Βασίλης Στεφανακίδης

Σήμερα μετά τη λαίλαπα των μνημονίων που δεν άφησε τίποτα όρθιο στο πέρασμα της, τα κόκκινα δάνεια αγγίζουν το 30% και οι αιτίες αρχίζουν και τελειώνουν στο κράτος. Το άνευ προηγουμένου σε όλο τον αναπτυγμένο κόσμο, μπαράζ φόρων που έχει επιβληθεί στον Ελληνα πολίτη τα τελευταία 3 χρόνια , οι δραστικές μειώσεις μισθών και συντάξεων και οι απώλεια εκατοντάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας, τον γονάτισαν κυριολεκτικά.

 Έτσι τώρα,  όλη η αγωνία  του είναι να μαζέψει ό,τι  μπορεί για τις αλλεπάλληλες  φορολογικές υποχρεώσεις καθώς  ο φόβος της εφορίας είναι  μεγαλύτερος από κάθε τι άλλο  και φυσικά σε αρκετούς, αφαιρουμένων  και των minimum για τα άκρως απαραίτητα της οικογένειας, δεν περισσεύουν για  τη δόση του δανείου.

Δεν είναι όλοι εκ πεποιθήσεως μπαταξήδες, ούτε κοιμούνται ήσυχοι όταν ελλοχεύει  ο κίνδυνος να χάσουν το πολυτιμότερο περιουσιακό στοιχείο, το σπίτι της  οικογένειας.

Και εδώ αρχίζει ο φαύλος κύκλος. Από την συνεχή αύξηση των επισφαλών δανείων, διευρύνονται οι τρύπες των τραπεζών, οι οποίες κι έχουν περιορισμένα νομικά μέσα να απαιτήσουν  από τους δανειολήπτες. Για να καλυφθούν αυτές οι τρύπες θα απαιτηθεί να βάλλουν χέρι στα λεφτά που περίσσεψαν από την ανακεφαλαιοποίηση και τα οποία εν δυνάμει θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν στο χρηματοδοτικό κενό  του δημοσίου το 2014. Το οποίο κενό  κατά πώς δείχνουν τα πράγματα, θα καλυφθεί με νέα δανειακή σύμβαση ύψους 11 περίπου δισ τα οποία θέλω να πιστέψω τον Στουρνάρα που λέει ότι δεν θα συνοδευτούν από νέα μέτρα.

Τα παλιά όμως μέτρα τα οποία έχουν γίνει μόνιμα κι έχει ευτελισθεί η έννοια του “έκτακτου”, είναι αυτά που μας έχουν φέρει εδώ .

 Επί πλέον οι τράπεζες, από τις οποίες οι επιχειρήσεις προσδοκούν ρευστότητα για να κινηθεί η παραγωγή και η κατανάλωση,να ανακοπεί η ύφεση και να περάσουμε σιγά-σιγά στην ανάπτυξη  και τη δημιουργία θέσεων εργασίας, βρίσκονται κι αυτές στα δικά τους αδιέξοδα αρκετά εκ των οποίων έχουν αφετηρία το κράτος.

Τουτέστιν αν δεν υπάρξει φορολογική ελάφρυνση στον πολίτη ,η επανεκκίνηση της οικονομίας είναι μια πολύ δύσκολη υπόθεση κι απορώ από πού αντλούν ορισμένοι την αισιοδοξία τους ότι βρισκόμαστε κοντά στην έξοδο από το τούνελ.

Απορώ και με την κυβέρνηση που  δεν καταλαβαίνει ότι το πράγμα δεν πάει άλλο και ότι μέρα με τη μέρα οδηγεί τα πράγματα σε καταστάσεις χαοτικές με απρόβλεπτες εξελίξεις που δεν θέλουμε καν να σκεφτόμαστε.