Δημήτρης Δανίκας

Για παράδειγμα οι φόροι. Οι αντιπαραθέσεις σ αυτόν τον δεύτερο προεκλογικό, και πιο βουβό, γύρο, επικεντρώνονται αποκλειστικά στους φόρους

Οι έμμεσοι, οι πιο άδικοι φόροι. Κατανοητό; Όχι; Ε λοιπόν, στο περίπτερο, στο, super market, στο σουβλατζίδικο, την πιτσρία, παντού ο φτωχός εξισώνεται με τον έχοντα. Ο πλούσιος με τον μισθοσυντήρητο και ο ζάπλουτος με τον άστεγο

Πόσο ένα πακέτο τσιγάρα; Φερ ειπείν; Τέσσερα ευρώπουλα και κάτι ψιλά. Να το κάνουμε δέκα. Όπως στην Αγγλία, την Ιταλία και αλλού. Σ αυτή την περίπτωση η οικιακή βοηθός, η ο κλητήρας που θα μεταφέρει δυσεύρετα πούρα Αβάνας στο αφεντικό, κανένα πρόβλημα. Σιγά την αύξηση. Όμως ο κατώτερος μισθωτός θα μαζεύει γόπες από το πεζοδρόμιο. Πάμε παρακάτω

Ε τότε να συρρικνώσουμε το ποσοστό του ΦΠΑ. Ετσι ώστε η τιμή τροφίμων να πέσει και τότε θα ανακουφιστεί κάθε φτωχός και κάθε μεροκαματιάρης. Ωραία ακούγεται. Να το κάνουμε

Η απάντηση; Από την Ισπανία αλλά και την Πορτογαλία. Κι εκεί συρρίκνωσαν τον ΦΠΑ όμως τα αποτελέσματα το ίδιο δυσάρεστα. Γιατί; Μα επειδή οι πολυεθνικές και οι αλυσίδες, συνεννοημένες μεταξύ τους, απορρόφησαν τη διαφορά και στη συνέχεια τα ίδια τρόφιμα και τα ίδια προιόντα πρώτης ανάγκης, εξακολούθησαν να πωλούνται όπως παλιά. Με τις αρχικές τιμές

Ρίχνεις το ΦΠΑ, κερδίζουν οι πολυεθνικές. Δεν ρίχνεις το ΦΠΑ ξανακερδίζουν οι πολυεθνικές. Τα δικά μου δικά μου και τα δικά σου δικά μου. Πάμε παρακάτω

Πόσοι Ελληνες δηλώνουν ετήσιο εισόδημα άνω των εκατό χιλιάδων ευρώ; Μόνο είκοσι και επτά χιλιάδες. Ενας στους τόσους. Μα ρε παιδιά μόνο δικηγόρους ανώτερων κλιμακίων μαζί με περιζήτητους γιατρούς είναι τόσοι και ακόμα περισσότεροι. Οι άλλοι τι κάνουν; Σφυρίζουν αδιάφορα. Φοροκλέβουν και φοροδιαφεύγουν

Παράδειγμα, τέσσερις στους δέκα δηλώνουν ετήσιο εισόδημα κάτω από έξι χιλιάδες ευρώπουλα. Το τίποτα. Γι αυτό και δεν φορολογούνται. Πως να τους φορολογήσεις; Οι άνθρωποι πεθαίνουν της πείνας. Μα όλοι αυτοί ανήκουν στην περιζήτητη και κεντρώα πτέρυγα των ελεύθερων επαγγελματιών και των καταστηματαρχών. Ομως, σου λέει, οι άνθρωποι έχουν βγει στη ζητιανιά. Ασε τους λυπάμαι. Ετσι μου ρχεται να πάρω τα όρη και τα βουνά, να μοιράζω στους δύστυχους καρβέλια με την ουρά. Αλλωστε το δήλωσε αυτό και η συμπαθεστάτη Θεανώ Φωτίου

Γιατί όλα αυτά; Για δύο λόγους. Ο πρώτος λόγω Ελληνικής ιδιαιτερότητας. Μα είμαστε μέλη της Ευρωπαικής Ενωσης και μάλιστα του σκληρού πυρήνα. Να σου λέει, αλλά εμείς πορευόμαστε με τις δικές μας ιδιαιτερότητες. Από ιδιαιτερότητα σε ιδιαιτερότητα στο τέλος καταλήγουμε κάπου μεταξύ Βουλγαρίας και μισοτριτοκοσμικής νοσταλγίας

Ο δεύτερος και πιο βασικός λόγος είναι το σύστημα του καπιταλισμού, δηλαδή των πολυεθνικών και των αγορών. Από εκεί η αιτία και η προέλευση των αδικιών. Τότε να το αλλάξουμε. Και τι να γίνουμε, κάτι σαν τον υπαρκτό σοσιαλισμό; Ποτέ των ποτών. Καλύτερα, σου λέει, να μαζεύω γόπες από το πεζοδρόμιο παρά να αγναντεύω τον ουρανό έγκλειστος σε κάποιο μαντρί τάχα μου σοσιαλιστικό

Ο θρίαμβος του καπιταλισμού, η πανωλεθρία του υπαρκτού σοσιαλισμού. Καταλάβατε τώρα, γιατί πλην όλων των άλλων «λαθών», το άθροισμα των ψήφων Τσίπρα και Ανδουλάκη είναι κατώτερο της συμπαγούς Νέας Δημοκρατίας του Κυριάκου Μητσοτάκη; Πως έλεγε ο Ρήγας Φερραίος «κάλλιο είναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή»; Ετσι και τώρα «καλύτερα μια γόπα παρά σαράντα χρόνια έγκλειστος, απομονωμένος σε κάποιο σοσιαλιστικό μαντρί»!