Χριστίνα Κατσαντώνη

«Καλά, 364 μέρες το χρόνο, μπορεί ο καθένας να διαμαρτυρηθεί όπως θέλει. Είναι ανάγκη να διαμαρτυρηθεί και στην εθνική επέτειο;». Ρητορικό το ερώτημα που έθεσε ο Γιάννης Πρετεντέρης, θίγοντας ένα ευρύτερο προβληματισμό που έχει ήδη ανησυχήσει τα σεπτά -πολιτικά και τηλεοπτικά- ήθη.   

Η 25η Μαρτίου πλησιάζει σε μια χρονική στιγμή που ο κόσμος ξεσπά ρίχνοντας γιαούρτια και νεράντζια ακόμα και στον Νταλάρα. Οι επικείμενες αντιδράσεις ενόψει παρέλασης προβληματίζουν και -πριν ακόμα γίνουν- κρίνονται καταδικαστέες, περιττές και παράλογες.

«Άλλο οι παρελάσεις, άλλο οι κοινωνικές διαμαρτυρίες» υποστήριζε ο -Δημοκρατικός- τίτλος στο δελτίο του Mega, ενώ ο Πρετεντέρης υπογράμμιζε: «Η εθνική επέτειος δεν είναι μέρα διαμαρτυρίας, είναι μέρα ιστορικής μνήμης. Και κυρίως είναι μέρα εθνικής ενότητας».

Με το συμπάθιο κιόλας και συγνώμη για το θάρρος, αλλά έχω μια ερωτησούλα: από πότε;

Αν ανατρέξουμε στην ιστορία, η μαθητική παρέλαση δεν είναι κάτι το τόσο τιμημένο, αντίθετα πήρε χαρακτήρα επίσημο -και υποχρεωτικό- από τη ματαιόδοξη και δικτατορική απόφαση του Μεταξά το ’36 να παρελαύνουν τα σχολεία επικεφαλής της στρατιωτικής πομπής μπροστά στον ίδιο και τον βασιλιά -στο ημερολόγιο του, μάλιστα, στις 25 Μαρτίου του ’38 ο Μεταξάς αναφέρεται στην παρέλαση, σημειώνοντας: «Το έργον μου! Έργον που ενίκησε μέσα σε τόσες αντιδράσεις!».

 
Ας ξεπεράσουμε όμως τη δικτατορική προέλευση των παρελάσεων κι ας πάμε στην ουσία των πραγμάτων. Τι ακριβώς τιμούμε την 25η Μαρτίου; Την επανάσταση του 1821. Τι έγινε το ’21; Οι Ελληνες αντέδρασαν απέναντι στη σκλαβιά, στην έλλειψη ελευθερίας, στη φτώχεια και στα χαράτσια! Άρα; Ποια είναι η πιο κατάλληλη μέρα διαμαρτυρίας απέναντι στην  υποδούλωση σε ξένα συμφέροντα, στην καταδίκη σε φτώχεια και στα άδικα μέτρα από την κατεξοχήν μέρα μνήμης και τιμής της επανάστασης; Ποια είναι η καταλληλότερη μέρα αντίδρασης, αν όχι η επέτειος του αγώνα του ’21;

Όσο για το μεγάλο ερώτημα του κ. Πρετεντέρη «πώς μπορεί μια εκδήλωση εθνική να πάρει με οποιαδήποτε λογική μορφή διαμαρτυρίας;», η απάντηση -ποιητική αδεία- είναι απλή, ιστορική και αυτονόητη: γιατί δεν χαίρεται ο κόσμος και δεν χαμογελά… Πρετεντέρα.