Θέμος Αναστασιάδης

Αμα πας σ’ έναν πλαστικό χειρουργό που εφαρμόζει μια επαναστατική μέθοδο και σου κάνει τη μούρη κρέας και σε βγάλει μαντάμ Φρανκενστάιν (ενώ είσαι κι άντρας), ξαναπάς ποτέ ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ για να επανορθώσει τη ζημιά; Αν πάρεις έναν μηχανικό να σου φτιάξει το σπίτι και σε έναν χρόνο στάζουν από παντού νερά, ραγίζουν τα μπετά και τρίζουν τα θεμέλια, βάζεις ΤΟΝ ΙΔΙΟ να το επισκευάσει;

Αμα πας για πταίσμα τροχαίου και ο δικηγόρος αφήσει να σε χώσουν μέσα για κακούργημα, τον κρατάς στην έφεση; Αμα σε μπλέξει κανένας απατεώνας συνέταιρος και κινδυνεύεις να μπεις φυλακή για τα δικά του λάθη, θα ξανακάνεις εταιρεία με τον ίδιο; Κι αν ναι, θα βρεις μετόχους για να επενδύσουν στη νέα προδιαγεγραμμένη αποτυχία;

Το κωμικοτραγικό και θλιβερό συνάμα είναι ότι η Ιστορία θα γράψει πως η Ελλάδα έχασε δύο φορές την ευκαιρία να αποφύγει τη χρεοκοπία επειδή ο πρωθυπουργός της, που πράγματι έκανε τα πάντα για να τη σώσει… ΔΙΣΤΑΖΕ -όπως και ο Καραμανλής επί εποχής του- να διώξει έναν κηπουρό του.

Κι ας του 'χε καταστρέψει όλο τον κήπο, κι ας είχε ρίξει λάθος λίπασμα στα λουλούδια κι ας είχε «κάψει» όλα τα δέντρα κι ας είχε μολύνει βαθιά την καμένη πια γη που δεν επανεκκινεί με τίποτα; Γιατί άραγε δεν βλέπει αυτό που όλοι, Ελληνες αλλά και ξένοι πια, φίλοι αλλά και εχθροί, του φωνάζουν; Ολοι προσεύχονται για μια λογική απάντηση.

Η Ελλάδα πέτυχε επί των προηγούμενων κυβερνήσεων να δημιουργήσει έλλειμμα-ΡΕΚΟΡ όλων των εποχών και όλων των κρατών. Με τον Γιώργο Παπανδρέου χτυπάει ένα άλλο ρεκόρ, καθώς κατάφερε, παρά τις Κασσάνδρες, να πάρει  ΔΑΝΕΙΑ-ΜΑΜΟΥΘ, παρότι οι πάντες ξέρουν ότι είναι μάλλον απίθανο να τα εξοφλήσουμε.

Κι όμως, χάρη στη διεθνή συγκυρία -βάστα με να σε βαστώ μη βρεθούμε στον γκρεμό- φαίνεται να τα εξασφαλίζουμε σ’ αυτή τη δεύτερη -και τελευταία- ευκαιρία. Αφού δεν υπάρχει τρίτη, θα είναι η φαρμακερή, ή «τελική λύση», όπως την εννοούν συνήθως οι γερμανοί. Ολοι πέσαν να μας σώσουν -από Ομπάμα μέχρι Μέρκελ.

Πάρα ταύτα, αντί να κάνουμε τον σταυρό μας που γλιτώσαμε απ’ την αποτυχία του Μνημονίου Α’, κάνουμε ό,τι μπορούμε για να διασφαλίσουμε ότι θα αποτύχει και το Μνημόνιο Β’, εφαρμόζοντας την ίδια ακριβώς λανθασμένη συνταγή, αλλά σε πιο ισχυρές δόσεις. Φόροι - φόροι - φόροι, που θα οδηγήσουν αναπόφευκτα σε ύφεση - ύφεση - ύφεση, και από εκεί στη σίγουρη χρεοκοπία.

Φυσικά δεν είναι θέμα προσώπου, αλλά ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ. Κι αν έμενε ο ίδιος υπουργός στο τιμόνι, άλλαζε όμως ρότα και οικονομική πολιτική, θα υπήρχε αχτίδα φωτός. Αντιστρόφως όποιος άλλος κι αν μπει στη θέση του, αν εξακολουθήσει την ίδια πολιτική, όπως φαίνεται κι από τις αποφάσεις του Υπουργικού, η αποτυχία είναι προ-ε-ξο-φλη-μέ-νη! Δεν πά’ να αναλάμβανε να την υλοποιήσει ο ίδιος ο Σόιμπλε με υφυπουργό τη Λαγκάρντ!

Επιπροσθέτως το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη, αν κρίνουμε ότι μέσα στον πανικό εμφανίζονται και συμπτώματα πολιτικής σχιζοφρένειας: οιοσδήποτε καθιερώνει συγχρόνως απ’ τη μια την άρση του «πόθεν έσχες» για τα ακίνητα (ώστε να τονωθεί η ζήτηση) κι απ’ την άλλη -συγχρόνως, επαναλαμβάνουμε!- ανεβάζει τα τεκμήρια για τις κατοικίες, τελεί επιεικώς σε κατάσταση πνευματικής αστάθειας.

Τέτοιους, προς Θεού, δεν τους στέλνεις σπίτι τους, κινδυνεύουν απ’ τον εαυτό τους! Τους στέλνεις κατευθείαν στο ΦΡΕΝΟΚΟΜΕΙΟ. Δεν είναι υπερβολή, ούτε σχήμα λόγου. Οποιοι παίρνουν τέτοια αντιφατικά μέτρα προφανώς δεν είναι στα συγκαλά τους. Λύγισαν υπό την πίεση των καταστάσεων και των επιθέσεων; Ανθρώπινο και κατανοητό. Ομως τόσο για προστασία των ιδίων, περισσότερο δε του κοινωνικού συνόλου, τέτοια πρόσωπα πρέπει να τύχουν τάχιστα της ενδεικνυόμενης ιατροψυχοφαρμακευτικής περίθαλψης. Πριν τρελάνουν όλους εμάς και τη λοιπή Ευρώπη μαζί.

Επειδή τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους, επειδή ΤΑ 'ΧΑΜΕ ΠΕΙ απ’ την αρχή-αρχή (πρώτη Κυριακή μετά την ανακοίνωση του Μνημονίου Α' μιλήσαμε για ΣΙΓΟΥΡΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΥΦΕΣΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΤΥΧΙΑΣ), επειδή πια δεν έχει καν σημασία το τι λέμε εμείς, αφού το λένε η Τρόικα, το ΔΝΤ, η ΕΚΤ και η καμαριέρα του Στρος-Καν, είναι δεδομένο: η ευθύνη για την αποτυχία ή την επιτυχία του Μνημονίου Β’, από την οποία θα εξαρτηθεί 100% η ΦΥΣΙΚΗ ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, προϋποθέτει ριζική αλλαγή οικονομικής πολιτικής και αυτών που την εφαρμόζουν. Είναι θέμα του πρωθυπουργού κ. Γιώργου Παπανδρέου να αποφασίσει τις απολύτως αναγκαίες ρυθμίσεις σε πρόσωπα και πολιτικούς ακόμα και στα στενά πλαίσια του Β' μνημονίου.

Ολος ο λαός περιμένει και ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ μια ιστορική και υπεύθυνη απόφαση γιατί εμπιστεύτηκε αυτόν τον πρωθυπουργό όσο κανέναν άλλον. Πιστεύουμε ότι δεν θα προδώσει την εμπιστοσύνη του χάριν της καμαρίλας και της κηπουρίλας!