«Ό,τι θέλει η αγορά», ο... χρησμός του Μπεν - upd

Ο πρόεδρος της αμερικανικής Ομοσπονδιακής Τράπεζας (Federal Reserve) Ben Bernanke παρέστη νωρίτερα στη συνεδρίαση της Επιτροπής Οικονομικών του Κογκρέσου. Με ερωτηματικό το πως θα αντιδράσει απέναντι στις πιέσεις που δέχεται από πλευράς πολιτικών (με το οικονομικό επιτελείο Μπους να επιζητά μονιμοποίηση των έκτακτων φοροαπαλλαγών που ισχύουν από το 2001 και τους Δημοκρατικούς να κόπτονται υπέρ της αναδιάρθρωσης των φορολογικών βαρών υπέρ της μεσαίας αστικής τάξης), ο κύριος Μπερνάνκε απλά ... αφουγκράστηκε με τη σειρά του τις παραπαίουσες αγορές, τους «πιεσμένους» τραπεζίτες, τον μέσο Αμερικανό που αγωνιά για τα δάνειά του και επέλεξε να συμβιβάσει την κατάσταση.

Έτσι, μίλησε για συγκερασμό της δημοσιονομικής και της νομισματικής πολιτικής, στην ουσία προαναγγέλοντας περαιτέρω μείωση των βασικών επιτοκίων της Κεντρικής τράπεζας των ΗΠΑ αλλά παράλληλα πετώντας το μπαλάκι και στην αμερικανική κυβέρνηση, ζητώντας της να πάρει μέτρα – έστω προσωρινά - για να θωρακίσει την οικονομία. Προσκεκτικά διατυπωμένα λόγια που όμως αναιρούν τοις πράγμασι τα σχέδια Μπους – Πόλσον για ακόμα πιο ελαστική φορολογική πολιτική!

Οι γνώστες της αγγλικής θα καταλάβουν πολλά: Τι πρέπει να κάνει η κυβέρνηση; Να λάβει μέτρα τόνωσης της οικονομίας (temporary fiscal stimulus). Τι θα πράξει η Fed; Θα παρεμβαίνει στα επιτόκια έως ότου τιθασεύσει την διαρκώς αυξανόμενη «αρνητική απόκκλιση της οικονομίας (Fed is ready to take substantive additional action to insure against risks of a recession). Έτσι όμορφα και απλά ο μίστερ Μπεν αποδεικνύεται αν μη τι άλλο άξιος διάδοχος του σερ Άλαν. Ίσως όχι σε επίπεδο βαρύνουσας παρέμβασης στα της οικονομίας, αλλά πάντως σίγουρα σε επίπεδο ... ελιγμών στα δύσκολα! Ο ένας έβγαζε «χρησμούς», ο άλλος βρίσκει συνυπεύθυνους!

Κατά τα λοιπά ο επικεφαλής της Fed δεν έκανε κανέναν σοφότερο με τα λεγόμενά του, αφού επανέλαβε πως η κρίση των στεγαστικών δανείων σαφώς και δεν δείχνει σημάδια υποχώρησης, τουλάχιστον έως και τα μέσα του τρέχοντος έτους, ενώ και οι προοπτικές της αμερικανικής οικονομίας είναι ίσως οι πιο «θολές» των τελευταίων ετών. Των τελευταίων 16 ετών αν παρατηρήσει κανείς τους δείκτες της ανεργίας, των λιανικών πωλήσεων και της αγοράς ακινήτων ...