Θάνος Παπαδόπουλος

Είναι παιδί του 20ου αιώνα. Ξεκίνησε για να εκφράσει τους εργάτες και τις εργαζόμενες τάξεις στη χώρα, αλλά σύντομα εγκλωβίστηκε στο σταλινικό μοντέλο του κρατικού καπιταλισμού χωρίς αγορά, που το ονόμαζε «σοσιαλισμό», και της ένοπλης εξέγερσης και αυτοπεριορίστηκε στις αναζητήσεις της.

Η οπισθοδρομικότητα και η αντιδραστικότητα του σταλινικού μοντέλου δεν εξέφραζε παρά μια παλινόρθωση μοναρχών χωρίς στέμμα: Στάλιν, Μάο, Κάστρο, που προσομοίαζαν με άλλους δικτάτορες και τυράννους: Χίτλερ, Μουσολίνι, Φράνκο, Σαλαζάρ, κλπ.
Το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδας (ΣΕΚΕ) ιδρύθηκε το Νοέμβριο του 1918 παράλληλα σχεδόν με τη Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδας (ΓΣΕΕ), αλλά μετά από έξι χρόνια, το 1924, μετονομάστηκε σε Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (ΚΚΕ) τμήμα της Γ’ Κομμουνιστικής Διεθνούς (Comintern). Με δυο αλλεπάλληλες «μπολσεβικοποιήσεις» εκσταλινίστηκε τόσο ώστε να δεχθεί να του επιβληθεί το «Μακεδονικό Ζήτημα» αν και δεν συμφωνούσε η ηγεσία του. Στη συνέχεια απεστάλη από τη Μόσχα ως ηγέτης του ο Νίκος Ζαχαριάδης για να σταματήσει (δήθεν)  «τη φραξιονιστική πάλη χωρίς αρχές» και να ανασυγκροτήσει το κόμμα. 


Η δραστηριότητα του ΚΚΕ ανάμεσα στη μικρή εργατική τάξη της χώρας ήταν έντονη, αλλά η επιρροή του στις εκλογές δεν έφτασε ποτέ το 10% και οι βουλευτές του δεν ξεπέρασαν του 15 και μάλιστα σε συνεργασία με άλλα μικρότερα  κόμματα. Η σκληρή πολιτική του, η σύγκρουση βενιζελικών και βασιλικών και οι διώξεις των μελών και στελεχών του και το «Μακεδονικό Ζήτημα» κρατούσαν χαμηλά καθηλωμένο το ΚΚΕ. Η δικτατορία του Ι. Μεταξά και οι συλλήψεις μελών και στελεχών το έφτασαν στα όρια της διάλυσης. 


Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και η κατοχή της Ελλάδας από τους Γερμανούς, Ιταλούς και Βούλγαρους δημιούργησαν τις συνθήκες για ν΄ αναπτύξει αντιστασιακή δράση το ΚΚΕ, ιδρύοντας μαζί με άλλες αριστερές και δημοκρατικές οργανώσεις και κόμματα το Εθνικό Απελευθερωτικό μέτωπο (ΕΑΜ) και τον ένοπλο βραχίονά του, τον Ελληνικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό (ΕΛΑΣ). Η Αντίσταση ανέδειξε τη συνασπισμένη Αριστερά σε παράγοντα των εξελίξεων στην απελευθέρωση. 

Οι εμφύλιες συγκρούσεις που σιγόκαιγαν στα βουνά της Ελλάδας ανάμεσα στην ΕΛΑΣ και στις άλλες οργανώσεις κατέληξαν στα Δεκεμβριανά του 1944, παρά τις συμφωνίες του Λιβάνου και της Καζέρτας.

Στη σύγκρουση του Δεκέμβρη το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ ηττήθηκε και συναινούντος και του ΚΚΕ υπέγραψε τη Συμφωνία της Βάρκιζας. Η απόφαση του Νίκου Ζαχαριάδη, που επέστρεψε τον Μάιο του 1945 από το Νταχάου, να κάνει  αποχή στις εκλογές του 1946 και μετά να ξεκινήσει τον Εμφύλιο Πόλεμο (1946-1949) είχε ως αποτέλεσμα να διαλυθεί το ΕΑΜ και να ηττηθεί το ΚΚΕ και ο «Δημοκρατικός Στρατός». Συνέπεια των Δεκεμβριανών και του Εμφυλίου Πολέμου ήταν να επιστρέψει η Βασιλεία στην Ελλάδα και να καταστεί κεντρικός θεσμός του κράτους και βασικός κρίκος της ανωμαλίας και της εξάρτησης της χώρας. Η οπισθοδρόμηση της Ελλάδας κάλυψε μια ολόκληρη τριακονταετία. Επανήλθε εκεί που θα μπορούσε να αρχίσει το 1944 μόνο με τη Μεταπολίτευση του 1974. 

Η Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά (ΕΔΑ) που ιδρύθηκε τον Αύγουστο 1951, μετά την ήττα του ΚΚΕ στα βουνά, συσπείρωσε τα υπολείμματα του ΚΚΕ και τους συμμάχους του στο ΕΑΜ ξανά, στη μάχη για τον εκδημοκρατισμό του καθεστώτος και την υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων. Ταυτόχρονα άρχισε να εκπαιδεύει το ΚΚΕ και την άλλη Αριστερά στη δημοκρατία και στον διάλογο, πράγμα για το οποίο αργότερα την μίσησε το ΚΚΕ. Επειδή η ΕΔΑ αρνήθηκε να υποταχθεί στα νάματα της ένοπλης σύγκρουσης, της δικτατορίας του προλεταριάτου, του μονοκομματισμού, του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού κι όλων των σκουπιδιών που έφερε στο προσκήνιο το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και ο Μεσοπόλεμος. Δηλαδή στα νάματα ενός κόμματος αυταρχικού και θρησκευτικο-στρατιωτικής δομής , σαν το τάγμα των Ναϊτών, όπου οι άνθρωποι εκχωρούσαν τη ζωή, τη συνείδηση και την τιμή τους στο κόμμα, δηλαδή στον αρχηγό! Ηρωικό και πένθιμο σαν ορδή Μογγόλων…

Στη Μεταπολίτευση η Αριστερά μπήκε με νέα αίγλη, επειδή είχε εμπνεύσει τη μικρή αντίσταση στη χούντα, αλλά και διασπασμένη. Δίπλα στο ΚΚΕ υπήρχε το ευρωκομμουνιστικό ΚΚΕ εσωτερικού, τα υπολείμματα της ΕΔΑ και πληθώρα αριστερίστικων εξωκοινοβουλευτικών οργανώσεων: ΕΚΚΕ, ΚΚΕ μ.λ., Μ-Λ ΚΚΕ, Ομάδες Τροτσκιστών (πολλές απορρόφησε το ΠΑΣΟΚ), αναρχικοί και τα ρέστα. Η νομιμοποίηση των ΚΚΕ από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή αφαίρεσε από την όλη Αριστερά το φωτοστέφανο και τη μυθολογία της παρανομίας και ανέδειξε τα ελαττώματα και τις τρύπες της πολιτικής και της θεολογίας της. Όταν στα τέλη της δεκαετίας του 1980 εμφανίστηκε η παρακμή των ιδεών και της πολιτικής του Ανδρέας Παπανδρέου , ο Λεωνίδας Κύρκος που είχε μετονομάσει το ΚΚΕ εσωτ. σε ΕΑΡ και ο Χαρίλαος Φλωράκης του ΚΚΕ δημιούργησαν τον Συνασπισμό, στην προσπάθεια να επαναπατρίσουν τις αριστερές ψήφους στην παραδοσιακή Αριστερά 


Η συμμετοχή του Συνασπισμού με τη Ν.Δ. του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη στην κυβέρνηση Τζαννή Τζαννετάκη κι αργότερα με τη συμμετοχή και του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση Ξενοφώντα Ζολώτα άνοιξε το δρόμο για μια νομιμοποίηση αργότερα της Αριστεράς στην εξουσία. Αλλά η αποχώρηση του ΚΚΕ της Αλέκας Παπαρήγα από τον Συνασπισμό και η απομόνωσή του στο κάστρο του Περισσού το έβγαλε ξανά από το πεδίο της δράσης και τους μετέτρεψε σ΄ ένα είδος παλαιοημερολογίτες της πολιτικής, που βγάζουν φετφάδες για το τι πρέπει να κάνει... ο λαός! 
Ενδιαφέρον απέκτησε το τμήμα του ΚΚΕ που δεν ακολούθησε την Παπαρήγα στον εγκλεισμό στον Περισσό. Μετέτρεψαν τον Συνασπισμό σε ενιαίο κόμμα κι άρχισαν ν΄ αναζητούν μια θέση στην πολιτική σκηνή. Ο Αλ. Τσίπρας ήταν ένα από τα παιδιά της ΚΝΕ που έμειναν στον Συνασπισμό. Όταν ανέλαβε πρόεδρός του κατάφερε να συσπειρώσει καμία 15αριά εξωκοινοβουλευτικά γκρουπούσκουλα στον ΣΥΡΙΖΑ και να τον μετατρέψει σε ενιαίο κόμμα και να φτάσει στην κυβέρνηση του Ιανουαρίου 2015 αντιγράφοντας σε δημαγωγία και λαϊκισμό τον Ανδρέα Παπανδρέου σε συνθήκες κρίσης. ΟΙ βασικές του εξαγγελίες ήταν : θα σκίσω τα Μνημόνια, θα ανατρέψω την Ευρώπη, βρίζοντας τον λαό που δεν τον ακολουθούσε στα παιχνίδια του στην άμμο με τον Γιάνη ως γερμανοτσολιάδες και δωσίλογους!...


Η ανεπάρκεια του ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσει και μάλιστα σε συνθήκες κρίσης φάνηκε από την πρώτη στιγμή. Έκανε συνεταίρους στην κυβέρνηση τους ακροδεξιούς ψεκασμένους (ΑΝΕΛ) και δημιούργησε μια κυβέρνηση ανήλικη, άσχετη και ονειροπαρμένη, επειδή το ίδιο το κόμμα της Αριστεράς είχε συγκροτηθεί με υλικά κατεδαφίσεως χωρίς καμία πνοή. Εξάλλου και ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας προϊόν κατεδαφίσεως ήταν, με μοναδική πολιτική κουλτούρα τα κολπάκια του δεκαπενταμελούς μαθητικού συμβουλίου. Έτσι η διαπραγμάτευση με την Ευρώπη και το ΔΝΤ κράτησε 2,5 χρόνια ενώ έπρεπε να κρατήσει μόνο 2,5 μέρες. Με αποτέλεσμα να φορτώσει την εθνική οικονομία με βάρη 100 δισ. ευρώ και να γυρίσει την ανάπτυξη του 2014 σε ύφεση και στασιμότητα. 


Είναι χαρακτηριστικό της πολιτικής παθολογίας της ελληνικής Αριστεράς ότι η διάλυση του σταλινικού μοντέλου της Σοβιετικής Ένωσης το 1990 δεν επηρέασε τη σκέψη και τον προβληματισμό της. Ούτε «στοχαστικές προσαρμογές» δεν έκαναν...


Δεν κατάλαβαν ποτέ ότι ο κρατικός καπιταλισμός χωρίς αγορά δεν είναι σοσιαλισμός –ούτε καν πρωτόγονος. Ότι η «δικτατορία του προλεταριάτου» ήταν απλώς δικτατορία των γραφειοκρατών και της νομενκλατούρας  κι ο σταλινισμός μια παλινόρθωση του Τσαρισμού – χωρίς το στέμμα!...

Αυτή είναι η εκδίκηση της ιστορίας για την πλαστογράφησή της!

 Στο επόμενο: «Τα κόμματα βυθίζονται στην παρακμή επειδή αρνούνται τις μεταρρυθμίσεις»

Υ.Γ. Περισσότερα στο «Ποιοι και πώς μας οδήγησαν στη χρεοκοπία. Ιστορία της Μεταπολίτευσης. Εκδόσεις Gutenberg».
-------------------------------------
* Ο Θάνος Παπαδόπουλος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας