Οι μνήμες του Αρμένιου εικαστικού που έχασε την οικογένειά του στη γενοκτονία

Με αφορμή τη θλιβερή επέτειο των 100 χρόνων από τη γενοκτονία των Αρμενίων και ενάντια στον κίνδυνο μιας «γενοκτονίας της μνήμης», η αίθουσα τέχνης "Τεχνοχώρος" παρουσιάζει την έκθεση με τίτλο «100 χρόνια μετά…».

Πρόκειται για μία εικαστική συνομιλία Αρμενίων καλλιτεχνών από όλον τον κόσμο, με κεντρικό καλλιτέχνη τον Gagik Altunyan, ο οποίος ζει και εργάζεται στην Ελλάδα τα τελευταία 20 χρόνια και είναι ο δημιουργός των δύο βασικών έργων της έκθεσης. Ενός γλυπτού μεγάλων διαστάσεων και μίας ζωγραφικής εγκατάστασης μικτής τεχνικής, μήκους 15 μέτρων.

Το γλυπτό, αποτυπώνει την ιστορία της οικογένειάς του καθώς ο παππούς του και η αδερφή του ήταν οι μόνοι διασωθέντες ενός ολόκληρου χωριού και μέσα από πολλές δυσκολίες και δοκιμασίες, ήταν τα μόνα «κλαριά» του «δέντρου» της οικογένειας που κατάφεραν να «αναπτυχθούν».

«Η πρώτη γενοκτονία του 20ου αιώνα ήταν των Αρμενίων και η δεύτερη των Εβραίων» σχολιάζει ο Gagik Altunyan. «Αν δεν μάθουμε γι' αυτά τα γεγονότα θα συνεχίζουν να συμβαίνουν» προσθέτει ο ίδιος. «Δικό μας καθήκον είναι να μάθει ο κόσμος τι έγινε, για την πατρίδα που μας έκλεψαν, γιατί από τα 300.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα έμειναν μόνο 30.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Η οικογένεια του παππού μου ήταν ογδόντα άνθρωποι που ζούσαν μαζί και μετά την γενοκτονία έμειναν δύο άνθρωποι, ο παππούς μου και η αδελφή του. Ήθελα κάτι να κάνω για τα 100 χρόνια από την γενοκτονία. Οι πίνακές μου δεν είναι εμπνευσμένοι από τη γενοκτονία, τι να ζωγραφίσεις; πώς σκοτώνουν τον άνθρωπο; Δεν είναι αρμενική σκέψη αυτό. Πώς ζούμε, αυτό μπορούμε να το ζωγραφίσουμε» υπογραμμίζει ο Gagik Altunyan.

Η έκθεση εκτυλίσσεται σε δύο επίπεδα. Σε πρώτη ανάγνωση, ο επισκέπτης έρχεται σε επαφή με όλη τη θηριωδία της γενοκτονίας μέσα από ένα πλούσιο φωτογραφικό υλικό και σε δεύτερο επίπεδο, οι καλλιτέχνες παρουσιάζουν μέσα από τα έργα τους τη σημερινή πραγματικότητα, με τεχνοτροπία, σύνθεση και χρώματα που χαρακτηρίζουν την αρμενική τέχνη.

«Στον πρώτο όροφο θα εκτεθούν φωτογραφίες της γενοκτονίας. Εμείς στην Αρμενία λέμε "καλύτερα μία φορά να δεις παρά εκατό φορές να ακούσεις". Βλέποντας αυτές τις φωτογραφίες καταλαβαίνεις τι μπορεί να τραβήξει ο άνθρωπος» επισημαίνει ο ζωγράφος.

Οι πίνακές του έχουν θέμα την οικογένεια και τους παιδικούς φίλους. «Η οικογένεια είναι σημαντικό πράγμα, είναι βάση για τη ζωή και το έθνος» τονίζει ο Altunyan και συνεχίζει: «100 χρόνια πριν, η Ελλάδα και η Αρμενία έζησαν περισσότερες δυσκολίες. Τώρα δεν είναι άσχημη εποχή, απλώς εμείς συνηθίσαμε να ζητάμε από τη ζωή πολλά. Ζητάμε περισσότερα από αυτά που χρειαζόμαστε γι' αυτό δεν νιώθουμε καλά. Αν θέλουμε να νιώθουμε καλά πρέπει να ξέρουμε τι χρειαζόμαστε και αυτό να παίρνουμε, όταν θέλουμε παραπάνω δυσκολεύουμε τη ζωή μας».

Μιλώντας για την τέχνη, ο  Gagik Altunyan παρατηρεί ότι «αν αποξενώσεις τον άνθρωπο από την τέχνη, τη ζωγραφική, την όπερα, τον κινηματογράφο, γίνεται ζώο» και υπογραμμίζει ότι ζωγραφίζει μόνο για τον εαυτό του. «Αν αρέσει και σε κάποιον άλλο τότε είμαι ευχαριστημένος που υπάρχει και κάποιος άλλος άνθρωπος που σκέφτεται με τον ίδιο τρόπο. Όταν αγαπάς δεν ξέρεις γιατί, αν ξέρεις γιατί, τότε δεν αγαπάς. Όπου υπάρχει λόγος δεν υπάρχει καρδιά. Εδώ δεν υπάρχει λόγος, εγώ απλά ζωγραφίζω» λέει ο ίδιος.

Στην έκθεση, που τελεί υπό την Αιγίδα της Πρεσβείας της Δημοκρατίας της Αρμενίας στην Ελλάδα, συμμετέχουν επίσης οι: Gagik Ghazanchyan, Albert Hakobyan, Sarkis Hamalbashian, Haik Mesropian, Eozen Agopian, Anna Ghamaryan, Arakel Grigoryan, Irini Mnatsakanian, Edouard Sacaillan, Minas Semertzian, Mariam Tsakirian.

Τα εγκαίνια της έκθεσης, η οποία θα διαρκέσει έως τις 30 Απριλίου, θα πραγματοποιηθούν τη Δευτέρα 20 Απριλίου και ώρα 20:00 στην Αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος (Λεμπέση 4 και Μακρυγιάννη).