Νίκος Φελέκης

Οι τυφλοί άρχισαν να ψαύουν με τα χέρια τους. Ο ένας άγγιξε το πόδι, ο άλλος την ουρά, ο τρίτος τα πλευρά, ο τέταρτος τη ράχη, ο πέμπτος τα αυτιά, ο έκτος τα δόντια, ο έβδομος την κοιλιά, ο όγδοος το κεφάλι, ο ένατος την προβοσκίδα.

Ύστερα τους παρουσίασαν μπροστά στο βασιλιά και εκείνος ρώτησε: "Πως είναι ο ελέφαντάς μου;”

Ένας τυφλός, αυτός που είχε πιάσει τα πόδια, είπε: "Ο ελέφαντάς σου μοιάζει με στύλο". Ο άλλος, αυτός που είχε πιάσει την ουρά, είπε: "Μοιάζει με σκούπα". Ο τρίτος, που είχε πιάσει την κοιλιά: "Με κομμάτι γης". Εκείνος που έπιασε τα πλευρά: "Μοιάζει με τείχος". Αυτός που είχε πιάσει τη ράχη: "Με βουνό". Εκείνος που έπιασε τα αυτιά: "Ο ελέφαντας μοιάζει με τσεμπέρι". Εκείνος που έπιασε το κεφάλι: "Μοιάζει με γουδί". Αυτός που έπιασε τα δόντια: "Με κέρατα". Και ο τελευταίος, αυτός που είχε πιάσει την προβοσκίδα, είπε με βεβαιότητα πως ο ελέφαντας μοιάζει με χοντρό παλαμάρι.

Και οι τυφλοί άρχισαν να διαφωνούν και να μαλώνουν.

Κάπως έτσι, με την ιστορία αυτή του Λέοντα Τολστόϊ, νομίζω ότι μοιάζει και η ανασύσταση της Προοδευτικής Παράταξης.

Κάποια στελέχη της νομίζουν ότι πρέπει να ενωθούν ο ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ και να γίνουν ένα σύγχρονο σοσιαλιστικό κόμμα, άλλα προτιμούν το νέο κόμμα να είναι σοσιαλδημοκρατικό, άλλα ευρωπαϊκό-μεταρρυθμιστικό, άλλα προτιμούν το Κέντρο και άλλα την Αριστερά.

Όπως φυσικά υπάρχουν και άλλοι, οι οποίοι έχουν τη γνώμη ότι το ένα κόμμα πρέπει να υπερισχύσει του άλλου και να γυρίσουμε είτε στο 2015 με τον πανίσχυρο ΣΥΡΙΖΑ του 36% και το ΠΑΣΟΚ στο 4,5% είτε στο 2009 με το αυτοδύναμο ΠΑΣΟΚ του 44% και τον ΣΥΡΙΖΑ στο 4,5%. Και μέχρι να συμβεί αυτό δεν πειράζει αν κυβερνούν ο Μητσοτάκης και η ΝΔ, αυτοδύναμα ή αν χρειαστεί στο μέλλον σε συνεργασία με κάποιο άλλο (ακρο)δεξιό κόμμα!

Αν δεν καταλάβουν ότι το αντικείμενο της αναζήτησης τους είναι ελέφαντας, θα διαφωνούν και θα μαλώνουν. Και διαγενομένου του χρόνου και των εξελίξεων θα συρρικνώνονται, έχοντας τη μοίρα των ομοδόξων τους στη Γαλλία και την Ιταλία.

Αν δεν καταλάβουν ότι ελέφαντας είναι η πρόταση εξουσίας. Εναλλακτική και ρεαλιστική. Και προπαντός ελκυστική στην κοινωνία ώστε να δημιουργεί πολιτική και εκλογική πλειοψηφία.

Ελέφαντας δεν είναι ο Ανδρουλάκης, η Αχτσιόγλου ή κάποιος/α άλλος/η. Είναι η στρατηγική κοινωνικής ανόρθωσης, πολιτικής ανασυγκρότησης και θεσμικής αναδιοργάνωσης.

Είναι το πολιτικό-οικονομικό σχέδιο που θα ενδυναμώσει τη χώρα, θα ενισχύσει την αγοραστική δύναμη και την ποιότητα ζωής των πολιτών και θα προωθήσει αποτελεσματικά τους κοινά παραδεκτούς εθνικούς στόχους.

Είναι η ανάγνωση της πραγματικότητας με όρους μέλλοντος και όχι παρελθόντος. Η παραγωγή νέου πλούτου, η δικαιότερη κατανομή του, η εθνική ασφάλεια, τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα συναρτώνται με τα διακυβεύματα των επόμενων δεκαετιών όπως ορίζονται πρωτίστως από την κλιματική κρίση, την τεχνητή νοημοσύνη, τον κυβερνοπόλεμο, τις επιδημίες, τη μετανάστευση, τις γεωπολιτικές ανακατατάξεις, τις νέες ανισότητες.

Ελέφαντας τέλος είναι το κυβερνητικό πρόγραμμα με το οποίο η πληθυντική Κεντροαριστερά θα κινητοποιεί και θα αθροίζει παραγωγικές δυνάμεις και δυναμικές ηλικίες ώστε η αντιπαράθεση με τη Δεξιά να είναι πολιτικά επιτυχής και εκλογικά τελεσφόρα. Αυτό ενδιαφέρει τους προοδευτικούς πολίτες και όχι τα μικρομάγαζα των κομμάτων και η ιδιοτέλεια των ηγεσιών τους…

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Εξυπακούεται πως τα ανωτέρω (πρέπει να) ισχύουν και για την αλλαγή ηγεσίας στον ΣΥΡΙΖΑ και τους επίδοξους διαδόχους του Αλέξη Τσίπρα