Βασ. Αναστασόπουλος

Καταλαβαίνω την ανάγκη κάποιων -πολλών, ενδεχομένως- να βγουν και να πανηγυρίσουν σήμερα για την... εθνική επιτυχία του «κουρέματος» 50% του ελληνικού χρέους. Δεν θα κατεβούν βέβαια στην πλατεία Συντάγματος, ως άλλοι... Αγανακτισμένοι, αλλά θα προβούν, από το πρόσφορο βήμα των ΜΜΕ, σε μια ενορχηστρωμένη επιχείρηση να μας πείσουν ότι, τελικά, οι ελληνικοί στόχοι επιτεύχθηκαν. Για επίτευγμα, άλλωστε, μίλησε και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, συνεπώς ποιος μπορεί να ισχυριστεί το αντίθετο;

Πράγματι, εάν ο στόχος της Αθήνας ήταν το ελληνικό χρέος το 2020 να βρίσκεται στο 120% του ΑΕΠ (αφού προηγουμένως φθάσει μέχρι το 160%), όταν στο τέλος του 2009 ήταν στο 115%, τότε μπορούμε να μιλάμε για επιτυχία. Εάν η εθνική επιδίωξη για έξοδο της χώρας στις αγορές στο τέλος του 2011 ικανοποιείται από τους επίσημους υπολογισμούς της Τρόικας ότι θα ξαναβγούμε στις αγορές το 2021, τότε ναι, πρόκειται για έναν καταφανή θρίαμβο, που αξίζει να αναγνωριστεί ως τέτοιος...
 
Έκανα το λάθος (;), στο αμέσως προηγούμενο μπλογκ (http://www.protothema.gr/blogs/blogger/post/?aid=154377&cid=103) που έγραψα και είχα την τιμή να δω να δημοσιεύεται στο protothema.gr, να αναφέρω το παράδειγμα της Αργεντινής, όχι από την πλευρά των οικονομικών μεγεθών και των συνθηκών, που φυσικά δεν ομοιάζουν με αυτά της χώρας μας, αλλά από την πλευρά της αντίστασης και της ηθικής στάσης απέναντι σε αυτούς που επιβάλλουν με το «έτσι θέλω» το δήθεν δικό τους δίκαιο σε έναν ολόκληρο λαό. Από τα σχόλια πολλών αναγνωστών διαπίστωσα, μετά λύπης μου, όχι το αντίθετο των απόψεών τους, που είναι πάντα θεμιτό και σεβαστό, αλλά μια νοοτροπία του στιλ «αφού μόνοι μας τα κάναμε... σαν τα μούτρα μας, καλύτερα να έρθουν οι Γερμανοί να μας τα φτιάξουν αυτοί».

Πράγματι, έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε. Ας βουτήξουμε όλοι μαζί λοιπόν στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ και ας μείνουμε, σαν τους «Μοιραίους» του Βάρναλη, «μες στην υπόγεια την ταβέρνα, μες σε καπνούς και σε βρισιές, να πίνουμε, για να πάνε κάτου τα φαρμάκια»... Χαλάλι η εκχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας, χαλάλι η μόνιμη επιτροπεία των Γερμανών, που από τη μία τσέπη θα μας δανείζουν και από την άλλη θα μας τα παίρνουν πίσω, με... επιτόκιο την εξαθλίωση του Έλληνα και την σε εξευτελιστικό βαθμό υποβάθμιση του βιοτικού μας επιπέδου... Το κατανοώ τώρα πια αυτό... Και κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, άλλωστε, υπήρξε ένα μεγάλο ποσοστό συμπατριωτών μας, που πανηγύρισαν όταν η γερμανική Βέρμαχτ πάτησε το πόδι της στην Ελλάδα και έσπευσαν να ταχθούν στο πλευρό της, υποσχόμενοι πλήρη υποταγή...

Επειδή όμως την Παρασκευή τιμούμε, ως έθνος, τις ιστορικές μνήμες της 28ης Οκτωβρίου του 1940 και το «όχι» στον Ιταλό δικτάτορα Μπενίτο Μουσολίνι και επειδή υπάρχουν ακόμα κάποιοι που συνειδητοποιούν για ποιο λόγο πολέμησαν οι πρόγονοί μας στα βουνά, θα ήθελα να ζητήσω μια χάρη από όλους τους «γερμανοτσολιάδες» και τα «παπαγαλάκια»: Μην κατεβείτε στην παρέλαση. Μην πάρετε τα παιδιά σας μαζί. Γιατί, όταν θα σας ρωτήσουν «μαμά, μπαμπά, τι γιορτάζουμε σήμερα;», θα αναγκαστείτε να τους πείτε «την αντίσταση στους ξένους κατακτητές».

Το έτος 2011 και με τη Γερμανία ante portas με έναν τρόπο πολύ πιο «ύπουλο» από το Γ' Ράιχ, τι ακριβώς θα πείτε στα παιδιά σας, υποκριτές Φαρισαίοι, ότι γιορτάζουμε, ποια μνήμη ότι τιμούμε; Αυτών που πολέμησαν για να μην πέσει η Ελλάδα σε ξένα χέρια, και εμείς σήμερα, 71 χρόνια μετά, τους την παραδίδουμε αμαχητί, νιώθοντας ευγνώμονες κι από πάνω;