Τζωρτζίνα Λιώση: «Μεγαλώνοντας θα έρθουν και πιο... γυναικείοι ρόλοι»

H Τζωρτζίνα Λιώση, έγινε ευρέως γνωστή στο κοινό, μέσα από το σήριαλ Ταμάμ του Ant1, όπου υποδυόταν την Ντιλέκ, μια μουσουλμάνα μαθήτρια απο την Τουρκία που ζούσε με την οικογένεια του πατέρα της στην Ελλάδα. Λίγο πιο μετά την απολαύσαμε, σε έναν εκ διαμέτρου αντίθετο ρόλο, ως Λολίτα στο Θέατρο Επί Κολωνώ, με κείμενο και σκηνοθεσία του Χρήστου Καρασαββίδη και οι κριτικές για το ταλέντο της ήταν διθυραμβικές.

Η Τζωρτζίνα με σπουδές σε ψυχολογία και εγκληματολογία... ήρθε για να αφήσει το δικό της στίγμα στην υποκριτική τέχνη. Για να τη γνωρίσετε καλύτερα απαντά στις έντεκα ερωτήσεις της δημοσιογράφου Πηνελόπης Μασσούρη.

1.Έχεις πολύ εκφραστικά ιδιαίτερου χρώματος μάτια , πόσο το πρόσωπο σου σε έχει βοηθήσει στους ρόλους σου;

Το πρόσωπο όπως και τα μάτια είναι ένα ακόμη εκφραστικό μέσο και εργαλείο για τη δουλειά του ηθοποιού.

2.Ενώ είσαι τριάντα φαίνεσαι πολύ μικρότερη και οι θεατρικές, τηλεοπτικές η κινηματογραφικές επιλογές σου συμπεριλαμβανουν ρόλους νεαρής η έφηβης,νομίζεις ότι αυτό  περιορίζει τις δυνατότητες σου στο να ερμηνεύσεις ρόλους πιο γυναικείους η  βρισκόμαστε σε μια εποχή φιλικά προσκείμενη στη νεαρή ηλικία;

Δεν το βρίσκω καθόλου περιοριστικό το ότι ενδεχομένως ταιριάζω παραπάνω σε κάποιους ρόλους γιατί ακόμη και έτσι υπάρχει μία τεράστια βεντάλια εξερεύνησης. Πιθανολογώ πως μεγαλώνοντας θα έρθουν και πιο «γυναικείοι», αν θέλετε, ρόλοι.

3. Διαφημίζοντας γνωστό brand βρεθηκες στο ινσταγκραμ της Gwen Stefani θα  το έκανες repost;

Ίσως εάν είχα Instagram τότε να το είχα κάνει, ναι.

4.Οι Σπουδές σου στην ψυχολογία σε βοηθούν στην ερμηνεία των ρόλων σου; Πιστεύεις ότι μόνο η υποκριτική φτάνει για να ερμηνεύσεις ένα ρόλο η μια εκ βαθέων μελέτη του ανθρώπινου ψυχισμού προσθέτει το  κάτι άλλο;

Καταρχάς με βοηθάνε καλύτερα στο να καταλάβω εμένα την ίδια πρώτα, όσο αυτό είναι δυνατό. Έπειτα έχοντας επιλέξει τελικά να ασχοληθώ με την υποκριτική συναντάω αρκετά συχνά σημεία που τέμνονται αυτά τα δύο και έτσι μου δίνεται η δυνατότητα να εξερευνήσω ακόμη περισσότερο τον άνθρωπο.

5.Θα σου άρεσε να ζεις στο  σκοτεινό Λονδίνο των αρχων του 1900 οπού υπήρχαν  κρούσματα βίας για να τα αναλύσεις.

Δεν θα μου άρεσε να ζω ανάμεσα σε κρούσματα βίας προκειμένου να έχω την ευκαιρία να τα αναλύσω.

6.Πόσο ενδιαφέρον έχει για μια ηθοποιό  η επιστήμη της εγκληματολογιας που παρακολουθησες;

Για έναν ηθοποιό μπορεί να έχει το ενδιαφέρον της μελέτης κάποιων συγκεκριμένων ρόλων. Από εκεί και πέρα ήταν μία επιλογή προσωπική που γεννήθηκε με άλλους τρόπους και για άλλους λόγους.

7.Ποιο ρόλο θα επέλεγες αν έπαιζες στο Οριεντ Εξπρές?

Φυσικά και θα ήθελα να είμαι ο Ηρακλής Πουαρό σε οποιαδήποτε ιστορία της Αγκάθα Κρίστι.

8.Έχεις κάποια πρωταγωνιστρια στις ταινίες του Χίτσκοκ που ταυτίστηκες; 

Ο Χιτσκόκ στην ταινία «Ψυχώ» είναι ο πρώτος σκηνοθέτης στην ιστορία του σινεμά που σκότωσε σχεδόν στα μισά της ταινίας τον κεντρικό μέχρι στιγμης χαρακτήρα. Οι ταινίες του δεν σου επιτρέπουν ιδιαίτερη ταυτίση αλλά σου προσφέρουν απλόχερα σασπένς.

9.Παίζεις τη Λολίτα που αναστατώνει με τη σεξουαλικότητα της. Στη διαφήμιση για τη σεξουαλική παρενόχληση συμμετέχεις ερμηνεύοντας μια  νεαρή ασκούμενη δικηγόρο, κόβεις τα μαλλιά σου για καλό σκοπό, πώς υψώνεις  τη φωνή σου σαν Τζωρτζίνα στο να υπερασπιστείς κάτι που υποβαθμίζει τη προσωπικοτητα των γυναικών δεδομένου ότι είσαι συνεχώς απασχολημένη επαγγελματικά και διαθέτεις ελάχιστο χρόνο;

Δεν κάνω πράγματα απλώς για να τα κάνω. Όταν δω πως κάπου μπορώ να βοηθήσω και να φανώ χρήσιμη φροντίζω ώστε να είμαι διαθέσιμη.

10.Τι σημαίνει για σένα ομορφιά,τι ρόλο παίζει η μόδα στη ζωή σου,πως προτιμάς να ντύνεσαι;

Για μένα η μόδα είναι τρόπος έκφρασης γι αυτό και προτιμώ πάντα να φοράω κάτι που συνδέεται με την διάθεση και την προσωπικότητά μου, χωρίς να ακολουθεί απαραίτητα κάποιους «κανόνες».

11. Στην παράσταση «Τα Τέσσερα Κοριτσάκια» που παίχτηκε στο θέατρο Tempus Verum - Εν Αθήναις και από 7 Μαΐου θα επαναληφθεί στο Blackbox του Ιδρύματος «Μιχάλης Κακογιάννης», ενσαρκώνεις ένα μικρό κορίτσι που μεγαλώνει στην περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Πόσο έχουν διδαχθεί οι άνθρωποι από την ιστορία του πολέμου; Υπάρχει μια ουμανιστική στροφή πλέον; Πόσο επηρεάζει η πολιτική την τέχνη; 

Δεν θα το συσχέτιζα με την έννοια του ανθρωπισμού. Θεωρώ πως οι τέχνες ανέκαθεν ήταν ανθρωποκεντρικές και πως, ασφαλώς, η πολιτική κατάσταση επιτάσσει το πλαίσιο στο οποίο θα κινηθεί μία καλλιτεχνική πρόταση. Εξ ορισμού ένα έργο είναι επηρεασμένο από την εποχή στην οποία δημιουργείται και άρα την κοινωνικοπολιτική κατάστασή της, είτε αναφέρεται σε αυτήν είτε όχι, γιατί οι ίδιοι οι άνθρωποι έχουμε πάνω μας τα σημάδια των καιρών μας.

Στην ουσία δεν τίθεται καν θέμα επιλογής. Οι άνθρωποι μαθαίνουν από την ιστορία τους μέχρι το σημείο που η γνώση κι η λογική δεν υπερνικούν το παντοτινό ένστικτο. Κι αυτός είναι ο λόγος που παρά τα τόσα ματωμένα παραδείγματα του παρελθόντος μας, πάντα το μέλλον θα συνεχίσει να πυρπολείται.