Δημήτρης Δανίκας

Με αφορμή λοιπόν το προχθεσινό ανεκδιήγητο χάλι της ΑΕΚ, της ομάδας μου, απέναντι στον ΠΑΟΚ της Τούμπας. Πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένη γουλί. Οι καταστάσεις τόσο γελοίες, τόσο κωμικοτραγικές όσο και εντελώς νεοελληνικές. Παραπέμπουν στην παροιμιώδη κουτοπονηριά εκατοντάδων που επιχειρούν και αλιεύουν σε θολά νερά

Είναι τόσο Ελληνικές αυτές οι δύο ιστορικές ομάδες (όπως και άλλες πολλές) που εντός του γηπέδου της Τούμπας από τους είκοσι δύο ποδοσφαιριστές μόνο τρεις διέθεταν ελληνική ιθαγένεια. Δύο από τον ΠΑΟΚ, ο Μιχαηλίδης και ο Πασχαλάκης, μόνο ένας από την ΑΕΚ κάποιος ονόματι Τζαβέλας που όσο εκείνος γνωρίζει από άμυνα τόσο εγώ είμαι αστροναύτης

Οι υπόλοιποι προέρχονται από παντού, φυσικά μισθοφόροι, φυσικά αδιάφοροι για τη φανέλα που φέρουν στο πλαδαρό κορμί τους και φυσικά αγορασμένοι προφανώς έναντι ελάχιστων τα οποία στη συνέχεια και για λόγους πονηρούς μεταμορφώνονται σε εκατομμύρια

Με αποτέλεσμα η Ελλάδα να εμφανίζεται εντελώς ανίκανη και στείρα από ποδοσφαιρικά ταλέντα. Γεγονός παραποιημένο, ψεύτικο και πλαστό. Αφού τα καλύτερα και πιο σπουδαία ταλέντα καταλήγουν στο εξωτερικό. Αφού οι πρόεδροι των ανώνυμων εταιρειών αποφεύγουν να «ψωνίζουν» Ελληνόπουλα που κάνουν καριέρα στο εξωτερικό, προτιμώντας μισθοφόρους διαφόρων γεωγραφικών περιοχών

Και αφού η Εθνική Ελλάδος απαρτίζεται αποκλειστικά, σχεδόν, από Ελληνες παίκτες του εξωτερικού. Τρελό!

Ετσι το «προιόν» πίπτει από εβδομάδα σε εβδομάδα. Και έτσι η ΑΕΚ έχει μετατραπεί σε σάκο του μποξ. Το απίστευτο αυτής της θλιβερής, κωμικοτραγικής ιστορίας, είναι ότι αυτή η μεγάλη ιστορική ομάδα, παραλίγο να ηττηθεί από τη Λαμία η οποία, παρεμπιπτόντως, διαθέτει περισσότερους Ελληνες από ξένους μισθοφόρους

Και να φανταστεί κανείς ότι ο προυπολογισμός, τουλάχιστον στα χαρτιά, της Ενωσης είναι πέντε φορές μεγαλύτερος από τον αντίστοιχο της Λαμίας. Ασε το άλλο με τον Σέρβο προπονητή της ΑΕΚ Βλάνταν Μιλόγεβιτς. Όπως τον έβλεπα στην οθόνη είχα την αίσθηση πως ο τύπος ταιριάζει να παίξει σε ταινία του Γιάννη Οικονομίδη υποδυόμενος άνθρωπο της Βουλγάρικης μαφίας

Ολοι αυτοί οι τάχα μου παικταράδες και ο τάχα σπουδαίος προπονητής από Σερβία, κατέληξαν στο καναβάτσο να δέχονται αλλεπάλληλες γροθιές από τους παίκτες της αντίπαλης ομάδας. Οι σπουδαίοι ποδοσφαιριστές από Ελβετία εντελώς τουρίστες, ο άλλος σπουδαίος ο Αραούχο σε ρόλο παρατηρητή, οι αμυντικοί να τρέχουν σε ρελαντί και οι επιθετικοί να μην μπορούν να ανταλλάξουν μεταξύ τους μια μπάλα της προκοπής

Αν συγκρίνει κανείς την ομαδάρα της ΑΕΚ της δεκαετίας του ενενήντα επί Ντούσαν Μπάγιεβιτς μ αυτά τα καλοπληρωμένα παλτά από Γαλλία, Ελβετία και αλλού, είναι σα να βλέπει από μια μεριά την Μπάρτα τω ν Μέσι, Ινιέστα, Τσάβι και από την άλλη τον Αστέρα Αμαλιάδας

Μα δεν ντρέπονται; Που τέτοιο πράγμα. Μα καλά δεν πρέπει επιτέλους να μπει ένας φραγμός στην πλημμυρίδα όλων αυτών των μισθοφόρων που έχουν μετατρέψει το ελληνικό πρωτάθλημα σε πτυελοδοχείο μπάλας, γηπέδων και εξωφρενική περιφρόνηση των οπαδών; Μα καλά ουδενός το αυτί δεν ιδρώνει μ αυτό τον κατήφορο;

Το ελληνικό ποδόσφαιρο, πλην εξαιρέσεως του «Θρύλου», ο καρπαζοεισπράκτορας και η χλεύη όλων των ευρωπαικών ομάδων, ακόμα και μιας κάποιας «Σέριφ» από Μολδαβία που τώρα βρίσκεται και κερδίζει στο Champions League ενώ μέχρι πριν ούτε οι Μολδαβοί, που λέει ο λόγος, δεν την γνώριζαν. Το τέλος του κατήφορου είναι πάτος!