Κωνσταντίνος Βουδούρης

Και ξαφνικά όλοι οι προβολείς και όλα τα φώτα της επικαιρότητας έπεσαν πάνω στην οικονομία. Οι πολιτικοί αρχηγοί όλων των κομμάτων ξεδίπλωσαν τις υποσχέσεις με γεύση οικονομίας και «προεκλογικό αμπαλάζ» με τους Αλέξη Τσίπρα και Κυριάκο Μητσοτάκη να τάζουν...λαγούς με πετραχήλια από το βήμα της ΔΕΘ.

Η “ακτινογραφία” των οικονομικών προγραμμάτων ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ

Οι δύο βασικοί διεκδικητές του κυβερνητικού θώκου διαστάυρωσαν τα ξίφη τους για να ακολουθήσουν τα....”μετεόρτια” της ΔΕΘ.
Πάμε όμως να ακτινογραφήσουμε σπιθαμή προς σπιθαμή τα προγράμματα....

Μείωση φόρου επιχειρήσεων : Η μείωση του φόρου επιχειρήσεων από το 29% στο 20% που υπεσχέθη ο αρχηγός της ΝΔ επιφέρει μικρότερη συρρίκνωση των φορολογικών εσόδων από ότι από τη μετάβαση από το 29% στο 25% που υπεσχέθη ο πρωθυπουργός. Ο λόγος ακούει στο όνομα “καμπύλη Laffer” στη μακροοικονομία, όχι σε θεωρητικό επίπεδο αλλά στην ελληνική οικονομία.

Η καμπύλη Laffer δείχνει ότι τα έσοδα ως ποσοστό του συνολικού παραγόμενου εισοδήματος είναι σχεδόν ίδια με το συντελεστή στο 20% σε σχέση με το 25%. Ο άριστος από πλευράς φορολογικών εσόδων συντελεστής είναι κοντά στο 24% αν τα έσοδα εκφραστούν ως ποσοστό του ΑΕΠ και 22,6% αν τα έσοδα εκφραστούν σε δις ευρώ. Ο λόγος είναι διότι μετά από κάποιο επίπεδο η αύξηση του φορολογικού συντελεστή, μειώνει τα φορολογικά έσοδα για τρεις λόγους. Πρώτον “θρέφει” το τέρας της φοροδιαφυγής, δεύτερον “ποτίζει” τη γλάστρα της φορο-αποφυγής, δηλαδή της νόμιμης αποφυγής φόρων από τις επιχειρήσεις. Και τρίτον οδηγεί τις επιχειρήσεις σε μη αύξηση του παραγόμενου προϊόντος τους και μη επέκταση των επενδύσεών τους, βλάπτοντας την οικονομία και φρενάροντας τις επιπλέον προσλήψεις εργαζομένων που βοηθούν στην καταπολέμηση της ανεργίας, του υπ αριθμώ ένα προβλήματος μαζί με το χρέος, δημόσιο και ιδιωτικό.

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης προχώρησε ένα βήμα παραπέρα με μείωση του φόρου στα μερίσματα από 15% σε 5%. Κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος για τις ατομικές επιχειρήσεις και για τους ελεύθερους επαγγελματίες ο Κυριάκος Μητσοτάκης, για αγροτικούς συνεταιρισμούς και για ανενεργές επιχειρήσεις ο Αλέξης Τσίπρας.

Μητσοτάκης-Τσίπρας σημειώσατε...άσσος σε όρους soccer

Μείωση φόρων κατανάλωσης : Έντονο χρώμα στη μπογιά στο κάδρο της υπερφορολόγησης έχει όμως και ο ΦΠΑ και ειδικότερα οι φόροι κατανάλωσης. Παρά την τεράστια συρρίκνωση του ΑΕΠ, οι τιμές προϊόντων και υπηρεσιών δεν υποχώρησαν αρκετά λόγω της υπερφορολόγησης πλήττοντας την τσέπη των νοικοκυριών, την αγοραστική τους δύναμη. Οι δύο πρόεδροι δεν ήταν γενναιόδωροι όσον αφορά τους φόρους κατανάλωσης. Ο κ. Τσίπρας υπεσχέθη μείωση του ΦΠΑ από 24% σε 22% και από 13% σε 12% και ο κ. Μητσοτάκης παρείχε τη διαβεβαίωση για υποχώρηση του ΦΠΑ μόνο στην εστίαση στο 13% από 24% και αναστολή του ΦΠΑ στην οικοδομική δραστηριότητα.

Και στους φόρους κατανάλωσης η καμπύλη Laffer έχει εφαρμογή. Ο άριστος συντελεστής για τα φορολογικά έσοδα είναι γύρω στο 20%, ενώ εκτιμάται ότι μια μείωσή του στο 18% από 24% όχι μόνο θα ενίσχυε την ιδιωτική κατανάλωση που μοιάζει παγωμένη μη δίνοντας ώθηση στις επιχειρήσεις να παράγουν περισσότερο, αλλά θα αύξανε και τα φορολογικά έσοδα σε δις ευρώ ενώ σε όρους ως ποσοστό του ΑΕΠ η μείωση στο 18% θα είχε πολύ πολύ μικρό κόστος.

Εδώ και οι δύο χάνουν πόντους (δείχνοντας ανεπαρκείς), το κράτος έσοδα και η οικονομία ανάπτυξη...

Οι άλλες διαφορές : Γενικά στα υπόλοιπα έχουμε μικρή υπεροχή Τσίπρα έναντι Μητσοτάκη (αρκεί να μη τα ρίξει πάλι όπως το προγραμμα της Θεσσαλονίκης στον...κουβά των αχρήστων).Η μείωση του ΕΝΦΙΑ βρίσκει ένα βήμα μπροστά τον Αλέξη Τσίπρα σε σύγκριση με τον Κυριάκο Μητσοτάκη (έως 50% έναντι 30% μείωση(, όπως και στις ασφαλιστικές εισφορές όπου μίλησε για μείωση από 20% σε 13,3% έναντι 15% του αρχηγού της ΝΔ. Άλλες διαφορές η επιδοματική πολιτική και η αύξηση του κατώτατου μισθού από Τσίπρα, η κατάργηση του υποκατώτατου και από τους δύο και η επέκταση του ελάχιστου εγγυμένου εισοδήματος από τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Αν όμως λάβουμε υπόψη τις μειώσεις στις συντάξεις και τη μείωση του αφορολόγητου που εγκληματικά συμφώνησε ο πρωθυπουργός, το διαθέσιμο εισόδημα των Ελλήνων θα χάσει το όφελος από αυτές τις υπεσχημένες παροχές, εντός και εκτός εισαγωγικών.

Προβληματισμός για το δημόσιο διάλογο...

Τα περί δημοσιονομικού κόστους με κοστολογήσεις προγραμμάτων στα...χαρτιά μοιάζουν ουτοπικά. Στην οικονομία σχεδόν όλα είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Η μείωση των φόρων δε συνεπάγεται πάντα δημοσιονομικό κόστος, όπως θα υπάρξει με τη μείωση του ΕΝΦΙΑ, αλλά πολλές φορές και δημοσιονομικό όφελος. Και μάλιστα πολλές φορές πολλαπλασιαστικό όφελος, λόγω των πολλαπλασιαστών. Αυτό πρέπει να το αντιληφθούμε, επιτέλους, δεν είναι πυρηνική φυσική.