Πηνελόπη Αναστασοπούλου: «Πάντα ήθελα οικογένεια»

Το μωρό της Πηνελόπης Αναστασοπούλου και του Φώτη Μπενάρντο είναι από εκείνα με τα μεγάλα ροζ ζουμερά μάγουλα, τα χείλη-καρδιά και το χαρούμενο βλέμμα, αυτά που βλέπεις σε ευχετήριες κάρτες να ποζάρουν με νάζι και στιλ, τυλιγμένα μέσα σε λουλούδια. Όχι, το μωρό αυτό δεν κλαίει ποτέ. Ποτέ όμως. Είμαστε μαζεμένοι στο σπίτι της με τον Φώτη, τους γονείς της, μιλάμε δυνατά και η μικρή Λυδία μάς κοιτάζει με επίμονο βλέμμα γεμάτο περιέργεια και μετά κοιμάται γαλήνια. Δεν την ενοχλούν ούτε οι ομιλίες, ούτε ο κόσμος. Η Πηνελόπη έχει γλυκάνει, το πρόσωπό της είναι φωτεινό και τα μάτια της λάμπουν.

«Οι φίλοι μου μου λένε ότι θα μπορούσα να είμαι μαμά από πάντα, είναι σαν να έχω τέσσερα παιδιά. Από την πρώτη στιγμή που την πήρα στα χέρια μου ήξερα τι πρέπει να κάνω. Το μόνο που έχει αλλάξει είναι πως έχω γίνει ασυνεπής. Μια ζωή έλεγα ότι μπορώ να ανεχτώ τα πάντα, αλλά δεν ανέχομαι τους ασυνεπείς ανθρώπους. Και να τώρα που, ενώ η ζωή μού έχει δώσει τη μεγαλύτερη χαρά, έχω πάθει αυτό που σιχαίνομαι. Για να καταλάβεις, πήγαινα στο γύρισμα είκοσι λεπτά πριν από την προβλεπόμενη ώρα και δύο ώρες νωρίτερα στο θέατρο. Τώρα, όπως καταλαβαίνεις, αυτό δεν παίζει. Και να σκεφτείς ότι έμεινα μέσα στο σπίτι και τις σαράντα μέρες, αν εξαιρέσεις μια φορά που πήγα για φαγητό με τον Φώτη και τους γονείς μου. Γιατί να βγω έξω, αφού το παιδί έτρωγε κάθε μία ώρα;» λέει η Πηνελόπη που θηλάζει την κόρη της αποκλειστικά. Ω, ναι, ανήκει στην κλασική κατηγορία της χαζομαμάς.



«Αλήθεια σου λέω, δεν με ένοιαζε το παιδί να είναι ωραίο – δεν ξέρω γιατί ο κόσμος έχει αυτή την πετριά με την ομορφιά. Βγήκε ακριβώς όπως το ήθελα. Κάθε μέρα σκεφτόμουν πώς θα ήθελα να είναι και έτσι ακριβώς είναι. Έλεγα ότι δεν με ένοιαζε να βγει καλλονή, να είναι η Δούκισσα Νομικού δηλαδή, ήθελα όμως να έχει προσωπικότητα και να είναι αστεία, να έχει πλάκα. Είναι ένα μωρό που γελάει συνέχεια, της μιλάς και σου απαντάει με τον τρόπο της» (σ.σ. και ναι, το μωρό είναι και πανέμορφο). Όμως, τι έχει αλλάξει στη ζωή της με το παιδί; Πιάνει τον εαυτό της να συμπεριφέρεται διαφορετικά; «Ναι, βέβαια. Όταν είμαι, για παράδειγμα, βόλτα με την κόρη μου, βλέπω κάποιον να πλησιάζει και μου περνάνε διάφορες σκέψεις από το μυαλό, του τύπου «τι πάει να κάνει αυτός, θέλει κάτι από εμάς, θα μας κάνει κακό;». Είναι λίγο παράνοια όλο αυτό. Έχω την τάση να είμαι υπερπροστατευτική με το παιδί μου. Αλλά πρέπει να το σταματήσω, γιατί πάλεψα πολύ για να μην έχω φόβο στη ζωή μου. Τα εμπόδια που βάζουμε στη ζωή μας είναι οι φόβοι μας κι εγώ αγωνίστηκα για να τα βγάλω από τη μέση και να γίνω αυτό που είμαι σήμερα. Και αυτό θα ήθελα να μάθω και στο παιδί μου. Άλλωστε πιστεύω πως όσο περισσότερους φόβους έχεις, τόσο πιο μακριά από το στόχο σου βρίσκεσαι», εξομολογείται.

Ο Φώτης πώς είναι με το μωρό;
Θεωρώ ότι οι άντρες έχουν μια ελαφρά αποστασιοποίηση σε σχέση με αυτό που συμβαίνει σε εμάς τις γυναίκες, που φέρνουμε στον κόσμο ένα παιδί. Εμείς προετοιμαζόμαστε εννιά μήνες για αυτό, ενώ στους άντρες λένε «ορίστε, αυτό είναι το μωρό, τώρα είσαι πατέρας». Και εκεί παθαίνουν ένα σοκ. Ένας συνάδελφός μου, που έγινε πρόσφατα μπαμπάς, έχει αναλάβει το παιδί εξολοκλήρου. Ήθελε να γίνει «μαμά». Εγώ δεν ζητάω αυτό από τον Φώτη. Δεν θέλω καν να τον ξυπνάω το βράδυ όταν ταΐζω το παιδί. Δεν θέλω να τον ενοχλώ, αν αυτό βέβαια μπορείς να το πεις ενόχληση. Αλλά αυτή είναι η δική μου δουλειά. Η δική του είναι να μας κρατήσει χαρούμενες. Αν του πω να κρατήσει το μωρό για να κάνω μια δουλειά, αυτόματα έχω μπροστά στα μάτια μου μια απίστευτη εικόνα: Γίνεται κι αυτός παιδί. Είναι πολύ ωραίο να βλέπεις τον άντρα της ζωής σου να κάνει χαρές με την κόρη σου το πρωί στο κρεβάτι. Τι άλλο να ζητήσω πια; Είναι χαρούμενος, νιώθει μια ολοκλήρωση. Στην εγκυμοσύνη είχε πάθει μια μανία να ελέγχει την κατάσταση, είχε την τάση να μου λέει τι να κάνω. Τώρα που είναι πατέρας, είναι και πιο χαλαρός. Και αυτό μου αρέσει, γιατί νιώθω ότι μου έχει εμπιστοσύνη περισσότερο από όταν ήμουν έγκυος. Είμαι όμως κι εγώ φανταστική μάνα, να ξέρεις!



Μπορεί να έχεις μια πιο ροκ εικόνα, αλλά ξέρω ότι στην ουσία είσαι μια «κλασική, παραδοσιακή γυναίκα» με παλιομοδίτικη νοοτροπία. Ξέρω, ας πούμε, ότι δεν βγαίνεις έξω χωρίς τον Φώτη.
Είσαι από τους λίγους που το λέει και χαίρομαι για αυτό. Με ρωτάνε, για παράδειγμα, «πώς εσύ αποφάσισες να κάνεις παιδί; Δεν το περιμέναμε αυτό από εσένα». Πάντα ήθελα οικογένεια. Ναι, δεν θέλω να βγω μόνη μου έξω, δεν με αφορά. Και αν βγω, θα τον ρωτήσω, όχι για να πάρω την άδειά του, αλλά από σεβασμό προς αυτόν. Και δεν έχω την ανάγκη να βγαίνω. Είμαι κοντά 40 χρόνων και έχω ζήσει τη ζωή μου. Αλλά αυτό μου το βγάζει και ο Φώτης, γιατί είναι κι εκείνος έτσι. Είμαστε από την ίδια φυλή, αναγνωρίσαμε ο ένας τον άλλον. Μπορεί να έχουμε διαφορετική εμφάνιση στα μάτια κάποιων ‒ξυρισμένα μαλλιά, τατουάζ, σκουλαρίκια‒, αλλά αυτό δεν σημαίνει κάτι. Δεν έχουμε απωθημένα. Έχουμε κάνει τις τρέλες μας, έχουμε ζήσει τη ζωή μας και θέλαμε να κάνουμε οικογένεια. Όταν θέλεις να κάνεις οικογένεια, δεν πρέπει να έχεις εκκρεμότητες στη ζωή σου. Εμένα τώρα ποιος άντρας να περάσει από μπροστά μου και να γυρίσω το κεφάλι; Κανείς. Μόνο ο Φώτης. Είναι ζηλευτός. Τον ερωτεύτηκα βαθιά και ακραία. Είμαι και θα είμαι ερωτευμένη μαζί του για πάντα.



Με τον Φώτη είστε τρία χρόνια μαζί. Φανταζόσουν πριν από τρία χρόνια πώς θα ήταν σήμερα η ζωή σου;
Πρέπει να σου πω ότι ευχόμουν για αυτό. Είχα αυτόν το στόχο, όπως και ο Φώτης. Ήθελα έναν άντρα ακριβώς όπως εκείνος. Δεν πιστεύω στην τύχη. Εγώ τον έφερα στη ζωή μου. Δεν ήρθε ξαφνικά. Είχα γράψει σε ένα χαρτί να είναι καλλιτεχνική φύση, ακομπλεξάριστος, όμορφος, να έχει ωραία μάτια. Ο Φώτης έχει γυρίσει όλο τον κόσμο, έχει κάνει τη ζωή του, είναι χορτασμένος άνθρωπος. Κι εγώ ήθελα ένα χορτασμένο άνθρωπο. Γιατί όσοι δεν είναι σου πρήζουν τον εγκέφαλο. Επίσης, δεν μπορείς να τους έχεις καμία εμπιστοσύνη. Αν οι γυναίκες θέλουν οικογένεια, πρέπει να βρίσκουν ανθρώπους γεμάτους, χωρίς απωθημένα και συμπλέγματα, που δεν ψάχνονται να βρουν την αποδοχή από άλλες γυναίκες. Έναν τέτοιο άντρα έψαχνα και τον βρήκα.



Έχεις υπάρξει από τις πιο ακομπλεξάριστες και χαλαρές έγκυες σε ό,τι αφορά στο σώμα τους.
Ισχύει, αλλά πρέπει να παλέψω για να το επαναφέρω εκεί που θέλω. Είχα μια επιπλοκή υγείας που δεν την ήξερα και πρήστηκα πάρα πολύ στην εγκυμοσύνη. Τα περισσότερα κιλά όμως ήταν κατακράτηση, νερό, για αυτό και χάθηκαν εύκολα. Γυρνώντας σπίτι από το μαιευτήριο, έχασα δεκαπέντε κιλά σε δέκα μέρες. Και τότε τους έβαλα όλους να μου ζητήσουν συγνώμη, και τους γονείς μου και τον Φώτη. Γιατί στην εγκυμοσύνη έβλεπαν ότι πρηζόμουν και μου έλεγαν να μην τρώω. Αλλά δεν έτρωγα και εκείνοι δεν με πίστευαν. Με έβλεπαν, ας πούμε, να τρώω τρία πορτοκάλια το βράδυ και μου έλεγαν «μην τρως, έχουν ζάχαρη!». Γινόμουν έξαλλη. Τους έλεγα «καλά, είστε τρελοί; Εδώ άλλες έγκυες ζητάνε πάστες και εσείς μου τη λέτε για τρία πορτοκάλια;».



Αγχώθηκες για τα κιλά;
Ποτέ δεν αγχώνομαι για τα κιλά μου. Τη δουλειά μου την κάνω εξίσου καλά και με δέκα κιλά παραπάνω. Όταν έκανα τον Αστυνόμο Μπέκα, για παράδειγμα, ήμουν δέκα κιλά περισσότερο. Δεν άλλαξε κάτι στον τρόπο που έπαιζα. Άμα θέλω να φάω, θα το κάνω. Για παράδειγμα, όταν ο Φώτης έλειπε περιοδεία, έτρωγα μια Nutella κάθε μέρα στις 4.00 το πρωί, γιατί μου έλειπε ο άντρας μου. Τώρα που ανέβασα στο Instagram μια φωτογραφία μετά από μια βόλτα με τη μικρή έγραψα: «Μείον 17 κιλά και συν πολύ μεγάλη χαρά». Βρέθηκε λοιπόν μία, που σχολίασε από κάτω «σιγά που έχασες τόσα κιλά. Λες ψέματα». Μα είχα λόγο να πω ψέματα;

Άκουσα ότι παντρεύτηκες. Μύθος ή αλήθεια;
Αλήθεια είναι, παντρεύτηκα τον Δεκέμβριο στο δημαρχείο. Εμείς λέγαμε να κάνουμε ένα γάμο για τα τυπικά, αλλά τελικά εξελίχτηκε στην πιο όμορφη ίσως ημέρα της ζωής μου. Δεν είχαμε κάνει τίποτα, καμία προετοιμασία. Πήραμε τους κολλητούς μας μια μέρα πριν τηλέφωνο σε στιλ «έλα, τι έχεις να κάνεις αύριο, γιατί εμείς παντρευόμαστε». Δεν το είχαμε πει πουθενά. Περισσότερες ημέρες πριν το ξέρανε οι υπεύθυνοι στο δημαρχείο παρά οι φίλοι μας. Ο γάμος έγινε πρωί και μετά πήγαμε όλοι μαζί για καφέ. Ήταν πολύ συγκινητικά, γιατί έγινε πολύ ουσιαστικά όλο αυτό. Δεν είχε τίποτα περιττό. Είχε όμως πολλή αγάπη.

Σκέφτεσαι να κάνεις και θρησκευτικό γάμο;
Θέλαμε να κάνουμε δεύτερο γάμο στην Ικαρία, ένα εναλλακτικό ακραίο πάρτι, και να καλέσουμε όλο τον κόσμο. Δεν έχω αυτή την ανάγκη προς το παρόν, ίσως να το έκανα μόνο για το νυφικό! Αλλά το νυφικό που θέλω να βάλω –σέξι, τύπου γοργόνα, με ψηλά παπούτσια– είναι λίγο άβολο σε θάλασσα. Πώς να πάω στην παραλία με το τακούνι;

Πώς φαντάζεσαι, αλήθεια, την κόρη σου όταν μεγαλώσει;
Εγώ λέω ότι το παιδί μου θα γίνει επιστήμονας και γελάνε όλοι. Νιώθω και θέλω ο κάθε άνθρωπος να έχει στη ζωή του ένα λόγο για να υπάρχει. Θα μου πεις «ο δικός σου ήταν να παίξεις στην τηλεόραση;». Όχι, αλλά εγώ θεωρώ ότι κάνω κάποιους ανθρώπους να περνάνε καλά και να ξεχνιούνται από την καθημερινότητά τους. Αν η μικρή θελήσει να γίνει καλλιτέχνης, ας γίνει. Αλλά να βιοποριστεί μόνη της, όπως κάνω κι εγώ και ο Φώτης. Όχι να λέει ότι είναι καλλιτέχνης στις πλάτες τις δικές μας. Σίγουρα πάντως δεν θα έχω την απαίτηση να είναι καλή μαθήτρια, αλλά να είναι καλό παιδί.

Θα ήθελες και δεύτερο παιδί ή είναι νωρίς για να το συζητάμε;
Αν μου το επιτρέψει η φύση, θα ήθελα. Θα ήθελα δέκα παιδιά, αλλά τι να κάνω, δεν ξεκίνησα νωρίς, τώρα γνώρισα τον άντρα μου. Θα σου πω κάτι. Μια μέρα η μαμά μου μιλούσε με μια φίλη μου και τη ρωτούσε πώς τα πάει με το αγόρι της. Όταν είδε ότι ήταν λίγο «χλιαρή», ξέρεις τι της είπε; «Αν δεν τον λαχταράς τον άντρα σου, πώς θα του συγχωρήσεις τα ασυγχώρητα;». Και έχει δίκιο. Εγώ λαχταρώ τόσο πολύ τον Φώτη που, ό,τι τρέλα και να κάνει ‒γιατί είναι παλαβός‒, εγώ τον αγαπώ και αυτός με αγαπάει γιατί δέχομαι τις παλαβομάρες του.

Έχουν πραγματοποιηθεί όσα έχεις ευχηθεί στη ζωή σου;
Εννέα στα δέκα ναι. Το θέμα της καριέρας δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί. Την καριέρα μου όμως μια μέρα θα την κάνω μεγάλη, έτσι όπως τη θέλω και τη φαντάζομαι.

Και μέσα σε όλα αυτά, θα πας περιοδεία με τον Νίκο Μουτσινά το καλοκαίρι με ένα νεογέννητο;
Όταν με πήρε ο Νίκος να μου προτείνει το Κοκομπλόκο, είπα αμέσως «ναι». Μου είπε μάλιστα στο τηλέφωνο «Ξέρω ότι δεν θα δεχτείς, αλλά πήρα να σου πω ότι θέλω να είμαστε μαζί το καλοκαίρι». Δεν το σκέφτηκα καν. Έγνεψα μόνο στον Φώτη, είδα ότι συμφώνησε και δέχτηκα αμέσως. Άλλωστε δεν μου ζήτησε να πάω περιοδεία ο οποιοσδήποτε, αλλά ο Νίκος Μουτσινάς, με τον οποίο είμαστε πολύ φίλοι. Και θα πάμε όλοι μαζί, και το μωρό και ο Φώτης. Με τον Νίκο ήμασταν πολύ φίλοι όταν παίζαμε στο Σεσουάρ για Δολοφόνους, αλλά χαθήκαμε μέσα στα χρόνια. Είχε τύχει να διαφωνήσω και με την εκπομπή που έκανε ως προς την κριτική. Ήρθε όμως το πλήρωμα του χρόνου και αποδείχτηκε ένας από τους πολύ σημαντικούς ανθρώπους στη ζωή μου. Ειδικά στη φάση που είμαι, δύσκολα σου προτείνει κάποιος δουλειά, γιατί δύσκολα θέλει κάποιος μια νέα μαμά, που θα πρέπει να φύγει για να ταΐσει το παιδί, επειδή το παιδί πρέπει να φάει. Ο Νίκος δεν είχε τέτοια θέματα. Τόσο λοιπόν ο Νίκος, όσο και τα παιδιά, με τα οποία είμαστε εξίσου φίλοι, είναι η ιδανική συνθήκη επανένταξης στη δουλειά. Θα είναι μια υπέροχη καλοκαιρινή περιοδεία!

Διαβάστε περισσότερα στο PEOPLE, που κυκλοφορεί μαζί με το ΘΕΜΑ.