Δημήτρης Δανίκας

 Αρκετά κάτω απ αυτό. Προερχόμενο από δύο κατηγορίες πολιτών. Απ αυτούς που απείχαν λόγω ανωτέρας  βίας. Δηλαδή  δεν είχαν  να πληρώσουν για  την μετακίνησή  τους η  δεν μπορούσαν λόγω  ασθένειας. Αν σ αυτούς προσθέσουμε  το ποσοστό των θανάτων  τότε το ακριβές ποσοστό κάτω από το  40%

Λάθος   δεύτερο.  Σκόπιμο  αυτό. Επειδή  πολλοί αναλυτές και  πολλοί  συνάδελφοι   τσουβάλιασαν τους απόντες στην ίδια κατηγορία. Των απογοητευμένων. Μωρέ  τι μας λες;  Κατ  αρχήν σ αυτή  την κατηγορία πρέπει να αθροίσουμε όσους εκ  συστήματος   γυρίζουν την πλάτη σε κάθε  εκλογική αναμέτρηση. Και είναι κάμποσοι. Πρέπει  επείσης να αθροίσουμε και εκείνους που εξέλαβαν περιττές τις εκλογές. Με το σκεπτικό  «είτε  γαλάζιοι  είτε ροζ»  το ίδιο  θα κάνουν. Το Μνημόνιο είναι καθοριστικό. Επομένως  τι Γιάννης  τι Γιαννάκης. Ακόμα  στους απόντες πρέπει να αθροίσουμε  την κατηγορία των πολιτών που   βολεύονται με  όποιο κόμμα  σκαρφαλώσει στην  εξουσία. Και   φυσικά, τέλος,  τους απογοητευμένους!

Λάθος  τρίτο και κορυφαίο. Φυσικά και  η περιφρόνηση προς  την εκλογική αναμέτρηση είναι πολιτική  στάση. Εντελώς πολιτική  στάση. Που σημαίνει ότι «κανένα κόμμα  δεν με  εκφράζει». Που σημαίνει  ότι «εγώ είμαι ανώτερος απ  όλους  τους άλλους».  Που σημαίνει ότι «το παιχνίδι είναι στημένο». Και που  σημαίνει ότι «στους όρχεις  μου τι πρόκειται να συμβεί στο μέλλον»!


Λάθος μεγατόνων να  κολακεύουμε τον απόντα. Αυτόν που περιφρονεί την κοινωνία. Που εκλαμβάνει  το  εγώ του  ανώτερο από όλους τους άλλους. Που επειδή  κανένα κόμμα δεν είναι «τέλειο» γι αυτό αποφεύγει  τις κάλπες. Και που η δική του  «τελειότητα» και  η  δική του «βαθιά» γνώση  δεν του επιτρέπει να συνωστίζεται με τα χνώτα  των υπόλοιπων «προβάτων»!

Ολα αυτά  συνιστούν ελιτισμό, εγωπάθεια, βαθιά περιφρόνηση προς την  δημοκρατική λειτουργία και αντικοινωνική  συμπεριφορά!

Τέτοια άτομα αγνοούν,  η κάνουν πως  δεν  ξέρουν ότι  τα κόμματα εκφράζουν το σύνολο της κοινωνίας. Οτι αυτό είναι το επίπεδο της χώρας. Οτι εμείς,  συλλογικά,  τα φτιάξαμε, τα στηρίξαμε  και τα πριμοδοτήσαμε!

Η περιφρόνησή τους  είναι η βολή τους. Η περιφρόνησή τους είναι η προβολή  της  δικής τους ανικανότητας, των δικών  τους ενοχών  και της δικής τους αδυναμίας να  εμπλακούν σε πολιτικές διαδικασίες, να αγωνιστούν,  να συμμετάσχουν και να προσπαθήσουν να αλλάξουν!

Και η στάση τους είναι κατακριτέα για δύο ακόμα λόγους. Πρώτα απ όλα η αποχή διευκολύνει το πρώτο  κόμμα. Δεν  ψηφίζεις;  Ε τότε με την απουσία σου είναι σα να πριμοδοτείς τον νικητή. Και  δεύτερο καλύτερα να  ψηφίσεις λάθος παρά το τίποτα. Καλύτερα  μια λανθασμένη απόφαση παρά μία μη απόφαση


Και  που  σαι. Με την  στάση  σου είναι σα να μου  λες ότι εγώ που  ψήφισα είμαι  ο «λαλάκας»  (στην καλύτερη περίπτωση)  η ο διαπλεκόμενος (στην  χειρότερη). Εσύ ο προβληματισμένος, εγώ  ο ανεγκέφαλος. Εσύ ο  υποψιασμένος κι εγώ ο ανυποψίαστος. Εσύ ο καλός, εγώ ο  κακός!

Ο  Πλάτων  έγραφε ότι «κάθε λαός είναι άξιος των ανθρώπων που τον κυβερνούν . Κανείς δεν είναι πιο υποδουλωμένος από εκείνους που εσφαλμένα πιστεύουν πως είναι ελεύθεροι»

Και ο  Αριστοτέλης υπογράμμιζε  ότι για να έχει κάποιος δικαίωμα να φέρει τον τίτλο του πολίτη και να λογίζεται οργανικό μέλος μιας κοινωνίας, πρέπει τα ενδιαφέροντά του να μην στρέφονται αποκλειστικά γύρω από το ατομικό του συμφέρον, αλλά να επεκτείνονται ευρύτερα μέσα στον κύκλο της ολότητας!

Δεν   ψήφισες; Λάθος.  Κι όμως  ψήφισες το κόμμα της παραλίας!