική αισθητική με έναν goth ρεαλισμό. Τα σχέδια του, επιβλητικά και πολύπλοκα, μοιάζουν με προσχέδια μακέτας από ταινία επιστημονικής φαντασίας, ή κατασκευή φανταστικών αντικειμένωνή ακόμα και ρομπότ. Για αυτόν, όλα αυτά είναι αυτοβιογραφικές σημειώσεις, από τις εντυπώσεις του από το αθηναικό τοπίο. Τα έργα σε πηλό, κεραμικά επισμαλτωμένα πλακάκια στο δάπεδο ή στον τοίχο, είναι αποτυπώματα από κάδους, πολυκατοικίες και άλλα “σχήματα” και φόρμες της σύγχρονης πόλης. Η τελετουργία η οποία καταλήγει να είναι πραγματικά μια μυστικιστική διαδικασία είναι εμφανής στα αποτελέσματα των σχεδίων και των γλυπτών του και αυτό ίσως είναι και το πιο μαγικό στην δουλειά του Τζάννη.

Ο Κώστας Σαχπάζης, μαέστρος της φόρμας, παρουσιάζει για το βραβείο τρία γλυπτά-εγκαταστάσεις, παίζοντας με τα σχήματα και τις ιστορίες ήδη των ήδη υπαρχόντων αντικειμένων και υλικών, επεμβαίνοντας με τρόπο που είναι σχεδόν αόρατος. Δίνοντας τους μια νέα διάσταση και νέο χαρακτήρα, πατάει επάνω σε αξίες της arte povera μαζί όμως με μια υποβόσκουσα χιουμοριστική διάθεση. Το αποτέλεσμα δημιουργεί την αίσθηση μιας πραγματικής οντότητας παρ' όλο που στην ουσία η αρχειοθέτηση, η σύνθεση και η τεμάχιση των υλικών είναι πολύ ελεγχόμενη από τον καλλιτέχνη.

Η Μαριάννα Χριστοφίδου και ο Michail Pirgelis, παρουσίασαν έργα που ήθελαν ίσως κάτι παραπάνω. Στην περίπτωση της Χριστοφίδου ενώ αισθητικά το έργο «Blue ville» το οποίο είναι μια εγκατάσταση με αντικείμενα και αυτοβιογραφικές αναφορές της καλλιτέχνιδας, ήταν πάρα πολύ ελκυστικό, η πληροφορία έλειπε και αν δεν ήταν κανείς στα εγκαίνια να ακούσει την ίδια την καλλιτέχνιδα να εξηγεί την διαδικασία, χάνει πιστεύω μέρος του έργου.

Ο Pirgelis, (γεννημένος το 1976 στο Έσσεν, ζει και εργάζεται στην Κολωνία) παρουσιάζει μικρά κομμάτια αεροπλάνων τα οποία μαζεύει σε ταξίδια του στην έρημο της Νεβάδα. Εδώ μια σειρά από τράπουλες αεροπλάνων από τις οποίες διάλεξε τον Τζόκερ είναι τοποθετημένες σε μια μεγάλη προθήκη του Μουσείου. Το έργο έχει ενδιαφέρον, αλλά μοιάζει σαν παρουσίαση ατελής, σαν να μας στερεί κι άλλες πληροφορίες για το έργο του.