Δημήτρης Δανίκας

Κάπως έτσι οι «ομάδες», οι φράξιες, οι λεγόμενες «συνιστώσες» περιορίστηκαν σε δεύτερους, τρίτους ρόλους. Μερικοί εξ αυτών και σε κομπάρσους. Και κάπως έτσι το «μαγαζί» του Αλέξη μετακινήθηκε λίγο προς το κέντρο και ακόμα πιο κοντά στη σοσιαλδημοκρατία

Μπας και πρόκειται για εσωτερική συνωμοσία; Κάτι σαν σχέδιο του αρχηγού με προφανή σκοπό να κουμαντάρει αυτός και μόνο αυτός τη διαχείριση και την χάραξη της γραμμής του κόμματος;

Λάθος και πλάνη. Η μετακίνηση ήταν και είναι απαραίτητη. Η μετακίνηση ήταν και είναι αναγκαστική. Η μετακίνηση οφείλεται στον παράγοντα που ονομάζεται «κέντρο», «μάζα», «ζελές». Τουτέστιν ως αμιγώς αριστερό κόμμα, έστω με αριστερά ορνιθοσκαλίσματα, ο κεντρώος «ζελές» δεν συγκινείται ούτε μετακινείται προς εσένα

Ο ΣΥΡΙΖΑ, την πρώτη φορά, την εκρηκτική και ανέλπιστη, κέρδισε την πλειοψηφία, επειδή πλήθος πολιτών πίστεψαν πως τα δύο μεγάλα, κυβερνητικά, κόμματα είχαν την αποκλειστική ευθύνη για την οικονομική χρεοκοπία της χώρας. Η οργή, η αγανάκτηση και η τιμωρητική μανία, αυτοί οι πραγματικοί «χορηγοί» εκείνης της ανέλπιστης εκτίναξης ενός κόμματος που από το τρία, τέσσερα, πέντε τοις εκατό εκτοξεύτηκε στην κυβερνητική πρωτοκαθεδρία

Όμως τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει, τα δεδομένα διαφορετικά, οι συνθήκες πιο σύνθετες και ο δρόμος ένας και μοναδικός. Με την Αριστερά καμία ελπίδα. Εκεί εκεί στη Β Εθνική. Η Αριστερά, στη συνείδηση των πολιτών, είναι ταγμένη και προορισμένη να καταλαμβάνει κάποια έδρανα της αντιπολίτευσης. Η αριστερά της κριτικής, όχι της πράξης

Και επειδή το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα, με την προσθήκη ΚΙΝΑΛ, φαίνεται να ανακάμπτει. Και επειδή η πολιτική γραμμή κάθε υποψήφιου κυβερνητικού κόμματος είναι μονόδρομος. Και επειδή αυτός ο μονόδρομος είναι συστημικός, για όλους αυτούς τους λόγους, ο ΣΥΡΙΖΑ αλλάζει τα ρούχα του και τα φοράει αλλιώς

Με απλά λόγια μικρά πηδηματάκια προς το κέντρο. Γι αυτό, αν το έχετε προσέξει, όλοι οι εκπρόσωποί του σε όλα τα τηλεοπτικά «παραθύρια» αναφέρονται συστηματικά στα «στρώματα» των μικρομεσαίων και μεσαίων. Γι αυτό, αν το έχετε προσέξει, οι εκπρόσωποι του κόμματος προσπαθούν να χαμηλώνουν τους τόνους και ταυτόχρονα να συγχρονίζονται με τους συναδέλφους τους της πράσινης αλλαγής. Γι αυτό οι κραυγές του Παύλου Πολάκη περίπου συρρικνώθηκαν. Και γι αυτό, μέσα σ αυτό το κλίμα και με αυτά τα δεδομένα, το κόμμα έγινε «μαγαζί» του προέδρου και τα περισσότερα μέλη της κεντρικής επιτροπής θεωρούνται «προεδρικοί»

Με δεδομένο το κεντρώο προσανατολισμό του Κυριάκου. Λίγο προς τα δεξιά. Με δεδομένο τον επίσης κεντρώο προσανατολισμό του Νίκου Ανδρουλάκη με αναφορά στην σοσιαλδημοκρατία. Ε τότε και τα τρία αυτά κόμματα περιφέρονται γύρω από τον ίδιο άξονα με διαφοροποιήσεις που οι περισσότερες είναι ρητορικές, κυρίως της αντιπολίτευσης, παρά εφικτές

Και επειδή τα τρία αυτά κόμματα μοιάζουν, το κριτήριο επιλογής στη ψήφο της πλειοψηφίας των πολιτών είναι ένα: ποιος ο πρωταγωνιστής εκ των τριών;

Γι αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ μετακινείται με αρχηγικό προσανατολισμό. Γι αυτό ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν πείθει για ρόλο πρωταγωνιστικό. Και γι αυτό ο Κυριάκος, μετά από τόσες κρίσεις και με τον αχαλίνωτο καλπασμό ακρίβειας, εξακολουθεί να προηγείται

Για να το κάνω πιο λιανά. Η ερώτηση απλή και σχηματική: εσύ ποιον από τους τρεις θα ψήφιζες; Μα τον Κυριάκο φυσικά!