Δημήτρης Δανίκας

Εκεί όπου συνωστισμός. Εκεί όπου άπαντες καθηλωμένοι με το στόμα ανοικτό. Αυτή η πρώτη εικόνα. Πάμε σε μια τελευταία είδηση. Διατυπωμένη εντελώς επιπόλαια και ρηχά. Όπως συνήθως συμβαίνει στην νεοελληνική και χύμα δημοσιογραφία

Οι «μπάτσοι-γουρούνια» όρμησαν, όλους τους εξεδίωξαν κακήν κακώς και στη συνέχεια το θέατρο το «βούλωσαν» με τσιμέντο και λουκέτα. Τουτέστιν Far West. Τουτέστιν οι «μπάτσοι» κάνουν ό, τι γουστάρουν. Τουτέστιν το θέατρο υπό διωγμό

Ένα λοιπόν. Εξ όσων γνωρίζω το «Εμπρός» έχει περιέλθει στην περιουσία του ΤΑΙΠΕΔ (Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου). Αρα το «Εμπρός» δεν είναι ορφανό, έχει ιδιοκτήτη

Δύο λοιπόν. Το ίδιο «βάρβαρο» περιστατικό είχε συμβεί και στο παρελθόν. Όμως πάλι επανήλθαν τα «παιδιά». Πάλι εγκαταστάθηκαν χωρίς να πληρώνουν μία. Και πάλι τα έκαναν γης μαδιάμ. Αλήθεια ποιοι έχουν αρπάξει και βουτήξει όλα αυτά τα «αρχαία» τυπογραφεία; Με τα οποία αυτό το θέατρο είχε εξασφαλίσει τον τίτλο του «διατηρητέου»; Μούγκα!

Τρία λοιπόν. Προφανώς τα αφεντικά του ΤΑΙΠΕΔ δεν ενδιαφέρθηκαν. Προφανώς το θέατρο δεν το ανακαίνισαν. Προφανώς νέο ιδιοκτήτη δεν αναζήτησαν. Και προφανώς δεν το ενοικίασαν. Αν το είχαν πράξει, τότε το «Εμπρός» θα είχε προστατευθεί και θα λειτουργούσε προς το συμφέρον τόσο της θεατρικής τέχνης όσο και των θεατών

Τέσσερα λοιπόν. Τα «παιδιά» που είχαν εγκατασταθεί παρανόμως δεν πλήρωναν μία. Σιγά που θα το έκαναν. Δηλαδή το κέφι τους. Δηλαδή η ασυλία τους. Και δηλαδή «μπάτσοι γουρούνια». Θαυμάσια. Και παρανομία. Και αρπαγή ξένης περιουσίας. Και τάχα μου ευαισθησία. Και τάχα μου προοδευτικοί και «επαναστάτες». Κάπως έτσι

Πέντε λοιπόν. Εσύ, ας πούμε. Που είσαι αριστερός. Που είσαι κομμουνιστής. Που είσαι ριζοσπαστικός. Εσένα το λέω. Τι ακριβώς θα έκανες στην υποθετική περίπτωση που κάποιοι «επαναστάτες» ορμούσαν, άρπαζαν το σπίτι σου και άραζαν τη βολή τους; Τίποτα; Θα τους δεχόσουν με ανοιχτή αγκαλιά; Θα τους πλάκωνες στο ξύλο; Θα καλούσες το 100; Θα έβγαινες ωρυόμενος στα κανάλια; Τι;

Εξι λοιπόν. Το «Εμπρός» επί των ημερών μας έχει μεταλλαχθεί στο αντίθετό του: «όπισθεν ολοταχώς». Το ΤΑΙΠΕΔ αδιαφορεί. Το θέατρο ρημαγμένο. Τα τυπογραφεία άφαντα από κάποια «επαναστατική» αρπαγή. Οι «επαναστάτες» μπουκάρουν και κάνουν ό, τι γουστάρουν. Οι «μπάτσοι-γουρούνια» κάποια στιγμή εμφανίζονται με τσιμέντο και λουκέτα. Και εντός ολίγων πάλι από την αρχή

Το επιμύθιο γνωστό. Ο μέσος Νεοέλληνας με τις πιο χλωμές επιδόσεις τόσο στο θέατρο όσο και στον κινηματογράφο. Το κράτος πέρα βρέχει. Αποτύπωμα κι αυτό μιας γνωστής συστηματικής «αδιαφορίας». Τα διάφορα «παιδιά» εντοπίζουν και ορμάνε. Και οι σχολιαστές, ανάλογα με τις κομματικές τους προτιμήσεις, πότε υποστηρίζουν το ένα και πότε το άλλο. Εγινε το περιστατικό επί Νέας Δημοκρατίας; Είδες λοιπόν πόσο αντιδραστική είναι αυτή η παράταξη; Εγινε επί ΣΥΡΙΖΑ; Είδες αριστερή υποκρισία;

Το συμπέρασμα; Η εγχείρηση πέτυχε ο ασθενής πέθανε!