Θάνος Παπαδόπουλος

Οι δύο Βλαδίμηροι ανάγκασαν την Ευρωπαϊκή Ένωση ν΄ ανακαλύψει πόσο κρίσιμη και επείγουσα είναι η ενιαία άμυνα και ασφάλεια της Ευρώπης.

Οι Ευρωπαίοι είδαν με τα μάτια τους όλους τους κινδύνους που μπορεί να διατρέξει ο τρόπος ζωής τους, η ευημερία τους και τα δημοκρατικά δικαιώματα και οι ελευθερίες τους. Η ζεστασιά τους και οι δουλειές τους εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τις οικονομικές σχέσεις και τις ανταλλαγές με τη Ρωσία.

Για την ώρα κερδισμένοι από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι οι ΗΠΑ, η Ρωσία και η Κίνα. Οι ΗΠΑ κατόρθωσαν να συσπειρώσουν τις χώρες της Ευρώπης γύρω από το «εγκεφαλικά νεκρό» ΝΑΤΟ. Επίσης πουλάνε στην Ευρώπη φυσικό αέριο σε πολύ υψηλές τιμές. Ταυτόχρονα έχουν εξουδετερώσει τον αγωγό Nord Stream 2. Και όλα αυτά με μηδενικό σχεδόν κόστος. Η Ρωσία κερδίζει την εξουδετέρωση της απειλής να περικυκλωθεί από το ΝΑΤΟ και τη φιλανδοποίηση της Ουκρανίας αργά ή γρήγορα. Αλλά πληρώνει ήδη βαρύ κόστος σε ανθρώπους, στην οικονομία και στην πολιτική αξιοπιστία της διεθνώς. Το ρούβλι κατρακύλησε, η οικονομία πληρώνει 15 δισ. ευρώ για κάθε μέρα πολέμου κλπ. Η Κίνα κερδίζει ανέξοδα σε αξιοπιστία, σε ειρηνική πολιτική και σε ψυχραιμία. Από την άλλη, εξασφαλίζει φτηνή σχετικά ενέργεια από τη Ρωσία και πρώτες ύλες χρήσιμες για τη βιομηχανία και την τεχνολογία της…

Από την άλλη, εκτός από την Ουκρανία που καταστρέφεται σαν χώρα, η Ευρώπη είναι προσώρας ο μεγάλος χαμένος του πολέμου. Πληρώνει και θα πληρώσει μεγάλο κόστος στον πόλεμο της Ουκρανίας. Η ανάπτυξη, η οικονομία και η μετανάστευση άρχισαν ήδη να αντικρύζουν το κόστος του πολέμου. Όμως αυτό το κόστος είναι τα έξοδα για την προώθηση της ενότητάς της έως την ομοσπονδιοποίηση. Η συζήτηση για την ομοσπονδιοποίηση είχε ανοίξει ήδη από την πανδημία και τις οικονομικές συνέπειες. Ο Πρόεδρος της Γαλλίας Εμάνουελ Μακρόν την έβαλε στο τραπέζι των συζητήσεων όταν ανέλαβε την Πρωτοχρονιά την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ταυτόχρονα, ο Καγκελάριος της Γερμανίας Όλαφ Σολτς και τα κόμματα που συνεργάστηκαν στην κυβέρνησή του την εξήγγειλαν στο Σύμφωνο που υπέγραψαν. Η υπόθεση ομοσπονδιοποίηση τρίτωσε στον Κυρηνάλιο Λόφο που υπέγραψε ο πρωθυπουργός της Ιταλίας Μάριο Ντράγκι με τον Εμάνουελ Μακρόν.

Με τον πόλεμο στην Ουκρανία, όμως, η ανάγκη ενότητας και ομοσπονδιοποίησης της Ευρώπης μετατρέπεται σε επείγον θέμα ζωτικής σημασίας. Σε ζήτημα ζωής και θανάτου της Ευρώπης. Ένας κωμικός ηθοποιός κατάφερε να δημιουργήσει μια τραγωδία με την… αμέριστη «βοήθεια» του Πούτιν. Η συσπείρωση των Ευρωπαίων απέναντι στην επίθεση του Πούτιν και η αλληλεγγύη προς τον χειμαζόμενο ουκρανικό λαό είναι τα πρώτα δείγματα αυτής της ανάγκης. Πέρα από την απόφαση του Όλαφ Σολτς για χρηματοδότηση της άμυνας της Γερμανίας με 100 δισ. ευρώ επιπλέον, υπάρχουν οι συζητήσεις ανάμεσα στη Γαλλία και στη Γερμανία για τη δημιουργία μιας κοινής ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας. Την ίδια εγρήγορση εξάλλου με τον Γαλλογερμανικό άξονα έδειξαν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Το αποδεικνύουν οι δηλώσεις της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, του Σαρλ Μισέλ και της Ρομπέρτα Μετσόλα. Ταυτόχρονα γνωρίσαμε και τον αντιπρόεδρο της Επιτροπής και ύπατο εκπρόσωπο για την Εξωτερική Πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης Τζούζεπ Μπορέλ. Καιρός είναι να μάθουμε και τον Επίτροπο… Ευρωπαϊκής Άμυνας. [Αλήθεια, τι γίνεται με εκείνη την αμυντική συμφωνία της Δυτικοευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ) ή ό,τι τη διαδέχθηκε; Γιατί δεν εμφανίζεται αυτήν την περίοδο να πει τα σχέδιά της και να μας καθησυχάσει;]. Ο ευρωπαϊκός στρατός αυτή την εποχή είναι ένα ζήτημα που πρέπει να μπει στην κορυφή της ευρωπαϊκής ατζέντας συζητήσεων και αποφάσεων. Κάποτε πρέπει να καταλάβουν οι ηγέτες της Ευρώπης ότι το ζήτημα της ευρωπαϊκής άμυνας είναι ένα κρίσιμο και κατεπείγον θέμα. Είναι χαρακτηριστικό των καιρών ότι έχουν μαζευτεί στο καβούκι τους τα εθνικιστικά φρικιά Όρμπαν, Ντούντα, Σαβίνι, Λεπέν κλπ. Ο 19ος και ο 20ος αιώνας είναι πια παρελθόν. Ο 21ος αιώνας, εκτός από σινικός, θα είναι και ευρωπαϊκός…

Κατά συνέπεια, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο πρέπει να συζητήσει σύντομα και να αποφασίσει μερικά επείγοντα πράγματα, για τα οποία πρέπει να δώσει εντολή στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή να τα ετοιμάσει. Δηλαδή:

α) Τον σχηματισμό του Ευρωπαϊκού Στρατού και την ενδυνάμωσή του σε λειτουργική και επιχειρησιακή βάση
β) Την ίδρυση ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας

γ) Ένα νέο Σύμφωνο ενότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης πολύ πιο συνεκτικό και λειτουργικό, που να ανοίγει τον δρόμο για την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Ευρώπης.
δ) Την επεξεργασία ενός Ευρωπαϊκού Συντάγματος, ώστε να είναι έτοιμο αν χρειαστεί να εγκριθεί επειγόντως. Ήδη υπάρχει η προεργασία της Επιτροπής με επικεφαλής τον Ζισκάρ Ντ΄ Εσταίν. Κοινοβούλια και λαοί της Ευρώπης πρέπει να αρχίσουν να συνηθίζουν στην ιδέα μιας Ομοσπονδιακής Ευρώπης.
ε) Τη στήριξη του αγωγού East-Med

Αλλά τι επιδιώκει ο Πούτιν με τη στρατιωτική εισβολή στην Ουκρανία; Σύμφωνα με τις δηλώσεις του ζητά την αποστρατιωτικοποίηση και την ουδετεροποίηση της νότιας χώρας: δηλαδή την επαναφορά του Συντάγματος του πριν το 2014, με το οποίο ουσιαστικά συμφωνήθηκε η ανεξαρτησία της Ουκρανίας. Δηλαδή ζητά τη φιλανδοποίηση της Ουκρανίας ώστε να μη συμμετέχει σε κανέναν εχθρικό συνασπισμό προς τη Ρωσία (ΝΑΤΟ). Στην πραγματικότητα η Ρωσία θέλει μαξιλάρια και αναχώματα ανάμεσα στη Ρωσία και τις χώρες του ΝΑΤΟ: Πολωνία, Ουγγαρία, Ρουμανία, Σλοβακία κλπ. Με πρόσχημα λοιπόν την παραβίαση των Συμφωνιών Μινσκ1 και 2 και την εξόντωση 14.000 αυτονομιστών από τον Στρατό, το Τάγμα Αζόφ που έγινε σύνταγμα του ουκρανικού στρατού και τα λάβαρα της Βέρμαχτ και τις άλλες παραστρατιωτικές οργανώσεις η Ρωσία επενέβη στρατιωτικά για να επιβάλει τη φιλανδοποίηση της Ουκρανίας, την ουδετερότητα.

Αν λοιπόν οι διαπραγματεύσεις επί της ουσίας δεν καταλήξουν σε συμφωνία για τη μη συμμετοχή της Ουκρανίας σε εχθρικούς σχηματισμούς (ΝΑΤΟ) προς τη Ρωσία, τότε ο πόλεμος θα συνεχιστεί έως ότου πραγματοποιηθεί ένα από τα παρακάτω σενάρια ή κάποια βαριάντα τους:

1. Είτε η Ρωσία του Πούτιν θα καταλάβει το μεγαλύτερο μέρος της Ουκρανίας και θα επιβάλει ντε φάκτο την ουδετερότητα και την αποστρατιωτικοποίηση της Ουκρανίας.
2. Είτε ο Στρατός του Πούτιν θα καταλάβει τη μισή Ουκρανία , προκαλώντας ασφυξία στις πόλεις Κίεβο, Χάρκοβο, Μαριούπολη, Χερσώνα, Οδησσό κλπ. και θα επιβάλει τους όρους του στην υπόλοιπη Δυτική Ουκρανία. Ο ποταμός Δνείπερος δεν χωρίζει μόνον το Κίεβο στα δύο, χωρίζει ολόκληρη την Ουκρανία σε Ανατολική και Δυτική. Η εξέλιξη αυτή θα εξαρτηθεί από την αντίσταση των Ουκρανών, του Στρατού και της κυβέρνησης Ζελένσκι. Εξαρτάται δηλαδή από το πότε θα λυγίσουν κάτω από τις ανθρώπινες απώλειες και τις καταστροφές και θα αποδεχθούν τους όρους του Πούτιν.

Η γεωστρατηγική, η γεωπολιτική και η γεωοικονομία διδάσκουν ότι συχνά τα σύνορα των κρατών καθορίζονται από τη γεωγραφία και την ιστορία. Στην Ουκρανία φαίνεται ότι αυτοί οι παράγοντες είναι εξαιρετικά ισχυροί και παρόντες στις εξελίξεις, σε συνδυασμό βέβαια με τους συσχετισμούς δυνάμεων στα πεδία των μαχών. Ο ποταμός Δνείπερος μπαίνει στην Ουκρανία από τη Λευκορωσία, διασχίζει τη χώρα προς τα νοτιοανατολικά και κατόπιν στρέφεται νοτιοδυτικά και εκβάλλει στη Μαύρη Θάλασσα, δίπλα στην πόλη Χερσών. Λίγο- πολύ χωρίζει τη χώρα στα δύο, όπου το ένα τμήμα είναι στραμμένο γεωγραφικά, πολιτικά, ιδεολογικά, πολιτισμικά και «εθνικά» προς τη Δύση και το άλλο προς την Ανατολή. Η Δυτική Ουκρανία ήταν κατά καιρούς μέρος της Πολωνο-λιθουανικής Πολιτείας, της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας, της Πολωνίας, της Ουγγαρίας και της Ρωσίας. Οι κάτοικοί της παλιότερα ήταν Γαλικάνοι, Ρουμάνοι, Ούγγροι, Ρώσοι, Εβραίοι κλπ. Στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο συντάχθηκαν με τα στρατεύματα του Χίτλερ και πολέμησαν εναντίον των Σοβιετικών. Η Ανατολική Ουκρανία ήταν μέρος της Ρωσίας και απελευθερώθηκε από τα ταταρικά χανάτα και την Οθωμανική Αυτοκρατορία με τους ρωσοτουρκικούς πολέμους. Στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι κάτοικοί της πολέμησαν στο πλευρό του σοβιετικού λαού και στρατού ως αντάρτες.

Και τα δύο σενάρια προβλέπουν τη μετατροπή της Αζοφικής Θάλασσας σε ρωσική λίμνη. Επίσης ο Πούτιν σχεδιάζει να αποκόψει την Ουκρανία και από τη Μαύρη Θάλασσα ενώνοντας τη λωρίδα από την Κριμαία έως την Υπερδνειστερία με την Ανατολική Ουκρανία. Εάν αυτό θα είναι ένα από τα μέρη που θα παραχωρήσει η Ρωσία του Πούτιν στη Δυτική Ουκρανία ή απλώς θα διαπραγματευθεί την παραχώρηση ενός λιμανιού (Οδησσός, Χερσών κλπ.) θα εξαρτηθεί από το χρόνο έναρξης των διαπραγματεύσεων επί της ουσίας, του πολέμου και από τον βαθμό προώθησης στο εσωτερικό της χώρας των ρωσικών στρατευμάτων. Ο Πούτιν δεν δίστασε πάντως να προχωρήσει στη βαρβαρότητα ενός πολέμου κατά της Ουκρανίας. Όσο για τον Ζελένσκι εξαπατήθηκε νομίζοντας ότι η διακυβέρνηση μιας χώρας που βρίσκεται σε τόσο λεπτή θέση, είναι σενάριο κωμωδίας. Ή ότι με το ταλέντο του μπορεί να παρασύρει τις ΗΠΑ, την Ευρώπη και όλο τον Κόσμο στον Γ΄ Παγκόσμιο και Πυρηνικό Πόλεμο! Η Ευρώπη, πάντως, ας κρατήσει την ψυχραιμία της, ας πληρώσει το κόστος και ας προωθήσει την ομοσπονδιοποίησή της όσο μπορεί ταχύτερα. Εξάλλου, έτσι μονάχα θα μπορέσει να διαπραγματευθεί ένα Σύμφωνο Ειρήνης και Συνεργασίας με τη Ρωσία, για το καλό ολόκληρου του Κόσμου.

Υ.Γ1. Είναι λάθος να καταργούνται οι πολιτιστικές και αθλητικές διοργανώσεις ανάμεσα σε εμπόλεμες χώρες. Ο πολιτισμός και ο αθλητισμός διευκολύνουν τον διάλογο, την κατανόηση και την ειρήνη. Κακώς, λοιπόν, καταργήθηκαν οι πολιτιστικές εκδηλώσεις από τη Ρωσία και προς τη Ρωσία. Το ίδιο και η συμμετοχή της Ρωσίας σε αθλητικές διοργανώσεις. Μόνον από τους παραολυμπιακούς αγώνες έπρεπε να αποκλειστεί η Ρωσία, αλλά ενδεχομένως όχι και οι αθλητές της. Το κράτος Ρωσία επιτέθηκε στην Ουκρανία και όχι οι αθλητές οι οποίοι κατά πάσα πιθανότητα θα μετέφεραν στη Ρωσία το πνεύμα που επικρατεί στον έξω Κόσμο. Θαρρώ πως επικράτησε στον πολιτισμό και τον αθλητισμό η πολιτική σκοπιμότητα και η προπαγάνδα. Λάθος! Π.Θ.

Υ.Γ.2. Ρε, συ, Ερντογάν, σοβαρά τώρα παραπονιέσαι γιατί δεν σε δέχονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση ή το κάνεις για τα ψηφαλάκια και την προπαγάνδα; Τι σχέση έχεις εσύ με τις ευρωπαϊκές αξίες, το κράτος δικαίου την ειρήνη, τη συνεργασία κλπ.; Εσύ θέλεις να μοιράζεσαι καζάν-καζάν τα ξένα πετρέλαια, φυσικά αέρια, τους ξένους αγωγούς, τις ξένες ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδες κλπ. Εσύ και η κυβέρνησή σου, Ρετζέπ, είσαστε ο Αλή Μπαμπάς και οι 40 κλέφτες. Έκανες πόλεμο και μπήκες στα εδάφη της Αρμενίας, του Ιράκ, της Συρίας, της Κύπρου, της Ελλάδας (casus belli) και με τον λαό σου τον ίδιο. Κάνε τα κόλπα σου στην Τουρκία, αλλά μην εκτίθεσαι στον έξω Κόσμο, γιατί γελάνε μαζί σου. Όλοι οι Ευρωπαίοι ξέρουν ότι θέλεις να μπεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση για να τη διαλύσεις, πονηρέ. Αλλά εμείς σε καταλάβαμε, κουτοπόνηρε Ασιάτη.
Τώρα που ανακατεύτηκε η Κίνα με την Ευρώπη στο Ουκρανικό, υπάρχει ελπίδα για Ειρήνη. Π.Θ.





*Ο Θάνος Παπαδόπουλος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας