Δημήτρης Δανίκας

Οτι, περίπου, θα επιβάλλουν στρατιωτικό νόμο. Οτι θα κατεβάσουν την Εθνοφορυρά. Και ότι οι πάσης φύσεως ένστολοι, θα πυροβολούν στο ψαχνό σε οτιδήποτε κινείται στο οπτικό τους πεδίο. Με ένα λόγο, κάθε διαδηλωτής είναι ένοχος. Και ως ένοχος είναι υποψήφιος νεκρός!

Ο λόγος φυσικά για την πόλη του Φέργκιουσον, του Μιζούρι. Ο λόγος για το american dream. Ο λόγος για τα εκατομμύρια των αφροαμερικανών. Ο λόγος για την εν ψυχρώ δολοφονία του αθώου και άοπλου Μάικλ Μπράουν!

Ηλικίας μόλις 18. Που «εγκατέλειψε» στον τόπο, δεχόμενος δύο σφαίρες στο κρανίο και άλλες τέσσερις στα χέρια. Από μπάτσο φυσικά. Ο οποίος τον πυροβόλησε στα ίσα, πρόσωπο με πρόσωπο. Οπως συμβαίνει σε άφθονες αμερικανικές περιπέτειες. Το στόρι μακροσκελές. Με πολλά κεφάλαια

Το πρώτο «ο καλός ερυθρόδερμος είναι ο νεκρός ερυθρόδερμος». Το δεύτερο «ο καλός ταραξίας μετανάστης είναι ο νεκρός ταραξίας μετανάστης». Το τρίτο «ο καλός διαδηλωτής εργάτης είνα ο νεκρός διαδηλωτής εργάτης». Το τέταρτο «ο καλός ανυπάκουος φοιτητής είναι ο νεκρός ανυπάκουος φοιτητής». Και τό πέμπτο και τελευταίο «ο καλός μαύρος είναι ο νεκρός μαύρος»!

Ολα αυτά έχουν διαδραματιστεί στην Γη της επαγγελίας. Από την γενοκτονία των Ινδιάνων. Την αιματηρή απεργία στο Σικάγο. Την μαζική σφαγή μεταναστών που μάλιστα ο Μάρτιν Σκορσέζε την περιέγραψε στην ταινία του «Συμμορίες της Νέας Υόρκης». Από το ξεσηκωμό και τους νεκρούς φοιτητές στο Κεντ. Μέχρι τα ατελείωτα περιστατικά ρατσιτικής βίας. Από την Κου Κλουξ Κλαν μέχρι την δολοφονία του Μάικλ Μπράουν!

Ο κατάλογος ατελείωτος. Οι εκατόμβες νεκρών ατελείωτες. Η κρατική βία αχαλίνωτη και ατελείωτη. Μπροστά της, τα βασανιστήρια, τα ξερονήσια και οι δολοφονίες των εντεταλμένων του καθεστώτος, τόσο του Γεωργίου Παπαδόπουλου όσο και του Δημητρίου Ιωαννίδη, μοιάζουν με Μίκι Μάους!

Τα συμπεράσματα ορατά δια γυμνού οφθαλμού. Πρώτο. Η Αμερικανική αυτοκρατορία χωρισμένη στα δύο. Στους προνομιούχους και τους τριτοκοσμικούς. Ετσι και ανήκεις στους δεύτερους την έβαψες. Μερικές φορές και σε μερικές περιοχές χειρότερα και από το Αφγανιστάν. Οποιος αμφιβάλλει δεν έχει παρά να προμηθευτεί και να «απολαύσει» την δραματική ιστορία «Στην καρδιά του χειμώνα» (Winter’ s bone) με πρωταγωνίστρια την Τζένιφερ Λόρενς. Εξαθλίωση και αφαγία στα όρια κανιβαλισμού!

Δεύτερο. Το Anerican dream είναι σκέτη μπαρούφα. Τουλάχιστον για τους μισούς αμερικανούς. Φτωχός; Σχεδόν ημιθανής! Αφροαμερικανός; Σχεδόν «πίθηκος». Εργάτης; Ασε καλύτερα. Ανεργος και περιθωριακός; Περίπου μελλοθάνατος!

Τρίτο. Το σύστημα, αυτό το ακραία ανταγωνιστικό και αχόρταγο στην κεροδοφορία, βασίζεται σ αυτή ακριβώς την διαίρεση. Δηλαδή τα ανθρώπινα «σκουπίδια» είναι απαραίτητα για να ταίζουν την κρεατομηχανή του συστήματος. Αμ πως νομίζετε; Οτι εννιά στους δέκα πολίτες των ΗΠΑ απολαμβάνουν ζωή χαρισάμενη; Παραμύθια!

Τέταρτο. Κάθε σύστημα και κάθε καθεστώς για να διαφυλάξει την εξουσία του χρησιμοποιεί όλα τα μέσα. Και όταν λέω όλα εννοώ όλα. Μην έχετε την παραμικρή, την απειροελάχιστη αμφιβολία. Ετσι και εν Ελλάδι ορμήσουν στους δρόμους εκατοντάδες χιλιάδες ρακένδυτοι συμπολίτες μας, τα ίδια θα συμβούν όπως και στο Φέργκιουσον. Ακόμα και τεθωρακισμένα θα κατεβάσουν για την προστασία της «δημοκρατίας»

Μα καλά δεν το ήξερες; Από εμένα το περίμενες; Ρε μπαγάσα τι νομίζεις ότι είσαι; Ούτε καν η οδοντογλυφίδα για να καθαρίζει την απαστράπτουσα μασέλα του ο κάθε καρχαρίας του συστήματος!