Βασίλης Τσακίρογλου

Χτυπημένοι από την ανεργία, αυτοί που έχουν την τύχη να έχουν σταθερές, καλές δουλειές, υιοθετούν και εφαρμόζουν τις εργασιακές συμπεριφορές και σχέσεις, σύμφωνα με τα Ευρωπαϊκά πρότυπα.

Σχέσεις κοινωνικού διαλόγου, που σε αλλά κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κατέστησαν τον συνδικαλισμό συμμέτοχο στην αναπτυξιακή πορεία των χωρών τους.

Χωρίς να παραιτούνται των δικαιωμάτων τους, σιγά σιγά, τα εργατικά Σωματεία της σημερινής Ελλάδας, αποδεσμεύονται από τον κομματικό δογματισμό και την κομματική εκμετάλλευση που χρόνια υπέμεναν.

Επικεντρώνονται σε μια κοινή πορεία ανάπτυξης των εταιριών που εργάζονται, συμβάλλοντας στην σταθερή τους απασχόληση κ στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας μας.

Αυτό που βίωσε η χώρα για περισσότερα από 30 χρόνια ήταν ένας συνδικαλισμός χωρίς ουσιαστικό προσανατολισμό. Από τη μια πλευρά υπήρχαν σωματεία που ασκούνταν αδιάκοπα σε μια κομματική επαναστατική γυμναστική και από την άλλη σωματεία με διεκδικήσεις πέρα και κόντρα στην οικονομική πραγματικότητα.

Και αυτό η χώρα το πλήρωσε ακριβά. Επιχειρήσεις έκλεισαν γιατί βρέθηκαν αντιμέτωπες με αδιέξοδες διεκδικήσεις και άρνηση ακόμα και της απλής λογικής. Επιχειρήσεις δεν ήρθαν να επενδύσουν γιατί ήξεραν ότι θα έρθουν αντιμέτωπες με ένα συνδικαλιστικό κίνημα που αρνείται να δει την πραγματικότητα όπως διαμορφώνεται στον διεθνή ορίζοντα.

Χρειάστηκε να περάσουν 7 χρόνια κρίσης για να υπάρξει μια πιο αισιόδοξη εικόνα στον χώρο. Στις Προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ του λιμανιού του Πειραιά εκεί που η παρουσία της COSCO έχει φέρει εντυπωσιακά αποτελέσματα στην αύξηση της παραγωγής, λαμβάνει χώρα ένα ασυνήθιστο πείραμα για τα ελληνικά εργασιακά δεδομένα.

Ένα νέο Σωματείο εργαζομένων προσπαθεί να οργανωθεί χωρίς τα βαρίδια του παρελθόντος, χωρίς κομματικό πρόσημο, χωρίς να αποκλείει κανέναν από μέλος του.

Το αποτέλεσμα: είναι μαζικό (τις πρώτες μέρες της ίδρυσής του συμμετέχουν ως μέλη περίπου το 60% των εργαζομένων), έχει μέλη εργαζομένους από κάθε τομέα των επιχειρήσεων που εκπροσωπεί, έχει ενωτικό λόγο και δείχνει να βάζει νέες βάσεις για την εκπροσώπηση των εργαζομένων στη λήψη αποφάσεων.

Ο λόγος για την επιτυχία αυτής της απόπειρας φαίνεται να είναι απλός. Οι εργαζόμενοι κουράστηκαν να αντιμετωπίζονται ως εργαλεία από τα κομματικά συνδικάτα για να πετύχουν τους στενούς κομματικούς στόχους τους. Κουράστηκαν να βρίσκονται αντιμέτωποι με ανεφάρμοστες διεκδικήσεις που είχαν σαν μόνο αποτέλεσμα την όξυνση της σύγκρουσης και την διαιώνιση των προβλημάτων.

Είναι πολύ νωρίς για να κριθεί η επιτυχία ενός τέτοιου εγχειρήματος, αλλά η μαζικότητα της συμμετοχής από την πρώτη μέρα της ίδρυσής του μόνο αισιοδοξία μπορεί να δίνει.