Τάσος Καραμήτσος

Φαίνεται ότι ο Τσίπρας από τα πολλά «όχι» που έλεγε νεότερος «μπούκωσε», κουράστηκε και άρχισε να λέει «ναι» σε όλα και μάλιστα σε μείζονα ζητήματα που κάνουν τεράστια ζημιά στη δημοτικότητά του. Δεν ξέρει τι να υποθέσει κανείς για την ώρα γιατί ο «γάτος πολιτικός», που τον λένε οι φίλοι του, φαίνεται να πιάστηκε στη φάκα του Σκοπιανού, που ταλαιπώρησε κι άλλες (κανονικές) πολιτικές προσωπικότητες στο παρελθόν, με πρώτη και πιο σημαντική τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.

Γοητεύτηκε ο πρωθυπουργός μας από τη «Realpolitik», που τόσα χρόνια απέφευγε, δεν γνώριζε ή κατηγορούσε, και στην εξωτερική πολιτική; Σαγηνεύτηκε από τους δανειστές, τους Αμερικανούς και τις πρεσβείες που τον αποθέωσαν για το πόσο καλή είναι η συμφωνία και πόσο τολμηρός ο ίδιος; Ή αναμένει το δώρο του για να πάει σε εκλογές χωρίς περικοπή συντάξεων (με αναβολή ως το 2020) ή με μια ηχηρά καλή ρύθμιση του χρέους;

Θα δείξει τι απ’ όλα συμβαίνει τις αμέσως επόμενες ημέρες αλλά για την ώρα το τίμημα είναι βαρύ στην κοινωνία και αν λάβει κανείς υπόψη του ότι στη σημερινή δημοσκόπηση της Marc (για το «Πρώτο Θέμα») οι πολίτες (κατά 83,6%) θεωρούν ότι η ζωή τους θα γίνει χειρότερη μετά την έξοδο από το μνημόνιο, τότε ο συνδυασμός καθίσταται φονικός για την κυβέρνηση και φυσικά για τους ΑΝ.ΕΛ., που πόνταραν στο Σκοπιανό την πολιτική τους επιβίωση, αλλά προτίμησαν την εξουσία για όσο κρατήσει.

Το ερώτημα είναι αν έχει κάνει επί της ουσίας λάθος ο Τσίπρας με το να αποδεχτεί μια τέτοια λύση που επέβαλαν ξεκάθαρα οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι. Γιατί βραχυπρόθεσμα θυσιάζει πολιτικά τρεις -τέσσερις μονάδες, όπως φαίνεται, σε όλη τη χώρα, στη δε Βόρεια Ελλάδα καταρρέει σε μονοψήφια νούμερα.

Η συμφωνία μπορεί όντως -κατά τη γνώμη μου- να μην είναι απαράδεκτη, αλλά ο τρόπος που «δούλεψε» όλους αυτούς τους μήνες το θέμα πολιτικά ο ίδιος ο πρωθυπουργός ήταν απολύτως λανθασμένος, αλαζονικός και εντέλει του γύρισε μπούμερανγκ. Ο κ. Τσίπρας ήξερε ότι έχει να κάνει με ένα θέμα που δικαίως ή αδίκως προκαλεί οργή στην κοινή γνώμη τόσο στο παρελθόν όσο και σήμερα. Αντί να το δει και να το αντιμετωπίσει ως μια πραγματικότητα, άρχισαν να κατηγορούν αυτός και τα στελέχη του τους εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που συγκεντρώθηκαν στη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα ως ακροδεξιούς και Χρυσαυγίτες, όπως επίσης και τον Μητσοτάκη που, μεταξύ μας, μόνο για ακροδεξιός και Χρυσαυγίτης δεν μοιάζει.

Θα μπορούσε -ίσως με επιτυχία- να προετοιμάσει την κοινή γνώμη μέσω ολόκληρου του πολιτικού φάσματος (πλην ακραίων) με συναντήσεις πολιτικών αρχηγών, με κοινές επιτροπές από κομματικά στελέχη και διπλωμάτες. Θα μπορούσε ίσως να δημιουργήσει ένα σχετικό consensus στον ευρύτερο πολιτικό χώρο και να προετοιμάσει την κοινωνία. Μπορεί να μην είχε πάλι την αποδοχή που θα ήθελε, αλλά είναι βέβαιο ότι δεν θα κατέληγε σε τόσο ακραία αρνητικό αποτέλεσμα.

Ας είναι, θα έχει ενδιαφέρον πάντως να δούμε αν το μείζον αυτό κυρίως πολιτικό ζήτημα θα καταλήξει ή απλώς θα περάσει κι αυτή η προσπάθεια επίλυσής του χωρίς κανένα αποτέλεσμα στην επόμενη κυβέρνηση.