Δημήτρης Δανίκας

Το λέω αυτό επειδή αρκετοί αρνούνται, πεισματικά, να μετακινηθούν από τις πολιτικές και ευρύτερες συνθήκες της δεκαετίας του ’80, αλλά και του ’90. Εξακολουθούν να πορεύονται και η σκέψη τους να καθορίζεται με το σχήμα «Δεξιά, Κέντρο, Αριστερά». Επειδή ούτε αφουγκράζονται το «νέο» (χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι το θετικό), ούτε «βλέπουν».

Δηλαδή όλο και περισσότερο συρρικνώνονται οι αποστάσεις που στο παρελθόν χώριζαν Δεξιά, Κέντρο, Αριστερά. Με τις παραλλαγές και τις παραφυάδες τους. Οπως Κεντροδεξιά, Κεντροαριστερά, Σοσιαλδημοκρατία και άλλα τέτοια. Και αρνούνται να επεξεργαστούν την προφητική και αθάνατη ρήση του αείμνηστου Χαρίλαου Φλωράκη: «Πολλά κόμματα, δύο πολιτικές».

Ας πούμε η περίπτωση του Νίκου Ανδρουλάκη. Οπου το κόμμα του, ευεργετημένο από τις αποχωρήσεις πλήθους Συριζαίων, εξακολουθεί να παραμένει καρφωμένο στο 12%, άντε 13%. Η άνοδος του ΠΑΣΟΚ από το 8% στο σημερινό ποσοστό οφείλεται, κυρίως, στις βαριοπούλες με τις οποίες πολλοί πρώην αλλά και νυν «ιδιοκτήτες» του ΣΥΡΙΖΑ κατεδάφιζαν, μετά μανίας, το σπίτι τους. Τέτοια μανία αυτοκαταστροφής συνιστά ρεκόρ όλων των εποχών.

Με την αμείλικτη λογική των αριθμών και των δημοσκοπήσεων, ο Νίκος Ανδρουλάκης θα αναγκαστεί να εισπνέει τη σκόνη του Στέφανου Κασσελάκη. Γιατί αυτό; Μα είναι τόσο μα τόσο ορατό.

Επειδή είναι πρωταθλητής στην επικοινωνία. Από μόνος του ένας θηριώδης ζωντανός μηχανισμός επικοινωνίας. Επειδή, και το γνωρίζω από πρώτο χέρι, αν ρωτούσατε οποιονδήποτε casting director του Χόλιγουντ (αυτός που μοιράζει ρόλους) ποιος απ’ όλους τους πολιτικούς είναι σταρ, έτσι ως φωτογραφία, θα σας έδειχνε Stef Cass!

Αλλά και επειδή, όπως μου έλεγε ο φίλος και εξαίρετος ψυχολόγος Γιώργος Ιωαννίδης, «η ομοφυλία του το πλεονέκτημά του». Γιατί; Επειδή ακόμα και στο πλήθος των συντηρητικών, ο ομοφυλόφιλος κατά βάθος είναι αρεστός. Επειδή δεν είναι επικίνδυνος για τις γυναίκες και επειδή δεν είναι ανταγωνιστικός προς τους straight!

Ο Κασσελάκης, ως γνήσιο τέκνο και αυθεντικό «παράγωγο» της σημερινής εποχής, μετακινείται αργά και σταθερά προς τα δεξιά. Απόδειξη; Η «ερωτική» σχέση του με την Αγορά. Απόδειξη, οι αναφορές του υπέρ Ορθοδοξίας. Απόδειξη, η εξαιρετική σχέση με τις ΗΠΑ και ιδιαιτέρως με τον Τζο Μπάιντεν. Απόδειξη, το ΝΑΤΟ, οι συμμαχίες και τα σύνορα.

Ακόμα και οι γκάφες του είναι μέρος του επικοινωνιακού αυθορμητισμού του. Αλλωστε, σύμφωνα με την ανάλυση των δημοσκοπήσεων, αρκετοί υποψήφιοι ψηφοφόροι του εκλαμβάνουν αυτές τις γκάφες ως πλάγιο χλευασμό ενός συστήματος που παρακμάζει διαρκώς. Με άλλα λόγια, θα τον ψηφίσουν έτσι για να «χαλάσουν τη μανέστρα» των άλλων. Για να τους μπουν στο ρουθούνι και στη συνέχεια να πέσουν χάμω από τα γέλια.

Και κάτι ακόμα. Πρώτος, με διαφορά, που αντιλήφθηκε την έλευση μιας νέας εποχής, είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Αυτός πρώτος άρχισε την αποδόμηση των σταθερών διαχωριστικών Δεξιά - Κέντρο - Αριστερά. Ο Κυριάκος, ο «εφευρέτης» μιας εντελώς διαφορετικής πολιτικής, όπου «καλός και χρήσιμος είναι εκείνος που δίνει λύσεις». Ανεξάρτητα από το πού προέρχεται και ποιο κόμμα στο παρελθόν υπηρετούσε. Ο Κυριάκος, ο πολιτικός των αλλεπάλληλων μετακινήσεων, πότε προς τα δεξιά, άλλοτε προς το Κέντρο και ενίοτε προς τη σοσιαλδημοκρατία.

Και είναι αποκαλυπτικό, όσο και χαρακτηριστικό, ότι η τακτική αλλά και η πολιτική στόχευση του Κασσελάκη είναι αποκλειστικά ο Μητσοτάκης. Την πολιτική του Κυριάκου προσπαθεί να αντιγράψει. Ανεξάρτητα αν την έχει ή δεν την έχει αφομοιώσει σωστά. Στα χνάρια του Κυριάκου πορεύεται ο Κασσελάκης, Αλλωστε, τι άλλο μπορούσε να κάνει; Να επαναλάβει τη γνωστή και ταχαριστερή διαδρομή του Αλέξη Τσίπρα; Αυτή έχει εκπνεύσει προ πολλού.

Και για να τελειώνω. Αριθμητική απόδειξη περί όλων αυτών, δύο στοιχεία: ο Κυριάκος λαμβάνει ανώτερο ποσοστό από εκείνο της παράταξής του. Δηλαδή από μόνος του αδιαφιλονίκητος αρχηγός, σαν να λέμε μοναδικός. Και το δεύτερο, με τον Κασσελάκη ο «νέος» ΣΥΡΙΖΑ πορεύεται προς την κατοχύρωση της δεύτερης θέσης.

Οποιος ούτε βλέπει, ούτε ακούει, θα καταλήξει στον σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας!