Συναντήσαμε την Χερτζίγκοβα και προσπαθήσαμε να την κοιτάξουμε στα μάτια

Συνέντευξη: Τάσος  Θεοδωρόπουλος (ttheodoropoulos@mnm.gr)

Hταν ένα ζεστό μεσημέρι Μαΐου, στο VIP lounge της Chopard, στο ξενοδοχείο «Martinez» στις Κάννες. Επτά ορόφους πάνω από την τρέλα της Κρουαζέτ, που από ψηλά μοιάζει πολύ λιγότερο σκληρή από την πραγματικότητα, σαν τις «πειραγμένες» γυαλιστερές εικόνες που βλέπεις στις καρτ ποστάλ.

Δεν σε αγγίζει, απλώς τη χαζεύεις από τη βεράντα, με φόντο τη θάλασσα και την κατευναστική ήπια θερμότητα ενός φιλόξενου ήλιου που τρυπώνει όσο πρέπει μέσα από τα φυτά. Ποτέ μου δεν αισθάνθηκα οικεία με τον κοσμοπολιτισμό των Καννών.

Ακόμα περισσότερο, σε περιορισμένα VIP περιβάλλοντα. Πάντα φοβάμαι μην προδοθεί η επίπλαστη άνεσή μου  
από το λιγούρικο βλέμμα του μισθοσυντήρητου δημοσιογράφου. Κι αισθάνομαι όπως φαντάζομαι ότι αισθάνονται οι άπειροι ηθοποιοί όταν τους τοποθετούν σε μεγεθυμένα για λόγους κινηματογραφικής προοπτικής σκηνικά: να μικραίνω συνεχώς έως ότου εξαφανιστώ και απαλλαγώ από το μαρτύριο.

Το ακριβώς αντίθετο από την Εύα δηλαδή. Με 1,80 -εντυπωσιακό για γυναίκα- ύψος, δεν παύει να είναι πιο κοντή μου δύο με τρεις πόντους. Αν αυτό αληθεύει, τότε γιατί στη μαθηματική εξίσωση της οπτικής μου προέκυψα μπροστά της τουλάχιστον 20 εκατοστά πιο κοντός; Και όχι, δεν είναι μόνο οι γόβες στιλέτο που το προκάλεσαν αυτό. Ντυμένη με ένα εντυπωσιακό στο φως του ήλιου ασημί φόρεμα και τα εκπληκτικά κοσμήματα της Chopard, χαμογελαστή και τόσο άνετη όσο δεν θα καταφέρω ακόμα και αν κάνω 100 ασκήσεις θάρρους, το 37χρονο σήμερα σούπερ μοντέλο από την Τσεχία με τα γαλαζοπράσινα μάτια που έγινε διάσημο από τη διαφήμιση των Wonderbra, στην οποία φορώντας έναν στηθόδεσμο προκαλούσε τους οπτικούς προσκυνητές λέγοντάς τους «κοίτα με στα μάτια», με κοιτούσε στα μάτια.

Κι εγώ κοιτούσα οπουδήποτε αλλού μπορούσα, επιστρατεύοντας την προσομοίωση παιδικής χαριτωμενιάς στις κινήσεις μου, για να μασκάρω την αμηχανία μου. Κάθεται πλάι μου, για να φωτογραφηθούμε μαζί. Πεπεισμένος ότι δεν βγαίνω καλός αν γελάσω, κοιτάζω τον φακό με το προβαρισμένο ύφος του θυμωμένου εργοδηγού. Η Εύα με παίρνει χαμπάρι και με σκουντάει κοριτσίστικα με τον ώμο της. «Τι μούτρα είναι αυτά; Γέλα». Είναι πραγματικά πολύ όμορφη. Και το πιο εκνευριστικό είναι το πόσο άνετα νιώθει με αυτό, σαν να της ήταν χρωστούμενο από προηγούμενη ζωή, διατηρώντας ισορροπία ανάμεσα στο χαμόγελο, στην πόζα, στο νάζι, στη φωτογενή πλήξη και την υποψία μιας μοντελίστικης αφέλειας.

Ή την αφέλεια που προκύπτει από την πλήξη. Ή τίποτα από τα δύο, εφόσον δεν μπορείς να ξέρεις με σιγουριά αν κι αυτό είναι ακόμα ένας ρόλος που καταλήγει, όπως κάθε καλός ρόλος, να σε καταστήσει ανίκανο να αντισταθείς στην προσφορά ενός μήλου από τα χέρια της Εύας.

 Αν σύμφωνα με τη χριστιανική μυθολογία η Εύα είναι το κτήνος, ποιος είναι η πεντάμορφη εδώ πέρα;
 Γουάου, είμαι το κτήνος; Οντως; Επειδή έπεισα τον Αδάμ να δαγκώσει το μήλο; Δεν βρίσκω κάτι το κτηνώδες σε αυτό. Προτιμώ να βλέπω τα πράγματα δισυπόστατα. Μάλλον είμαι και η πεντάμορφη και το κτήνος.

 Ηρθες καλεσμένη στις Κάννες από τη Chopard. Δεν βρίσκεις άδικο το ότι οι άντρες δεν έχουμε ποικιλία στα κοσμήματά μας όπως οι γυναίκες;

 Δες το σαν μια εκδίκηση του γυναικείου φύλου. Στα αρχαία χρόνια τα κοσμήματα ήταν προνόμιο των αντρών. Ναι, είναι μια εκδίκηση και ετοιμάζουμε και άλλες στην πορεία.

 Εχεις ποτέ  χαρίσει  
σε σύντροφό σου κόσμημα;

 Οχι, προτιμώ να μου χαρίζουν. Ρολόι έχω δωρίσει, αλλά κόσμημα-κόσμημα, όπως δαχτυλίδι,  κολιέ, σκουλαρίκια, ποτέ.

 Ως μοντέλο, αντιπροσωπεύεις τόσο τη σύγχρονη αντίληψη για την ομορφιά όσο και την εφήμερη μιντιακή αποθέωση αυτού του προτύπου. Μήπως, όμως, αυτού του είδους η ομορφιά δεν είναι τίποτα περισσότερο από έναν τρόπο να εξορκίζουμε τον φόβο του θανάτου;

 Μμμ, δεν ξέρω. Δεν νομίζω. Νομίζω ότι αυτή η απεικόνιση της ομορφιάς είναι περισσότερο ένας τρόπος να ονειρεύεσαι. Στις ταινίες, στις φωτογραφήσεις των περιοδικών. Ενας τρόπος για να δώσεις στους ανθρώπους μια φαντασίωση να ονειρεύονται.
 
 Κάποια στιγμή επεδίωξες να κάνεις κινηματογραφική καριέρα, αλλά τα τελευταία χρόνια απομακρύνθηκες από αυτό. Υπάρχει κάποιος λόγος;

 Αν παρουσιαστεί  ξανά μια ευκαιρία, θα μου άρεσε πολύ να το δοκιμάσω ξανά, αλλά δεν με απασχολεί. Αισθάνομαι ότι το μόντελινγκ μοιάζει πολύ με την ηθοποιία. Πάντα δημιουργώ έναν χαρακτήρα που υποδύομαι όταν βρίσκομαι στην πασαρέλα ή ποζάρω στον φακό. 

 Το πιο διάσημο διαφημιστικό σου, για τους στηθόδεσμους Wonderbra είχε motto τη φράση «Κοίτα με στα μάτια». Σοβαρά τώρα, αν κάποιος straight άντρας σε κοίταζε πραγματικά στα μάτια με τη συγκεκριμένη σου αμφίεση, θα τον έβρισκες εντάξει;

 Ναι, θα τον  έβρισκα εντάξει, γιατί όχι; (γελάει  αμήχανα) Δεν ξέρω τι ακριβώς να απαντήσω σε αυτή σου την ερώτηση. 

 Εσένα ποιο  είναι το αγαπημένο σου σημείο σε έναν άντρα;

 Το μυαλό του. Το μυαλό ενός άντρα μπορεί να είναι το πιο σέξι σημείο του.

 Υπάρχει κάποια  συγκεκριμένη τοποθεσία στην Ελλάδα στην οποία θα ήθελες να φωτογραφηθείς  
για μια δουλειά;

 Δεν ξέρω πολύ καλά την Ελλάδα. Μάλλον θα έπρεπε να μου υποδείξεις εσύ κάτι. Εχω βρεθεί στην Ελλάδα, αλλά δεν θυμάμαι ονομασίες από τα μέρη όπου πήγα και σίγουρα υπάρχουν πολλά ακόμα να δω. Μάλλον θα ήθελα να φωτογραφηθώ στην κορυφή ενός βουνού με τη θάλασσα από κάτω.
 Εντάξει, δεν μου λες κάτι εντελώς ελληνικό. Κι εδώ στις Κάννες που είμαστε, αν πάμε πιο πέρα, στην Αντίμπ, το ’χεις αυτό το σκηνικό.
 Οοοχι, γιατί  στο βουνό θα είχε εγκαταλελειμμένα ξωκλήσια. Ή, τέλος πάντων, μικρά χτίσματα που θα έμοιαζαν σαν να ήταν κάποτε ξωκλήσια.

 Υπάρχουν στιγμές που επιθυμείς  
να μην είχες γίνει τόσο αναγνωρίσιμη; Να περνάς απαρατήρητη από έναν δρόμο, χωρίς δημοσιογράφους και ανθρώπους να φωνάζουν το όνομά σου και να σου ζητάνε μια δήλωση;

 Υπάρχει πάντα  τρόπος να περνάς απαρατήρητος, να διασχίσεις ένα πλήθος χωρίς να σε αναγνωρίσουν, αν το θες πραγματικά. Υπάρχουν μέρη στα οποία κανείς δεν θα ασχοληθεί μαζί σου και μέρη που εκ των προτέρων γνωρίζεις ότι θα ασχοληθούν και πας εκεί επειδή αυτό επιθυμείς. 

 Για ποιον  λόγο νομίζεις πως μετά  
τη γενιά των σούπερ μοντέλων της δεκαετίας του ’90, στην οποία ανήκεις, τα κορίτσια που ασχολήθηκαν  
με το επάγγελμά σας δεν κατάφεραν στην πλειονότητά τους να αποκτήσουν ανάλογη αναγνωρισιμότητα και star status;

 Οι εποχές  αλλάζουν. Ο προβολέας είναι στραμμένος πολύ περισσότερο  
στις ηθοποιούς και λιγότερο στο  
τι συμβαίνει στον χώρο της μόδας.  
Σήμερα υπάρχουν πολύ περισσότερες κατηγορίες διασήμων για να τροφο- 
δοτήσουν τα media και υπάρχει μια ολόκληρη βιομηχανία πάνω στη δημιουργία και την κατανάλωση εντυπώσεων.