Γιάννης Μακρυγιάννης

Δύο θα ψηφίσει λέει η ΝΔ (αποκρατικοποιήσεις και κοκκινοπράσινα δάνεια) και δύο δεν πρόκειται (τους έμμεσους φόρους και τον κόφτη). Και μάλιστα για τον κόφτη είναι περίεργο το γιατί θα καταψηφίσει, αφού η νεοφιλελεύθερη άποψη και η παράταξη που την εκφράζει είναι αναφανδόν υπέρ της δημοσιονομικής λεγόμενης εξυγίανσης και της επίτευξης των δημοσιονομικών στόχων, που συμφωνούνται με τους δανειστές ή και τίθενται γενικότερα. Ακόμα καλύτερα μάλιστα για τη ΝΔ που ο κόφτης θα πάει και θα πέσει σε μισθούς και συντάξεις – αυτούς δεν εννοούν άλλωστε στην αξιωματική αντιπολίτευση όταν λένε να κοπούν δημόσιες δαπάνες και να μην μπουν έμμεσοι φόροι; Εκτός κι αν θέλει να μας πει ο Μητσοτάκης ότι με τον κόφτη υποβαθμίζεται ο ρόλος των πολιτικών και της πολιτικής για να βάλουμε τα γέλια από το χωρατό που ξεφουρνίζει η ΝΔ λόγω της ανάγκης της για αντιπολίτευση.

Κανονικά δηλαδή τρία στα τέσσερα θα έπρεπε να ψηφίσει η αξιωματική αντιπολίτευση από αυτά που φέρνει ο Τσίπρας. Και όσο να ‘ναι, τρία στα τέσσερα δεν συνιστούν και καμία χαώδη διαφορά ανάμεσα στις κυβερνητικές επιλογές και τις προτάσεις της ΝΔ.

Είναι δηλαδή προφανές ότι ο Μητσοτάκης έχει πρόβλημα πολιτικής πρότασης διότι η συμφωνία που υλοποιεί η κυβέρνηση δεν απέχει και πολύ από τις απόψεις που και ο ίδιος έχει. Ιδίως στο ξεπούλημα και το πλιάτσικο της δημόσιας περιουσίας, που ξαφνικά βαφτίστηκε «μεταρρύθμιση» και μοχλός ανάπτυξης. Ή στο θέμα της παράδοσης ενήμερων δανείων σε ξένα Funds, που ξαφνικά έγιναν απαραίτητα για την ανόρθωση του τραπεζικού συστήματος και όρος για την επανεκκίνηση της οικονομίας – μιλάμε για κανονικό δούλεμα δηλαδή.

Η παράκρουση λοιπόν είναι αυτή: να πανηγυρίζουν αριστεροί που ψηφίζουν, μαζί με τον Μητσοτάκη, ακραία νεοφιλελεύθερα μέτρα και να διαμαρτύρονται οι νεοφιλελεύθεροι γιατί το κάνουν οι άλλοι και όχι οι ίδιοι! Να φωνάζει και να κραυγάζει η ΝΔ γιατί, λέει, η κυβέρνηση της αριστεράς καταστρέφει τη χώρα, αλλά να τρέχει να υπερψηφίσει τη μισή και βάλε συμφωνία, που εκείνη, η αριστερά, φέρνει στη Βουλή. Και να κατακεραυνώνει η «αριστερή» κυβέρνηση τη δεξιά ως δύναμη που ισοπεδώνει την κοινωνία, την ώρα που ψηφίζει μέτρα, που δεν θα τολμούσε - και δεν το έκανε – ούτε ο Σαμαράς!

Θα μου πείτε η πρώτη παράκρουση που ζούμε είναι; Εδώ η αριστερά ξεπλένει τον Καραμανλή που οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία και οι άλλοι εμφανίζουν τον γιο του Κώστα Μητσοτάκη ως άσπιλο και αμόλυντο, ικανό να «σώσει» (κι αυτός!!!!) τη χώρα διαλύοντας κάθε τι «δημόσιο» και «κοινωνικό», το ότι γίνονται τακίμια σε μία ψηφοφορία μας πείραξε; Σωστό κι αυτό…