H φουαρ Frieze επιβεβαιώνει την κυριαρχία της

Η φουάρ τέχνης Frieze έχει πλέον τριπλασιάσει το μέγεθος της από το 2003 όταν άνοιξε για πρώτη φορά στο Regent's Park του Λονδίνου.

Πέρσι εγκαινίασε την πρώτη της φουάρ στη Νέα Υόρκη -εκτοπίζοντας φυσικά την τοπική φουάρ The Armory που υπήρχε εδώ και δεκαετίες.

Φέτος εγκαινιάστηκε και η νέα Frieze Masters, με έργα από τον 10ο αιώνα έως και το 1960, η οποία είχε και αυτή μεγάλη επισκεψιμότητα και πολύ καλές πωλήσεις.

Αυτή τη χρονιά έργα τέχνης συνολικού κόστους 250 διασ. ευρώ εκτέθηκαν στην Frieze.

Το 2003 οι επισκέπτες άγγιξαν τους 27. 000 ενώ φέτος αισίως ξεπέρασαν τους 58.000. Αλλά και τα εισιτήρια εισόδου για το κοινό έχουν ακριβύνει πολύ απο το 2003, από 10 λίρες σε 27. Και φυσικά η ενοικίαση του περιπτέρου είναι εξίσου ακριβή για περίπου 350 λίρες ανά τετραγωνικό μέτρο ενώ το 2003 ήταν περίπου στην μισή τιμή.

Μέσα σε εννέα χρόνια οι ιθύνοντες της Frieze (και ιδρυτές του περιοδικού Frieze) κατάφεραν να κάνουν το Λονδίνο το κέντρο για την αγοραπωλησία έργων τέχνης στην Ευρώπη. Μόνος αντίπαλος παραμένει η Art Basel, η γηραιότερη και πιο επιφανής φουάρ που διοργανώνεται κάθε Ιούνιο στην Βασιλεία της Ελβετίας.

Ενώ οι περισσότερες φουαρ ασχολούνται αποκλειστικά με τους συλλέκτες, η Frieze διοργάνωνει παράλληλα ομιλίες, (πρόπερσι μίλησε και ο δικός μας Δημήτρης Δασκαλόπουλος για την συλλογή του) events, προβολές και φυσικά έργα σε εξωτερικό χώρο (το περιφημο Sculpture Park).

Τα παράπλευρά projects μέσα στη φουάρ, με καλλιτέχνες που επιλέγουν κριτικοί και επιμελητές μουσείων, είναι επίσης ένα απο τα ατού της φουάρ που την έκαναν να ξεχωρίσει. Από την τεχνητή πλαγιά με γρασίδι, όπου το κοινό μπορούσε να "κουτρουβαλήσει", της καλλιτέχνιδας Paola Pivi το 2003, φέτος πήγαμε στο project μιας κολλεκτίβας καλλιτεχνών, όπου οι επισκέπτες ντύνονται με στολές και πετούν ντομάτες ο ένας στον άλλον. (ίσως ένα αυτοσαρκαστικό σχόλιο για την ποιότητα της συγχρονης τέχνης;)

Η Frieze έχει μεταλλάξει το τοπίο της αγοράς έργων τέχνης, κάνοντας το Λονδίνο το κέντρο παραγωγής και διακίνησης σύγχρονης τέχνης. Οι Άγγλοι απέδειξαν για ακόμα μια φορά ότι όταν αποφασίσουν να επιζητήσουν προσοχή, μπορούν να κάνουν τα μάτια όλου του κόσμου να στραφούν προς το μέρος τους.