Δημήτρης Δανίκας

Τα πράγματα είναι απλά. Πολύ απλά. Εμείς κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε. Οπως ας πούμε ότι τα σύνορά μας είναι και ανατολικά. Οτι πλησίον της Τουρκίας βρισκόμαστε. Οτι η Τουρκία λαμβάνει μπόλικο παραδάκι προκειμένου να διατηρεί στα μαντριά της μερικά εκατομμύρια πρόσφυγες και λαθρομετανάστες. Οτι μας εκβιάζει και μας απειλεί. Πως θα ανοίξει την στρόφυγγα και έτσι θα καταφθάσουν μιλιούνια ρακένδυτων Μουσουλμάνων στα ελληνικά νησιά

Επίσης δεν θέλουμε να καταλάβουμε ότι και οι χώρες του σκληρού πυρήνα της Ευρώπης, οι δανειστές μας δηλαδή, μας εκλαμβάνουν ως πτυελοδοχείο ανθρώπινων ψυχών. Εκείνοι βομβαρδίζουν, εμείς πληρώνουμε το κόστος της δικής τους βρομιάς

Ακόμα δεν θέλουμε να καταλάβουμε ότι επειδή γειτνιάζουμε Ανατολικά. Οτι επειδή χρωστάμε δισεκατομμύρια πολλά. Οτι δεν παράγουμε. Οτι έτσι δεν έχουμε εξασφαλίσει ίχνος εθνικής ανεξαρτησίας και κυριαρχίας. Επί της ουσίας. Και ότι κρεμόμαστε από τους κοχόνες της Μέρκελ και των άλλων δανειστών μας. Για όλους αυτούς τους λόγους μας αντιμετωπίζουν σαν να είμαστε οι λακέδες τους. Λογικό

Επίσης δεν θέλουμε να καταλάβουμε και να συνειδητοποιήσουμε ότι σε κάθε διαπραγμάτευση λειτουργεί ο χρυσός κανόνας του «Δούναι και Λαβείν». Δίνω και παίρνω. Στοιχειώδες αγαπητέ Γουάτσον. Και μαλιστα στην περίπτωση της αδύναμης Ελλάδας και της πανίσχυρης Γερμανίας, λογικό είναι να δώσσομε περισσότερα και να λάβουμε λιγότερα

Από τη στιγμή, λοιπόν, που η Ανγκελα Μέρκελ είναι στριμωγμένη από τους ακροδεξιούς Χριστιανοκοινωνιστές. Από τη στιγμή που ο κυβερνητικός σχηματισμός της γερμανικής Καγκελαρίας κινδυνεύει από το προσφυγικό. Και από τη στιγμή που η Μέρκελ υποχρεώνεται να κάνει στροφή εκατόν ογδόντα μοιρών. Από τη στιγμή που οι εξελίξεις στην Γερμανία είναι κρίσιμες για την πορεία τη Ευρώπης. Αλλά και της Ελλάδας

Από τη στιγμή δηλαδή που κινδυνεύει η Μέρκελ, η πιο λογική και σοβαρή πολιτική παρουσία στον Δυτικό κόσμο. Από τη στιγμή που συμβαίνουν όλα αυτά, λογικό είναι κάθε ελληνική κυβέρνηση να υποχωρεί στο προσφυγικό και να δεχτεί να παραλαμβάνει μερικές χιλιάδες επαναπροωθημένους πρόσφυγες. Και λογικό είναι να ζητήσει ανταλλάγματα γι αυτό. Οπως λόγου χάριν το ΦΠΑ των πέντε νησιών του Ανατολικού Αιγαίου

Δηλαδή τι να έλεγε ο Τσίπρας; Οχι; Τον παίρνει; Και δηλαδή τι θα έκανε ο οιοσδήποτε πρωθυπουργός; Οχι στο πρσφυγικό. Ενα. Οχι στο Σκοπιανό. Δύο. Οχι στα πλεονάσματα. Τρία. Οχι στο κούρεμα συντάξεων. Τέσσερα. Οχι στην συρρίκνωση του αφορολόγητου. Πέντε

Meaning, δηλαδή ο οιοσδήποτε Ελληνας πρωθυπυργός, από τον Λεβέντη μέχρι την Φώφη και από τον Κυριάκο μέχρι τον Τσίπρα, να στυλώσουν τα ποδάρια, να σηκώσουν μπαιράκι και να παραστήσουν τους αντάρτες. Με άδειες τσέπες και με μπόλικα δανεικά. Οσο καμία χώρα στον πλανήτη, με την ίδια πληθυσμιακή αριθμητική, δεν έχει λάβει από δανειστές ούτε στα όνειρά της

Γίνονται αυτά; Ποτέ των ποτών ω κορόιδα και χαιβάνια ελληνικά. Ξέρετε ποια θα ήταν η απάντηση των συμμάχων, των «φίλων», των ισχυρών; Αι σιχτίρ απ εδώ!