Τάσος Καραμήτσος

Συνήθως στις περισσότερες χώρες οι κάλπες για το Ευρωκοινοβούλιο δεν προσφέρονται για πολιτικά συμπεράσματα και μάλιστα όταν μόλις έναν χρόνο πριν μια κυβέρνηση έχει κερδίσει με τεράστια διαφορά από το δεύτερο κόμμα τις εθνικές εκλογές για δεύτερη συνεχή τετραετία

Με τον υπουργό Δικαιοσύνης Γιώργο Φλωρίδη δεν γνωρίζομαι προσωπικώς και άλλωστε ουδεμία σημασία έχει, μάλλον υπέρ του είναι, μια και προφανώς δεν επιδιώκει σχέσεις (ή δημόσιες σχέσεις) με τα media

Αν μη τι άλλο αυτές οι κάλπες που έρχονται, οι ευρωεκλογές, έχουν μεγάλο ενδιαφέρον για έναν λόγο, τον ΣΥΡΙΖΑ

Ελληνικό Δημόσιο, λοιπόν, πονεμένη ιστορία με περίπου 730.000 ανθρώπους να δουλεύουν, γι’ αυτό και φορτωμένο με χιλιάδες ιστορίες, τουλάχιστον από το 1974 και μετά, που το συνοδεύουν

Να συμφωνήσουμε όλοι ότι το περιστατικό έξω από το αστυνομικό τμήμα με την εν ψυχρώ δολοφονία μιας νεαρής κοπέλας, που λίγα λεπτά νωρίτερα είχε ζητήσει βοήθεια με οποιονδήποτε τρόπο, δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, από τις Αρχές, έχει δημιουργήσει σοκ, οργή, θυμό και στενοχώρια σε όλο τον κόσμο

Παίρνω τρεις διαφορετικές υποθέσεις που συγκλονίζουν αυτή την περίοδο την ελληνική κοινωνία και -όταν βγαίνουν κάποια νέα γι’ αυτές- μονοπωλούν το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης

Είναι κάτι σαν ιστορικά αποδεδειγμένο ότι για μια κυβέρνηση η δεύτερη θητεία είναι πιο δύσκολη, ακόμη και να είχε (ή να έχει) καλύτερες επιδόσεις από την πρώτη

Μερικά συμπεράσματα που προκύπτουν από τη σημερινή δημοσκόπηση της Marc για το «Πρώτο Θέμα», περίπου τρεις μήνες πριν από τις ευρωεκλογές, που χρονικά συμπίπτουν με τη συμπλήρωση ενός έτους από τις εθνικές εκλογές

Στα δύσκολα χρόνια των μνημονίων και του ΣΥΡΙΖΑ που πέρασε η χώρα, μεταξύ άλλων θεωριών, υπήρχαν και αρκετοί που υποστήριζαν ότι η δοκιμασία αυτή θα λειτουργήσει ευεργετικά στην ελληνική κοινωνία, γιατί επιτέλους οι πολίτες θα αντιληφθούν ότι οι θεωρίες της Αριστεράς και των κομμουνιστικών καθεστώτων είναι κενές ουσίας, συχνά αποτελούν φληναφήματα που δεν αντέχουν στην πράξη και «ευδοκιμούν» μόνο κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες και χρονικές συγκυρίες - όχι όμως για πολύ

Η εβδομάδα που πέρασε ήταν ομολογουμένως πολύ δύσκολη για ολόκληρη την ελληνική κοινωνία γιατί έφερε μνήμες από τη μόλις πριν από έναν χρόνο τεράστια εθνική τραγωδία των Τεμπών

Αν κοιτάξει κανείς μερικά χρόνια πίσω, λιγότερο από μια δεκαετία, θα διαπιστώσει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα που όσα κομμάτια και αν κόψεις... υπάρχει ένα ακόμα να κοπεί

Δεν είναι λίγοι εκείνοι -οι περισσότεροι ψηφοφόροι της Ν.Δ.- που αναρωτήθηκαν όλο αυτό το τελευταίο χρονικό διάστημα «γιατί τόση πρεμούρα» από την κυβέρνηση να ψηφίσει τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και να δημιουργήσει και μια μεγάλη ομάδα «αντιρρησιών» εντός του κόμματος εν όψει μάλιστα των ευρωεκλογών

Οσο πλησιάζουμε στην πρώτη εκλογική αναμέτρηση μετά τις εθνικές εκλογές τόσο θα πυκνώνουν οι δημοσκοπήσεις και θα φουντώνουν η συζήτηση, η αναζήτηση, η γκρίνια για την Κεντροαριστερά

Ασφαλώς και δεν αρέσει σε κανέναν το ξεβόλεμα, στη δουλειά, στην καθημερινότητα, στις συνήθειες. Πολύ λογικό να μην καλοβλέπουν οι δικαστές, οι δικηγόροι, οι συμβολαιογράφοι, οι γιατροί, οι καθηγητές ΑΕΙ, ακόμα και οι κτηνίατροι (που εξήγγειλαν απεργία για το τσιπάρισμα των σκύλων!) ότι τους αλλάζει ένα μικρό ή μεγάλο συμφέρον. Το ίδιο συμβαίνει και με εκατοντάδες χιλιάδες ιδιοκτήτες οικοπέδων με τις αλλαγές στις χρήσεις γης, την εκτός σχεδίου ή την αυθαίρετη δόμηση, αλλαγές που πάντως δεν γνωρίζουμε ακόμα