Βασίλης Στεφανακίδης

Αυτό που με τρελαίνει πάνω απ’ όλα, είναι που αδυνατώ να καταλάβω γιατί έπρεπε να φθάσουμε εδώ για να πάρουν αυτά τα σκληρά μέτρα. Γιατί δηλαδή δεν τα πήραν από την πρώτη στιγμή όπως συμφώνησαν στο πρώτο μνημόνιο, να υποστεί το όποιο σοκ η κοινωνία, να πιάναμε πάτο και σήμερα ενδεχομένως να βλέπαμε και να μας έβλεπαν με άλλο μάτι.

Θα μου πείτε, εδώ ο πρωθυπουργός χρειάστηκε να πάει στο Νταβός για να αντιληφθεί ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα στην οικονομία και ο τότε υπουργός του Παπακωνσταντίνου που κάθισε ενάμιση χρόνο στην καρέκλα του υπουργού Οικονομικών και δεν κατάλαβε  τίποτα. Σωστά, έτσι είναι και οι ευθύνες αυτές δεν παραγράφονται.

Όμως να, ειλικρινά δεν το περίμενα από τον αντικειμενικά ευφυή Βενιζέλο να θεωρεί ότι μπορεί να ντριμπλάρει για άλλη μια φορά τους Tροϊκανούς λέγοντας τους τάχαμου και δήθεν ότι  εδώ που φθάσαμε χρειάζεται εκ νέου μια πολιτική διαπραγμάτευση με τα αφεντικά τους!

 Δεν κατάλαβε δηλαδή ότι πλέον η αξιοπιστία της χώρας αλλά πολύ φοβούμαι και της κυβέρνησης, είναι ανύπαρκτη και άρα δεν μπορεί να διαπραγματεύεται. Απλά να εκτελεί τις εντολές των αφεντικών δανειστών.

Τόσος χρόνος χαμένος αλλά και τόσο πολιτικό κεφάλαιο σπαταλημένο από μια κυβέρνηση που θα μπορούσε όντως να αλλάξει ότι σάπιο υπάρχει εδώ και δεκαετίες στον τόπο.

Και τώρα τι;

Σωθήκαμε;

Μεγάλη κουβέντα. Απλά για πρώτη φορά προσπαθούμε να δείξουμε στους δανειστές ότι θα κάνουμε  αυτά που υποσχεθήκαμε για να πάρουμε τα λεφτά τους.

Επειδή όμως υπάρχει μεγάλη απόσταση μέχρι την υλοποίηση και πολλές οι παράμετροι που επιδεινώνουν συνεχώς τη θέση μας, το red alert θα συνεχιστεί επί μακρόν, οι δε προφητείες των ξένων μέσων ενημέρωσης, για κοινωνική έκρηξη μάλλον θα επαληθευτούν.