Χριστίνα Κατσαντώνη

Αγαπητοί συνάδελφοι και πατριώτες (Δημοκράτες)

Ο κανόνας λέει: ζήτω η “Δημοκρατία”, κάτω ο φασισμός, η Χρυσή Αυγή εκπροσωπεί το απόλυτο κακό κι όποιος συναλλάσσεται μαζί της έστω και σε επίπεδο διαλόγου είναι φασίστας, μίασμα και ντροπή για την κοινωνία μας!
Αμάρτησα, ομολογώ. Μπήκα στο Ιντερνετ κι έψαξα, διάβασα απόψεις και φόρουμ μελών της Χρυσής Αυγής, όπως επίσης παρακολούθησα με προσοχή κάθε δήλωση ή συνέντευξή τους, οπότε νομίζω πως κανονικά και Δημοκρατικά μου αξίζει παραδειγματικό κούρεμα, μην πω και γιαούρτωμα -μέχρι θανάτου.

Μόνο που -με το συμπάθιο κιόλας- σύντροφοι, συνάδελφοι και “Δημοκράτες” πατριώτες, ακόμα αδυνατώ να καταλάβω ποιας μορφής “Δημοκρατία” θέτει εκ των προτέρων απαγορεύσεις και μου αποκλείει το δικαίωμα να σχηματίσω προσωπική άποψη για οτιδήποτε και οποιονδήποτε.

Πώς γίνεται η ίδια “Δημοκρατία” που εδώ και δεκαετίες με έχει καθηλώσει στο αδιέξοδο του δικομματισμού, όχι απλώς να μου υπαγορεύει, αλλά να μου επιβάλλει τι είναι κακό -και πώς μπορώ εγώ, που από μικρό παιδί έμαθα ότι το κλειδί της γνώσης είναι η αμφισβήτηση, να δεχτώ αναντίρρητα ό,τι μου λένε οι ίδιοι πολιτικοί και δημοσιογράφοι που κατά καιρούς με έχουν παραπλανήσει;

Με όλο το σεβασμό, προς τους διακεκριμένους μεγάλους “Δημοκράτες” των δελτίων ειδήσεων και των ενημερωτικών εκπομπών, αλλά γιατί να τους πιστέψω, όταν  μου λένε πως το απόλυτο κακό είναι η Χρυσή Αυγή ή η Αργυρή Νύχτα ή το Χάλκινο Απομεσήμερο; Οι ίδιοι δεν μου έχουν πει ότι το Μνημόνιο είναι καλό και ότι οι Γερμανοί είναι φίλοι μας;
Συνοψίζω, ζητώντας και πάλι συγγνώμη για τις φριχτές απόψεις μου, που σίγουρα ανέβασαν το αίμα στο κεφάλι μεγάλων “Δημοκρατών” της πολιτικής και της δημοσιογραφίας, αλλά επιτρέψτε μου να θέλω να ξέρω ποιον απορρίπτω και γιατί.
Δεν με φοβίζει ο Μιχαλολιάκος επειδή μου το είπε ο Πρετεντέρης, ο Τσίμας ή ο Τσίπρας, αλλά επειδή τον είδα να κουνάει τη γροθιά του και να φωνάζει στην κάμερα «ερχόμαστε, να μας φοβάστε!».

Δεν με φοβίζει ο «εγέρθητι» επειδή τον σνόμπαραν έγκριτοι συνάδελφοι, αλλά επειδή τον άκουσα να λέει –μεταξύ άλλων- ότι δεν δέχεται την ανεξιθρησκεία και ότι «πρωτίστως, θα ραπίσουμε με το λόγο μας». (Δευτερευόντως με τι; -δεν είπε…) Δεν με ανησυχεί ο φασίστας, επειδή το υπαγορεύει το political correct, αλλά επειδή τον άκουσα να υποστηρίζει ότι δεν ξέρει τίποτα για τους φούρνους των Ναζί.

Περισσότερο, όμως, με φοβίζει η “Δημοκρατία”, που δεν μου επιτρέπει να πάρω συνέντευξη από έναν Χρυσαυγίτη, αλλά παραμένει απαθώς αδιάφορη όταν τον ακούει να δηλώνει πως η νεολαία του κόμματός του -παρακάμπτοντας κάθε αρμόδιο όργανο- παίρνει το νόμο στα χέρια της και αδειάζει διαμερίσματα από αλλοδαπούς! Κάτι που -προφανώς- πια είναι κοινό μυστικό και ουδεμία αντίδραση προκαλεί -στους καλούς “Δημοκράτες”.

Ως εκ τούτου σύντροφοι, “Δημοκράτες”, δεν με φοβίζει τόσο, αυτό που γνωρίζω όσο φριχτό κι αν είναι, αλλά φοβάμαι αυτά που γίνονται για μένα χωρίς εμένα. Εις το όνομα της “Δημοκρατίας”…