Γιώργος Δ. Ανδρέου

Το σημαντικότερο όμως είναι πως η συζήτηση επί της πρότασης μομφής:

• κατέληξε στη σύγκριση προσώπων και πολιτικών.
• ανέδειξε ανάγλυφα τη χαοτική ποιοτική και ποσοτική υπεροχή του πρωθυπουργού και των στελεχών της Κυβέρνησης, σε σύγκριση με την ηγεσία και τα στελέχη της αντιπολίτευσης. Ανάμεσα στους ανερμάτιστους, αδίστακτους, επικίνδυνους λαϊκιστές και παλιομοδίτες πολιτικάντηδες, χωρίς όραμα, πρόγραμμα και προοπτική και αυτούς που κυβερνούν με στιβαρότητα και σοβαρότητα, αποβλέποντας στον εκσυγχρονισμό και την ανάπτυξη της χώρας.
• θύμισε στους πολίτες, ειδικά στη μεσαία αστική τάξη, που φάνηκαν να ξεχνούν, τα πεπραγμένα και τις μεθόδους των ερασιτεχνών και των, παλαιάς και νέας έκδοσης και κοπής, μαθητευόμενων μάγων.
• υπενθύμισε κυρίως τους κινδύνους που διέτρεξε η χώρα να χάσει τον προσανατολισμό και τη θέση της στην Ευρώπη και τον κόσμο.

Η πρόταση μομφής που συνυπέγραψε ασμένως σύσσωμη η «αριστερή» αντιπολίτευση και υπερψήφισε η «δεξιά», απορρίφθηκε πανηγυρικά και μαζί της καταδικάστηκε η ευθεία και απροκάλυπτη πολιτική παρέμβαση του επιχειρηματικού Ομίλου που δραστηριοποιείται και στα ΜΜΕ, που οδήγησε, με μοχλό τον κ. Ανδρουλάκη, στην υποβολή της.

Πολιτική παρέμβαση που εκδηλώθηκε με τη δημοσιοποίηση παλαιάς γνωστής «παραποιημένης» τηλεφωνικής συζήτησης προσώπων εμπλεκομένων στο ατύχημα και απόδοση της παραποίησης σε Κυβερνητική «μονταζιέρα», που είχε ως αποτέλεσμα την αναζωπύρωση και ενίσχυση της πολιτικής «παραφιλολογίας» για κυβερνητική προσπάθεια συγκάλυψης ευθυνών στο ατύχημα των Τεμπών.

Προφανώς, εκτίμησε ο κ. Ανδρουλάκης, που έβλεπε το άλλοτε κραταιό «κίνημα» να παραπαίει υπό την ηγεσία του, είχε την ευκαιρία να πρωταγωνιστήσει στις εξελίξεις, εκμεταλλευόμενος και αξιοποιώντας το δημοσίευμα της εφημερίδας. Να πάρει πάλι κεφάλι. Με την συζήτηση της πρότασης στο Κοινοβούλιο, σκέφτηκαν οι φωστήρες του, θα ενταθεί η παραφιλολογία για προσπάθεια συγκάλυψης, επιτείνοντας την κυβερνητική φθορά. Με συμμάχους, πίστευε, και την ενθάρρυνση του συγκεκριμένου, αλλά και άλλων επιχειρηματικών κύκλων που δραστηριοποιούνται στα ΜΜΕ και έμμεσα και συγκαλυμμένα, εκφράζουν εσχάτως, για άγνωστους λόγους, προφανώς κάποιο χατήρι δεν τους έγινε, τη δυσαρέσκειά τους για την κυβέρνηση και προσωπικά τον πρωθυπουργό. Με στόχο να προκληθεί πολιτική κρίση ικανή να επηρεάσει τις εξελίξεις και το αποτέλεσμα των Ευροεκλογών αρνητικά για την Κυβερνητική παράταξη. Ίσως, σκέφτηκε ο κ. Ανδρουλάκης, εκτός από τις αρνητικές για την κυβέρνηση εντυπώσεις από όσα θα ακούγονταν στο Κοινοβούλιο, να λειτουργούσε και «επηρεασμός εξαρτημένων» από τους επιχειρηματικούς ομίλους κυβερνητικών βουλευτών και γιατί όχι, με τη μυστικότητα της ψηφοφορίας, να «πληγωθεί» η Κυβέρνηση με μείωση των θετικών υπέρ της ψήφων ή ακόμα και υπερψήφιση της μομφής που θα την «έριχνε» και θα οδηγούσε τη χώρα σε πρόωρες εθνικές εκλογές. Αυτή την εξέλιξη, πληροφόρηση (;), διαβεβαίωση (;), είχε στο μυαλό του ο κ. Ανδρουλάκης, την Κυριακή μεσημέρι που αποφάσισε την υποβολή πρότασης δυσπιστίας. Ίσως μάλιστα φανταζόταν τον εαυτό του, έφιππο με περικεφαλαία, Κολοκοτρώνη, που αποκαθήλωσε τον πανίσχυρο Μητσοτάκη και απελευθέρωσε τη χώρα(!!!). Από κοντά κι ο Σύριζα, μην χάσει το τρένο.

Πολλά όμως στην πραγματική ζωή δεν έρχονται όπως τα σχεδιάζουμε. Με την συζήτηση στη Βουλή και τις αγορεύσεις στελεχών και τελικά των αρχηγών, τα πράγματα εξελίχθηκαν, πολύ διαφορετικά:

• Η αξιοπιστία της αντιπολίτευσης αποδυναμώθηκε από τον άμεσο χρονικό συσχετισμό της πρότασης (υποψία υπαγόρευσης) με τις παρεμβάσεις των οικονομικών και μιντιακών «συμφερόντων». Συσχετισμό που εκμεταλλεύθηκε επιθετικά η Κυβέρνηση, αποδίδοντας ευθέως εξάρτηση της αντιπολίτευσης από εξωθεσμικούς παράγοντες που αλλοιώνουν το πολίτευμα. Της επέτρεψε να προβάλει την δική της σθεναρή στάση απέναντι στην πρόθεση «των συμφερόντων» να συγκυβερνήσουν και να επιβάλουν τις απαιτήσεις τους, που σχετίζονται με τα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης.

• Αναδείχθηκε η πολιτική αφέλεια και ανεπάρκεια της ηγεσίας των κομμάτων της αντιπολίτευσης που παρασύρθηκαν στην πρόταση μομφής στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία, αποπροσανατολίζοντας την κοινή γνώμη.
• Ξεκαθαρίστηκαν πολλά δεδομένα σε σχέση με το ατύχημα των Τεμπών, ακούστηκαν όλες οι εκδοχές και πολλές αλήθειες σε σχέση με τις διαδικασίες, τις ευθύνες – ήδη ο κ. Καραμανλής δήλωσε ευθέως ότι δεν οχυρώνεται πίσω από ασυλία που, ούτως ή άλλως, νομικά, δεν λειτουργεί στη συγκεκριμένη περίπτωση. Με τον τρόπο αυτό αποδυναμώθηκαν οι σπεκουλαδόροι, οι ψιθυριστές του διαδικτύου, τα παράκεντρα, οι «διαρροές», η παραπληροφόρηση, τα fake news. Ενισχύθηκε η πίστη στην έρευνα της δικαιοσύνης που έχει επιληφθεί και κινείται με πρωτοφανή ταχύτητα.
• Αναστράφηκε σημαντικά το βεβαρυμμένο κλίμα για την κυβέρνηση, που εκμεταλλεύτηκε, εκτός από τη σαθρότητα της επιχειρηματολογίας περί συγκάλυψης κλπ και τις ατυχείς», έως βλακώδεις, δηλώσεις του νέου αρχηγού αλλά και στελεχών της αξιωματικής αντιπολίτευσης, περί παραίτησης της κυβέρνησης, διεξαγωγής εκλογών με διεθνείς παρατηρητές και πρόσφατα, από τα χείλη, συστηματικά φαφλατεύοντος τελευταίως, «καθηγητού νομικών» περί καθαίρεσης της Κυβέρνησης από την Ευρωπαία εισαγγελέα.
• Συσπειρώθηκαν η κοινοβουλευτική ομάδα και η εκλογική βάση της κυβερνητικής πλειοψηφίας προ του «μετώπου» της συσπειρωμένης αντιπολίτευσης και της έντασης, της αήθειας και της προσωποποίησης των επιθέσεων.
Με απλά λόγια, όπως λέει ο λαός, πήγαν για μαλλί και βγήκαν κουρεμένοι.

*Λυσίας, λόγος «υπέρ αδυνάτου)