Δημήτρης Δανίκας

Προφανώς και η κυρία τζούφια και ο κύριος μανιοταξικός αγνοούν η θέλουν να αγνοούν ένα αληθινό γεγονός. Οτι στην άσφαλτο κυκλοφορούν κινητές βόμβες των δέκα με δεκαπέντε χιλιάδων euros. Ολες σχεδόν οι αυτοκινητοβιομηχανίες παράγουν οχήματα μικρού κυβισμού, πουσαρισμένα και «πειραγμένα» ώστε να αναπτύσσουν κάτι περισσότερο από διακόσια χιλιόμετρα την ώρα. Τα έχω δει με τα μάτια μου να προσπερνούν, «σφυρίζοντας» από υπερβολική ταχύτητα. Και έχω δει οδηγούς αυτών των μικρών οχημάτων, να ηδονίζονται με την ταχύτητα να επιδίδονται σε κόντρες και προσπεράσματα. Οδηγούς ηλικίας από δέκα οκτώ μέχρι είκοσι, άντε εικοσιδύο χρόνων!

Μικρά αυτοκίνητα, εντελώς απροστάτευτα τόσο από κρατήματα όσο και από άλλα κατασκευαστικά, στοιχειώδη, πλεονεκτήματα. Γι αυτό άλλωστε είναι τόσο φτηνά και προσιτά στα «φτωχά» και μικρομεσαία βαλάντια. Και έχω δει νεαρούς οδηγούς που προέρχονται από τα «χαμηλότερα» στρώματα. Επομένως, εντελώς βλαδώδης, να μην πω κάτι χειρότερο, ο ισχυρισμός περί «ταξικού δυστυχήματος»!

Και επειδή όλα αυτά είναι γνωστά ακόμα και στα νήπια, είμαι βέβαιος ότι η κυρία τζούφια και ο κύριος μανιοταξικός, βρήκαν αφορμή να εκτροχιάσουν την συζήτηση, να παραστήσουν τους φιλολαικούς, να ρίξουν λάδι στη φωτιά ώστε με την ενοχοποίηση του πλούτου να επιστρατεύσουν το θυμικό των φτωχών. Αν ήμουν φίλος τους, ακόμα και γνωστός τους, θα ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί!

Και κάτι ακόμα. Μεγάλη, ανείπωτη η τραγωδία για τον σύζυγο και πατέρα των δύο αθώων ψυχών. Ομως στην ίδια και ακόμα χειρότερη κατάσταση και ο «κροίσος» πατέρας του 24χρονου οδηγού της θανατηφόρας Porsche. Για τρεις λόγους. Ο πρώτος, ο αυτονόητος, επειδή μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου έχασε τον γιο του. Ο δεύτερος επειδή θα ενοχοποιεί τον εαυτό του που δεν πρόσεξε όσο έπρεπε την διαπαιδαγώγηση του παιδιού του. Και ο τρίτος επειδή μερίδα της κοινωνίας τον έχει φορτώσει με άπειρες ενοχές!

Οπως είναι φυσικό και αυτονόητο, αυτός ο πατέρας είναι ταυτισμένος με τον γιο του. Αυτός τώρα, έτσι θα αισθάνεται, αυτός λοιπόν πρέπει να πληρώσει τους λογαριασμούς που άνοιξε το παιδί του. Επομένως και χαροκαμένος. Και με άπειρη τραγωδία φορτωμένος. Και βαριά αυτοενοχοποιημένος. Απίστευτο. Σαν αόρατο γεωτρύπανο το φορτίο του. Γεωτρύπανο που διαρκώς θα σκάβει και θα ανοίγει μέσα του μια πληγή που ποτέ μα ποτέ δεν πρόκειται να θεραπευτεί και να κλείσει!

Μ ένα λόγο. Εσένα στον ανεγκέφαλο το λέω. Στοιχειώδης σεβασμός. Στοιχειώδης συμπόνια. Ελεος πια. Προσπάθησε να μπεις στη θέση τους. Κι αν δεν μπορείς, βγάλε το σκασμό. Ο λόγος των ανεγκέφαλων όχι ταξικός μα ολότελα τοξικός!