Θολώνει η «καθαρή έξοδος» από τα μνημόνια: Διαρκής επιτήρηση το μήνυμα από Βερολίνο

Αν η έγκυρη εφημερίδα Handelsblatt αποδίδει αξιόπιστα σε γενικές τις κυρίαρχες τάσεις της γερμανικής ελίτ και τις στοχεύσεις των πολιτικών κέντρων του Βερολίνου, τότε τα μηνύματα για τις επιδιώξεις της κυβέρνησης τους επόμενους μήνες και κυρίως για την επόμενη ημέρα του μνημονίου και το αφήγημά της ότι η χώρα θα αποτινάξει το ζυγό των δανειστών και θα έχει μία «καθαρή έξοδο» από τα προγράμματα προσαρμογής, είναι μάλλον δυσάρεστα.  

«Εάν ο Τσίπρας καταφέρει να κλείσει το τρέχον πρόγραμμα όπως είναι προγραμματισμένο τον Αύγουστο του 2018, αυτό θα ήταν μια σημαντική πολιτική επιτυχία. Την υπόσχεσή του όμως να απελευθερώσει την χώρα του από την επιτήρηση των διεθνών πιστωτών δεν μπορεί να την τηρήσει. Μετά από τα τρία προγράμματα  βοήθειας το 80% του ελληνικού χρέους βρίσκεται στα χέρια διεθνών πιστωτών. Η αποπληρωμή αυτών των δανείων εκτείνεται μέχρι το 2059» σημειώνει η Handelsblatt, στο τελευταίο της δημοσίευμα για το ελληνικό θέμα , προσγειώνοντας μάλλον ανώμαλα το Μέγαρο Μαξίμου.

Η κυβέρνηση είναι περίπου, αν όχι απόλυτα βέβαιη ότι η τρίτη αξιολόγηση θα κλείσει έγκαιρα, γρήγορα και χωρίς ιδιαίτερες και δυσβάστακτες νέες επιβαρύνσεις. Ήδη ο πρώτος γύρος συζητήσεων με τους θεσμούς προχώρησε ικανοποιητικά και μάλλον οι δανειστές έφυγαν από την Αθήνα προ ημερών ιδιαίτερα ευχαριστημένοι.

Όμως το μεγάλο θέμα είναι τι θα γίνει με την επόμενη ημέρα του μνημονιακού προγράμματος και με τι αφήγημα θα προχωρήσει η κυβέρνηση, ιδίως προς τις εκλογές, είτε αυτές γίνουν εντός του 2018, είτε πάνε το 2019, όπως μετ’ επιτάσεως ισχυρίζονται οι κυβερνώντες.

Κύριος στόχος της κυβέρνησης και προσωπικά του  Αλέξη Τσίπρα  το επόμενο διάστημα είναι να πείσει ότι τελειώνει η επιτήρηση από τους δανειστές και ότι η χώρα ανακτά την εθνική της κυριαρχία, έστω κι αν οι υποχρεώσεις που έχει αναλάβει είναι μεγάλες και δύσκολες για μετά το 2018.

Το ζητούμενο όμως πώς θα κινηθούν κυρίως οι Γερμανοί, έναντι αυτής της ελληνικής στόχευσης. Το δημοσίευμα της Handelsblatt δεν αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας για την γερμανική ανοχή.

«Πιο δύσκολο από την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων θα είναι να ξανακερδίσει η χώρα την εμπιστοσύνη των αγορών» αναφέρει η γερμανική εφημερίδα, η οποία αναγνωρίζει ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε καλό δρόμο και πως η κυβέρνηση πετυχαίνει μέχρι τώρα τους δημοσιονομικούς στόχους - άρα ολοκληρώνει το τρέχον πρόγραμμα, χωρίς πρόβλημα.  

Οι αγορές δεν είναι εύκολο να εμπιστευτούν την Αθήνα, είναι το συμπέρασμα της εφημερίδας, αφού η Ελλάδα, που επέστρεψε για πρώτη φορά στις αγορές μετά τον Μάιο του 2014 με ένα πενταετές ομόλογο, πρέπει να μέχρι το τέλος του προγράμματος τον Αύγουστο του 2018 να ξαναδοκιμάσει με στόχο «να χτίσει ένα χρηματοδοτικό απόθεμα 12 έως 15 δισ. ευρώ μέχρι τον επόμενο Αύγουστο ώστε να είναι θωρακισμένη σε δύσκολες συνθήκες». Για την Handelsblatt και όσους εκφράζει στο Βερολίνο, κάτι τέτοιο δεν είναι εύκολο, όπως αφήνει έντεχνα να εννοηθεί, καθώς σημειώνει ότι «θεωρείται πιθανό οι Ευρωπαίοι πιστωτές να δημιουργήσουν ένα δίχτυ ασφαλείας για την Αθήνα ώστε να καθησυχάσουν τις αγορές».

Ουσιαστικά η γερμανική εφημερίδα προαναγγέλλει τη διαπραγματευτική μάχη που θα εξελιχθεί τους επόμενους μήνες, σχετικά με το καθεστώς που θα ισχύσει για τη χώρα την επομένη του μνημονίου. Και η ανάλυσή της, δεν οδηγεί σε διαπιστώσεις περί «τερματισμού της επιτήρησης», που θα ήθελε η κυβέρνηση.

Κατάρρευση της εργασίας με θύμα τους νέους

Την ίδια ώρα θολώνει και το περίφημο success story της κυβέρνησης, αφού με άλλο δημοσίευμα (του γερμανικού περιοδικού Der Spiegel) καταγράφεται η υποβάθμιση της εργασίας στην Ελλάδα με θύμα τους νέους.

H χαλάρωση της εργατικής νομοθεσίας που επέβαλαν οι δανειστές της Ελλάδας φταίει για τη δημιουργία μιας νέας κατηγορίας εργαζόμενων φτωχών, γράφει το Der Spiegel, αναφέροντας ότι «πρόκειται για τους "working poor", νέοι σπουδασμένοι και με προσόντα, αλλά με αποδοχές που μόλις φτάνουν για να καλύψουν το φαγητό τους»!

«Ο νομοθέτης μείωσε το κατώτατο όριο μισθού στα 586 ευρώ και παράλληλα επέτρεψε στους εργοδότες να πηγαίνουν και χαμηλότερα, όταν αυτός που ψάχνει εργασία είναι κάτω των 25. Πίσω από αυτό κρύβονταν η ελπίδα ότι έτσι θα καταπολεμούνταν η νεανική ανεργία που το 2016 άγγιξε το 47%. Παράλληλα προέκυψε μια γενιά εργαζομένων που έκαναν σχεδόν τα πάντα, γνωρίζοντας ότι εάν δεν το έκαναν αυτοί, θα το έκαναν άλλοι» γράφει το περιοδικό, εισάγοντας τον όρο «εργαζόμενοι φτωχοί» και παρουσιάζοντας μία οδυνηρή κατάσταση για όσους είναι στον ιδιωτικό τομέα:

«Το 1/3 των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα κερδίζει τόσο λίγα που μόλις τούς φτάνει για να ζήσει. Είναι πάνω από μισό εκατομμύριο. Για τη δουλειά τους παίρνουν κάτω από 376 ευρώ το μήνα ή 60% λιγότερα από το μέσο μισθό… Ο κίνδυνος, ακόμη και με σταθερή εργασία, να συγκαταλεχθεί κανείς στους φτωχούς στην Ελλάδα είναι τόσο μεγάλος, όσο πουθενά αλλού στην ΕΕ».