Δημήτρης Δανίκας

Χυδαίο; Κι όμως, στην πραγματικότητα όλοι αυτοί οι αρνητές έτσι και καταλήξουν διασωληνωμένοι σε κάποια ΜΕΘ θα τα κάνουν πάνω τους. Και από τον τρόμο τους θα λένε «στερνή μου γνώση, να σ’ είχα πρώτα». Με αφορμή, λοιπόν, το κύμα των αρνητών που επικαλούνται τις ατομικές τους ελευθερίες, μερικά πράγματα, έτσι σκόρπια:

Ενα, λοιπόν. Ακούγοντας σε πρωινή ραδιοφωνική εκπομπή σοβαρό (υποτίθεται) στέλεχος του Αλέξη Τσίπρα να απαιτεί τεκμηρίωση για την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού, έχω να του τρίψω στα μούτρα τα εκατομμύρια των θυμάτων αυτού του αόρατου και ακατανίκητου εχθρού. Ποια άλλη τεκμηρίωση θέλει; Τον εαυτό του σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας; Ελεος, σύντροφε!

Δύο, λοιπόν. Οποιος πορεύεται πάνω σε δύο βάρκες, με μαθηματική ακρίβεια θα γκρεμιστεί και θα καταλήξει στον πάτο του βυθού. Δηλαδή και υπέρ εμβολιασμού και υπέρ αρνητών! Και υπέρ κοινής λογικής και υπέρ ανοησίας! Δεν γίνεται! Ομως για τους οπορτουνιστές και τους τυχοδιώκτες γίνεται. Αφού, σου λέει, έτσι θα είμαι αρεστός και στους μεν και στους δε. Αμ δε! Γιατί «δεν»; Επειδή πόλεμος. Επειδή πρέπει να διαλέξεις μεριά και στρατόπεδο. Και επειδή είναι αδύνατον και με τον Ομέρ Βρυώνη και με τον Κολοκοτρώνη. Καπάκια κάνεις; Καλά να πάθεις!

Τρία, λοιπόν. Ο εμβολιασμός υπεράνω παρατάξεων, πολιτικών, κομμάτων, κοινωνικών τάξεων και χωρών. Που σημαίνει COVID-19 και εμβολιασμός πορεύονται άνευ ιδεολογικών επιχειρημάτων. Ανευ πολιτικών στρατηγικών και σχεδιασμών. Ανευ χρωμάτων και σημαιών. Σε κανέναν και πουθενά δεν δίνουν λογαριασμό. Μωρέ, δεν πά’ να τσαμπουνά ό,τι γουστάρει ο Παύλος Πολάκης; Ο ιός θα ορμήσει και όποιον πάρει ο χάρος. Οποιος επικαλείται πολιτικές και ιδεολογικές συγκρούσεις το κάνει εκ του πονηρού. Για δύο λόγους. Είτε για ψηφοθηρία είτε από βλακεία. Διάλεξε!

Τέσσερα, λοιπόν. Ποιο το ανώτερο, το υπέρτατο, το ύψιστο αγαθό; Μα, φυσικά, το δικαίωμα στη ζωή. Ετσι και τερματίσεις, ούτε ατομικές ελευθερίες, ούτε συνταγματικά δικαιώματα, ούτε προσωπικές απόψεις, ούτε υποκειμενικές τοποθετήσεις, ούτε τίποτα. Μόνο σκοτάδι. Μόνο το απόλυτο κενό. Oλα χάνονται. Και αυτό στοιχειώδες.

Πέντε, λοιπόν. Αναφορικά με τους νέους. Αναφορικά με το επιχείρημά τους, το γνωστό «εμάς δεν μας σκοτώνει ο ιός, απλώς θα το υποστούμε όπως συμβαίνει με μια απλή γριπούλα». Ας το δεχτώ. Η απάντηση είναι απλή. Και οι γονείς; Και οι παππούδες και οι γιαγιάδες; Στα παλαιότερα των υποδημάτων σας! Ποιος ο ένοχος αυτών των αστήρικτων και γελοίων αντιλήψεων; Φυσικά, οι γονείς. Ετσι τα μεγάλωσαν. Ετσι τα ανάθρεψαν. Ας πρόσεχαν!
Το τίμημα που θα πληρώσουν θα είναι βαρύ. Και μαζί μ’ αυτούς θα το πληρώσει και η κοινωνία. Ολοι μαζί με την ίδια βάρκα πορευόμαστε. Η δική σου ανοησία, η δική σου επιπολαιότητα, ο δικός σου οχαδερφισμός καταλήγει σαν σφαίρα στη δική μου ύπαρξη, στη δική μου ζωή. Ούτε στοιχειώδης αλληλεγγύη για τους δικούς σου ανθρώπους. Η ανοησία σου, ο θάνατός μου. Ανατριχιαστικό!

Εξι, λοιπόν. Τι περιμένουμε να μας πουν και να μας εξηγήσουν όλοι αυτοί οι επιδημιολόγοι, λοιμωξιολόγοι και άλλοι ειδικοί; Αν πρέπει να φοράμε ή να μη φοράμε μάσκες; Αν πρέπει να εμβολιαστούμε; Αν πρέπει να τηρούμε αυστηρά μέτρα ατομικής υγιεινής; Μα τόσο... γκα γκα ου α; Δηλαδή τι δεν καταλαβαίνεις; Πόσο δύσκολο είναι; Ενα, δύο, τρία. Και μάσκες σε κλειστούς χώρους και υγιεινή και εμβολιασμός. Στοιχειώδες. Μα, τι είσαι; Πεντάχρονο μωρό σε βρεφονηπιακό σταθμό;

Τελειώνοντας δεν έχω παρά να αντιγράψω και προσυπογράψω ανάρτηση του Δημήτρη Πουλικάκου στο Facebook που λέει: «Πεθαίνουμε; Ναι! Μαθαίνουμε; Οχι!».