Γιώργος Δ. Ανδρέου

Σφαγή που θα μπορούσε να διακοπεί αν απελευθέρωναν τους εκατοντάδες ομήρους, τους πολίτες που απήγαγαν με επιδρομή και εξακολουθούν να κρατάνε αιχμάλωτους (εκτός κι αν τους έχουν ήδη εξοντώσει).

Η απελευθέρωση των ομήρων ακόμα και αν δεν διέκοπτε την επίθεση αντιποίνων, όπως ισχυρίζονται κάποιοι, θα εξέθετε το Ισραήλ διεθνώς σε βαθμό που θα έχανε πολλούς, τους περισσότερους, από τους συμπαραστάτες του διεθνώς που δικαιολογούν την επίθεση ως πράξη αυτοάμυνας, μετά την απρόκλητη επίθεση στο έδαφός του, τους ομήρους και τους χιλιάδες νεκρούς ανύποπτους πολίτες.

Δείχνει ακατανόητη η επιμονή της Χαμάς για τον πρόσθετο λόγο ότι με την κίνησή τους να επιτεθούν απρόκλητα στο έδαφος του Ισραήλ και την αναμενόμενη με βεβαιότητα αντεπίθεσή του, εκπληρώθηκε ο στόχος τους, Τορπιλίσθηκε η επίλυση του «Παλαιστινιακού προβλήματος», που είχε δρομολογηθεί με την αναγνώριση από την κυρίαρχη αραβική δύναμη στην περιοχή, τη Σαουδική Αραβία, της ύπαρξης Ισραηλινού κράτους, που δεν δέχονται οι Παλαιστίνιοι και μέχρι πρόσφατα σύμπας ο Αραβικός Κόσμος. Ήταν προ των θυρών και προφανώς ματαιώθηκε η υπογραφή συνθήκης μεταξύ Ισραήλ και Σαουδικής Αραβίας με την οποία αναγνωριζόταν de facto το κράτος του Ισραήλ.
Να υπενθυμιστεί πως η επίλυση του Παλαιστινιακού με την δημιουργία ανεξάρτητου Παλαιστινιακού Κράτους «κολάει», πολλές δεκαετίες, στην άρνηση κυρίως των Παλαιστινίων και των Αράβων γενικότερα να αναγνωρίσουν την ύπαρξη Ισραηλινού κράτους στην περιοχή, αν και οι Ισραηλινοί έχουν αποδεχθεί τη δημιουργία Παλαιστινιακού κράτους, που υφίσταται τοις πράγμασι, όχι όμως τυπικά, στη λωρίδα της Γάζας.

Δείχνει αλλά δεν είναι ακατανόητη η επιμονή των ένοπλων παρακρατικών της Χαμάς, που ποδηγετούν τους απλούς ανθρώπους - συμπολίτες τους – να αντιτίθενται σε κάθε προσπάθεια ειρηνικής συμβίωσης των πληθυσμών της περιοχής.

Προφανώς πιστεύουν πως με την εισβολή στη Γάζα εκθέτουν το Ισραήλ διεθνώς και ειδικά στον αραβικό κόσμο, απομακρύνοντας όλο και περισσότερο την ειρηνική επίλυση του Παλαιστινιακού. Θυσιάζουν δηλαδή χιλιάδες αμάχους στο βωμό της πολιτικής τους που αληθώς είναι η πάση θυσία παρεμπόδιση δημιουργίας Παλαιστινιακού κράτους, που θα έφερνε ειρήνη. Η ειρήνη θα τους έθετε στο περιθώριο, θα τους παρόπλιζε. Το ανεξάρτητο Παλαιστινιακό κράτος θα δημιουργούσε επίσημο στρατό, δομές και θεσμούς που θα τους αφαιρούσαν την τεράστια δύναμη που τους δίνουν τα όπλα και η διαχείριση των οικονομικών πόρων και εξοπλισμών, που τους χορηγούν αφειδώς οι Αραβικές δυνάμεις της περιοχής που σαμποτάρουν την ειρηνική συνύπαρξη με το δυτικόστροφο δημοκρατικό Ισραήλ. Το προπύργιο της δύσης και ειδικά των Αμερικανών στην περιοχή τους, αρνητικό παράδειγμα που χαλάει τη συνταγή της αυταρχικής διακυβέρνησης των λαών τους.

Το κακό είναι πως υπάρχουν πολλοί, και στη χώρα μας, που από την θαλπωρή της δυτικής αστικής δημοκρατίας που απολαμβάνουν, τάσσονται ανοικτά, υποστηρίζουν, κάποιοι μάλιστα δυναμικά με συμμετοχή σε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, τους Παλαιστίνιους και τους Άραβες στη συγκεκριμένη διαπάλη τους, τον πόλεμο, απαιτώντας να σταματήσει το Ισραήλ την επίθεση στη λωρίδα της Γάζας. Ούτε κιχ όμως για καταδίκη της αποτρόπαιας τρομοκρατικής επίθεσης της Χαμάς εναντίον αμάχων στο έδαφος του Ισραήλ ή την απελευθέρωση των ομήρων έστω και τώρα. Θυμίζουν τον μηνυτή για χειροδικία (χαστούκι) του κατηγορούμενου εναντίον του, που αποκρύπτει πως η χειροδικία υπήρξε αποτέλεσμα της από μέρους του καθύβρισης της οικογένειάς του κατηγορούμενου που προηγήθηκε. Ο καθένας βλέπει και διατυμπανίζει την αλήθεια που βολεύει τη δική του λογική, αντίληψη ή προκατάληψη για το «δίκαιο» και την «ηθική».

Ιδιαίτερη βαρύτητα αποκτάει το θέμα για τη χώρα μας, όχι τόσο από τους διαδηλωτές κατά του Ισραήλ, όσο από την απουσία ξεκάθαρων θέσεων των περισσότερων κομμάτων της αντιπολίτευσης (εξαιρείται το ΚΚΕ που ζει στην καρακοσμάρα του) και ειδικά αυτών που φιλοδοξούν να κυβερνήσουν. Αποφεύγουν να τοποθετηθούν ευθέως, κατηγορούν όμως την Κυβέρνηση που τοποθετείται ξεκάθαρα με την πλευρά του δυτικού κόσμου, των συμμάχων μας. Ιδιαίτερη βαρύτητα αποκτά, ειδικά λόγω και της θέσεως της Τουρκίας στο πρόβλημα.
Καλό είναι να γίνει ευρύτερα αντιληπτό πως και ο πόλεμος αυτός, ένας ακόμα στη γειτονιά μας, επηρεάζει πολλαπλώς και άμεσα την οικονομία και την εν γένει πορεία της χώρας μας προς την προκοπή και καθιστά επιτακτικότερη την ανάγκη συμπαράταξης με την Ευρώπη και τον Δυτικό κόσμο, τους συμμάχους μας.